Za pozbawione podstaw prawnych należy uznać stanowisko Sądu pierwszej instancji, z którego wynika, że na etapie badania wymogów formalnych podania, nie występuje strona postępowania, ale wyłącznie osoba wnosząca podanie.

Jeżeli dowiedziono, że wystawca faktury nie istnieje lub że nie było rzeczywistej możliwości wykonania usług wskazanych w fakturach, to istnienie świadomości naruszenia zasad odliczenia podatku naliczonego przez podatnika jest oczywiste.

Spółka stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT ma prawo do odliczenia całej kwoty naliczonego podatku od towarów i usług, wynikającej z faktur wystawionych przez podmiot przejmujący obowiązki związane z usunięciem odpadów i rekultywacją terenu. Skoro usługa świadczona jest w tej chwili, ma związek z działalnością gospodarczą podatnika i stanowi koszt ogólny działalności opodatkowanej spółki, to bez

Prawo do odliczenia podatku jest następstwem powstania obowiązku podatkowego z tytułu faktycznej czynności podatnika wystawiającego fakturę, czyli obowiązku podatkowego powstałego na poprzednim etapie obrotu. Jeżeli brak takiej faktycznej czynności u wystawcy faktury, nie może z jej tytułu powstać obowiązek podatkowy, a tym samym brak prawa do odliczenia podatku z takiej faktury.

Nie ma normatywnych przeciwwskazań do istnienia "mieszanego" systemu wysyłania i przechowywania faktur, polegającego na wysyłaniu faktury w formie papierowej oraz przechowywaniu jej kopii w formie elektronicznej, z gotowością wydrukowania jej na każde żądanie uprawnionego organu.

Zbycie natomiast, nawet kilkunastu działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne i po zmianie przeznaczenia tego gruntu, nie stanowi per se działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdy brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących

Konkretny podmiot staje się stroną postępowania z mocy prawa, a nie wskutek uznania organu podatkowego.

Z przepisu art. 133 par. 1 P.p.s.a. należy wywieść obowiązek sądu administracyjnego pierwszej instancji do dokonywania kontroli zgodności z prawem zaskarżonego orzeczenia w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w aktach z postępowania prowadzonego przez organy administracji. Naruszeniem tego przepisu będzie więc takie przeprowadzenie kontroli, które doprowadzi do przedstawienia przez Sąd stanu sprawy

Dokonując wykładni przepisu art. 190 zdanie pierwsze P.p.s.a., należy uwzględnić specyfikę postępowania sądowoadministracyjnego, a zwłaszcza różnice w stosunku do rozwiązań obowiązujących na gruncie ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. kodeks postępowania cywilnego, z którego to aktu prawnego zaczerpnięto powyższą regulację.