Prawidłowe rozumienie użytego w art. 239b § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej pojęcia "majątek znacznej wartości" oznacza, że dopiero zbyta część majątku w proporcji do pozostałej znajdującej się w posiadaniu podatnika, a nie sama cześć zbywana, przedstawia znaczną wartość stanowiąc przesłankę nadania rygoru natychmiastowej wykonalności.

1. W sytuacji, gdy przepisy prawa wymagają dołączenia do wniosku ściśle określonych w formie i treści załączników, które mają na celu potwierdzenie zasadność tego wniosku, wówczas braki tych załączników - co do formy lub co do treści - należy traktować na równi z brakami formalnymi samego wniosku. Wobec tego nie ma racji strona skarżąca twierdząc, iż tryb określony w art. 169 par 1 O.p. można stosować

Nie do przyjęcia jest pogląd, iż wystarczającym dowodem wykonania usługi jest wystawienie faktury. To na podatniku ciąży obowiązek wykazania zaistnienia zdarzenia gospodarczego opisanego w fakturze, a nie na organie wykazania, że tego zdarzenia nie było.

Przepis art. 239b § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej uzależnia nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej od stwierdzenia, że strona nie posiada majątku o wartości odpowiadającej wysokości zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, na którym można ustanowić hipotekę przymusową lub zastaw skarbowy, które korzystałyby z pierwszeństwa zaspokojenia. Przepis ten nie nakłada na

Prawidłowe rozumienie użytego w art. 239b § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej pojęcia "majątek znacznej wartości" oznacza, że dopiero zbyta część majątku w proporcji do pozostałej znajdującej się w posiadaniu podatnika, a nie sama część zbywana, przedstawia znaczną wartość stanowiąc przesłankę nadania rygoru natychmiastowej wykonalności. Należy bowiem jeszcze raz powtórzyć, że dopiero wystąpienie tej przesłanki

Skarga ta jest sformalizowanym środkiem zaskarżenia, który powinien spełniać zarówno wymogi formalne przewidziane dla każdego pisma w postępowaniu sądowym, jak również wymogi materialne określone w art. 176 p.p.s.a. Wśród tych ostatnich mieści się oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, wskazanie czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części, przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek

Podstawę wznowienia postępowania mogą stanowić tylko i wyłącznie okoliczności faktyczne lub środki dowodowe. Treść wyroku sądu karnego, czy też stanowisko, jakie sąd w nim wyraził oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, nie jest ani okolicznością faktyczną ani też środkiem dowodowym.