Przepis art. 134 § 1 p.p.s.a. wyznacza granice rozpatrzenia sprawy przez Sąd I instancji. Treść tego unormowania pozwala zaś na sformułowanie wniosku, że regulację tą można naruszyć tylko wtedy, gdy strona w postępowaniu sądowym wskazywała na istotne dla sprawy uchybienia popełnione na etapie postępowania podatkowego bądź powoła w nim (tj. postępowaniu sądowym) dowody, które zostały przez Sąd pominięte

Fakt nierzetelnego ewidencjonowania przychodów ze sprzedaży kosmetyków oraz przychodów z usług fryzjerskich świadczy o nierzetelności podatkowej księgi przychodów i rozchodów za okres roku 2003. Zasadne było zatem zastosowanie art. 23 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 193 § 2 Ordynacji podatkowej księgi uważa się za rzetelne, jeżeli dokonywane w nich zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty. Oznacza to, że w księgach powinny być zapisane wszystkie zdarzenia (mające istotne znaczenie dla ustalenia stanu faktycznego wynikającego z normy prawnej), które miały rzeczywiście miejsce. Przepis art. 193 § 1 Ordynacji podatkowej przyznaje szczególną moc dowodową

Odpłatne zbycie indywidualnych ilości referencyjnych nie stanowi odpłatnego świadczenie usług opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Osoba dysponująca tytułem prawnym do lokalu jest stroną, w rozumieniu art. 28 Kodeksu postępowania administracyjnego, w postępowaniu administracyjnym o zameldowanie (wymeldowanie) w tym lokalu innej osoby, prowadzonym na podstawie art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm.).