Mimo, że z treści art. 106 § 5 P.p.s.a. wynika, iż do postępowania dowodowego przed sądem administracyjnym stosuje się odpowiednio przepisy K.p.c., to jednak należy pamiętać, że w powołanym przepisie jest wyraźne zastrzeżenie, iż dotyczy to jedynie postępowania dowodowego, o którym mowa w § 3 tego artykułu.

Ewidencja gruntów jest dla organu podatkowego urzędowym źródłem informacji o osobie właściciela i posiadacza samoistnego oraz o samym gruncie (klasyfikacja gruntu, jego powierzchnia). Dane składające się na zakres przedmiotowy i podmiotowy ewidencji są więc podstawą wymierzania podatku od nieruchomości.

Zarzut naruszenia art. 106 § 3 i § 5 p.p.s.a. może być skutecznie podniesiony tylko wówczas, kiedy sąd administracyjny pierwszej instancji przeprowadził postępowanie dowodowe, a skarżący wykaże, że zastosowane przez sąd kryteria oceny wiarygodności dopuszczonych dowodów były oczywiście błędne.

Wyrażona w art. 122 Ordynacji podatkowej zasada prawdy obiektywnej polegająca na obowiązku podjęcia wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym ma zastosowanie w postępowaniu nadzwyczajnym, ale jedynie w kwestiach stanowiących przedmiot tego postępowania - w zakresie wystąpienia przesłanek, o których mowa w art. 240

Do naruszenia przez organ podatkowy art. 190 § 1 i 2 O. p. poprzez skorzystanie z uprawnienia przewidzianego w art. 181 O. p. dochodzi tylko wówczas, gdy na podstawie art. 168 i art. 188 O. p. strona składa wnioski dowodowe na tezy odmienne niż wykazane w dokumentach załączonych do tegoż postępowania z innego postępowania, a organ podatkowy z naruszeniem art. 188 odmawia ich uwzględnienia.

Ulga meldunkowa przy sprzedaży domu obejmuje wartość budynku i grunt.

Z art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o VAT wynika, że podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, a nie o kwotę wykazaną jedynie jako ten podatek, nie będąc nim faktycznie, a więc nie będąc świadczeniem należnym Skarbowi Państwa z tytułu transakcji wykazanej w tej fakturze.

Ewidencja gruntów i budynków jest urzędowym źródłem informacji faktycznych wykorzystywanych w postępowaniach administracyjnych, w tym i w postępowaniu podatkowym. Od tej reguły nie zostały przewidziane żadne wyjątki, a zatem organy ustalające wysokość zobowiązań w podatku od nieruchomości nie są uprawnione do przyjęcia innej podstawy jego wymiaru niż dane wskazane w ewidencji gruntów.

Nie jest obowiązkiem ani organów podatkowych, ani tym bardziej sądu administracyjnego wyjaśnianie i rozliczanie w księgach rachunkowych różnic między stanem rzeczywistym a stanem ujawnionym w księgach rachunkowych. Istniejące różnice pozwalają natomiast organowi podatkowemu odmówić przyjęcia ksiąg rachunkowych za dowód tego, co wynika z zawartych w nich zapisów (art. 193 § 6 Ordynacji podatkowej).

Weryfikacja istnienia przesłanek udzielenia ulgi, o jakiej mowa w art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, poddana jest bowiem rygorom postępowania podatkowego. Posłużenie się przez ustawodawcę pojęciami niedookreślonymi wymaga mianowicie od organu wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności faktycznych po to, aby na tej podstawie stwierdzić, czy dana sytuacja faktyczna mieści się w zakresie przesłanki

Przez las należy rozumieć grunt tak oznaczony w ewidencji. Przepis art. 1a ust. 3 u.p.o.l. wyraźnie bowiem odrywa kwestię oceny charakteru wymienionych w nim gruntów od rzeczywistego sposobu ich wykorzystania.

Art. 18 § 1 pkt 6 p.p.s.a. powinien być interpretowany w taki sposób, aby zapewniał realizację zasad wynikających z art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, pojmowanych m.in. jako konieczność zapewnienia bezstronności sędziowskiej. Wyłączenie, o którym mowa w art. 18 § 1 pkt 6 p.p.s.a. dotyczyć winno w związku z tym również tych sytuacji, gdy w tej samej sprawie dwukrotnie orzekał ten sam sędzia - raz wydając

W ramach postępowania przed sądem administracyjnym przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego jest niedopuszczalne.