Na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy stwierdza nieważność decyzji ostatecznej, która została wydana z rażącym naruszeniem prawa. Zgodnie, natomiast, z art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej, połączenie którego z przepisem art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej ukonstytuowało przedmiot postępowania administracyjnego o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej: odpowiedzialność

Jeżeli deklaracja podatkowa została złożona przez spadkodawcę i organ podatkowy nie kwestionuje prawidłowości danych w niej zawartych, to nie ma podstaw do wydawania decyzji, o której mowa w art. 100 § 2a Ordynacji podatkowej.

Bez względu na to, czy umowy menedżerskie zostaną zawarte w ramach działalności gospodarczej, czy też poza nią, przychody z tytułu ich wykonywania będą zaliczane do przychodów z działalności wykonywanej osobiście i opodatkowane według jednakowych zasad. Zasady te wyłączają możliwość kwalifikowania przychodów z umów menedżerskich nawet tych, które zawierane są w ramach działalności gospodarczej jako

1. Zasada autonomii szkół wyższych określona w art. 70 ust. 5 Konstytucji RP oraz art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 ze zm.) nie może być rozumiana jako dowolność postępowania organów uczelni w obszarach jej działań, gdyż musi się ona mieścić w granicach wynikających z ustawy. 2. Regulamin studiów, określający organizację i tok studiów

Uzasadnienie wniosku o wszczęcie postępowania spornego, ukierunkowane na wskazanie organowi jak wnioskodawca widzi naruszenie powołanego we wniosku przepisu prawa, nie stanowi "granic wniosku", w rozumieniu przepisu art. 255 ust. 4 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.).

Na gruncie art. 234 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) wydanie przez organ podatkowy drugiej instancji rozstrzygnięcia, które opiera się na mniej korzystnej ocenie konkretnych elementów stanu faktycznego niż ocena sformułowana przez organ pierwszej instancji, nie stanowi naruszenia zakazu reformationis in peius wówczas, gdy rozstrzygnięcie

W przypadku działalności handlowej detalicznej nierzetelność księgi może być wykazana nie tylko stwierdzeniem faktu niezaewidencjonowania określonych dowodów zakupu, czy sprzedaży, ale także analizą danych wynikających z ksiąg i dowodów źródłowych. Rozbieżności między wysokością marży wynikającej z księgi, a marżami wyliczonymi na podstawie kosztu własnego sprzedanych towarów (np. na podstawie dowodów