Celem postępowania o zniesienie współwłasności jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy stanowiącej przedmiot współwłasności przez pozbawienie tego prawa cech wspólności. O ile zatem zniesienie współwłasności poprzez przyznanie własności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych stanowi odpłatne zbycie udziału w nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust.1 pkt 8 lit.a u.p.d.o.f

Postępowanie wznowieniowe nie może prowadzić do powtórnego merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy. Temu celowi służy postępowanie zwykłe, instancyjne, odwoławcze.

Przepis art. 141 § 4 P.p.s.a. może jednak stanowić samodzielną podstawę kasacyjną, jeżeli uzasadnienie orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego nie zawiera stanowiska co do stanu faktycznego, przyjętego za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodów wymaga od podatnika wykazania, że koszty te zostały poniesione (poprzez obciążenie ekonomicznym ciężarem kosztów), pozostają w bezpośrednim związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, mają lub mogą mieć wpływ na wysokość przychodów, zostały właściwie udokumentowane.

Samo przedstawienie dowodu w postaci pisma banku nie stanowi nigdy nowej okoliczności w rozumieniu art. 240 § 1 pkt 5 o.p., gdyż za okoliczność taką mogą uchodzić co najwyżej fakty z dokumentu wynikające. Dokument ten ujawnia zaś nowe fakty, które powinny zostać ocenione w postępowaniu wznowieniowym na zasadzie swobodnej oceny dowodów.

Niekonstytucyjność przepisu tworzącego umocowanie do wydania decyzji w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów jest okolicznością, która przesądza o wadliwości (niezgodności z prawem) podjętego rozstrzygnięcia, a w konsekwencji - także wyroku sądu administracyjnego pierwszej instancji oddalającego skargę

Unormowanie, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje najpóźniej z upływem 30 dni od dnia wykonania usługi, o ile wcześniej nie nastąpi zapłata, jest niezgodne z Dyrektywą VAT. Takie sformułowanie przepisu oznacza bowiem połączenie brzmienia art. 66 lit. b) tej Dyrektywy z okresem czasu, po upływie którego podatek staje się wymagalny.