Skoro sporna faktura nie dokumentowała czynności rzeczywistej, to nie mogła być uznana za fakturę stwierdzającą nabycie towaru lub usługi w rozumieniu art. 19 ust. 1 i 2 U.p.t.u.

1. W sytuacji, gdy faktura korygująca podwyższająca podatek należny wystawiona jest z powodu okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży (np. na skutek późniejszej zmiany warunków umowy), wówczas rozliczenie powinno następować na bieżąco w okresie rozliczeniowym, w którym zostało dokonane podwyższenie ceny i być ujęte w rejestrze sprzedaży w miesiącu wystawienia faktury korygującej

Spółka najmując samochody, które następnie udostępnia osobom trzecim w ramach świadczonej przez siebie usługi kompleksowej pomocy drogowej staje się ich użytkownikiem, a zatem nie może odliczyć pełnego VAT.

Jeżeli dowiedziono, że wystawca faktury nie istnieje lub że nie było rzeczywistej możliwości wykonania usług wskazanych w fakturach, to istnienie świadomości naruszenia zasad odliczenia podatku naliczonego przez podatnika jest oczywiste.

Konkretny podmiot staje się stroną postępowania z mocy prawa, a nie wskutek uznania organu podatkowego.

Skoro w przypadku ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia oraz najmu, dzierżawy i leasingu samochodów osobowych służących działalności opodatkowanej VAT, jak również nabycia paliwa do tych pojazdów, po 1 maja 2004 r. nie nastąpiło rozszerzenie ograniczeń obowiązujących i rzeczywiście stosowanych na dzień 30 kwietnia 2004 r. na podstawie przepisów art. 25 ust. 1 pkt 2,

Sprzedaż działek, która mieści się w zarządzie majątkiem prywatnym i która nie ma charakteru czynności handlowych w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami, nie podlega VAT.

Zbycie nawet kilkunastu działek budowlanych powstałych z podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne i po zmianie przeznaczenia tego gruntu, nie stanowi per se działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdy brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie

Dokonując wykładni przepisu art. 190 zdanie pierwsze P.p.s.a., należy uwzględnić specyfikę postępowania sądowoadministracyjnego, a zwłaszcza różnice w stosunku do rozwiązań obowiązujących na gruncie ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. kodeks postępowania cywilnego, z którego to aktu prawnego zaczerpnięto powyższą regulację.

Art. 191 O.p. wyraża zasadę swobodnej oceny dowodów, według której organ podatkowy - prowadzący postępowanie podatkowe - przy ocenie wiarygodności zgromadzonych dowodów nie jest skrępowany żadnymi regułami określającymi wartość poszczególnych rodzajów dowodów i dokonuje jej w sposób swobodny, na podstawie własnego przekonania opartego na zebranym materiale dowodowym.