Faktura stwierdzająca czynność, która nie została dokonana, nie może być uznana za fakturę stwierdzają nabycie towaru lub usługi, co powoduje, że nie może skutkować uprawnieniem do odliczenia wykazanego w niej podatku. Tym samym, przepis § 14 ust. 2 pkt 4 lit. a rozporządzenia M.F. z 27 kwietnia 2004 r., wyrażający jedynie ustanowioną normę ustawową (art.86 ust. 1 u.p.t.u.), nie może być uznany za

O tożsamości sprawy można mówić, gdy występują te same podmioty oraz dotyczy ona tego samego przedmiotu i tego samego stanu prawnego w niezmienionym stanie faktycznym sprawy.

W świetle zasady praworządności (art. 7 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej), zasady sprawiedliwości (art. 2 Konstytucji RP) oraz zasady powszechnego obowiązku podatkowego (art. 84 Konstytucji RP) przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych należy interpretować w ten sposób, że w sytuacji kiedy podatnik w celu

W przypadku gdy podatek wynika jedynie z faktury, która nie dokumentuje faktycznego zdarzenia rodzącego obowiązek podatkowy u jej wystawcy, podmiotu nieistniejącego w przypadku niniejszej sprawy - faktura taka, w świetle normy art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, nie daje uprawnienia do odliczenia wykazanego w niej podatku.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych kwestię rozliczania kosztów uzyskania przychodów regulują przepisy art. 15 ust. 4 - 4e, a w istotnym dla sprawy zakresie także art. 5 ust. 2. Przepisy te mają spójny, logiczny i wiążący charakter. Gwarantują sposób rozliczania podatków w sposób uwzględniający interesy Skarbu Państwa, jak i podatnika. Odstępstwo od tych zasad, zwłaszcza na podstawie cywilnoprawnych

Strona ponosi odpowiedzialność za dobór osób, którymi posługuje się przy prowadzeniu swoich spraw. Trudno w tej sytuacji mówić o nadmiernym rygoryzmie i naruszeniu w związku z tym zasady zaufania określonej w art. 121 § 1 O.p.