Nakaz uwzględnienia różnic remanentowych nie jest równoznaczny z wyłączeniem zasad potrącalności kosztów uzyskania przychodu w czasie, określonych w art. 22 ust. 4-6 u.p.d.o.f. Modyfikuje on jedynie te zasady, poprzez nakaz korekty różnicy między przychodami i kosztami uzyskania przychodu, obliczonej zgodnie z ogólnymi zasadami wynikającymi z art. 22 u.p.d.o.f. o różnice remanentowe.

Przy ocenie merytorycznej zgodności z wymogami prawa treści uzasadnienia orzeczenia sądowoadministracyjnego należy uwzględnić spójność, poprawność logiczną i prawidłowy zakres argumentacji sądu pierwszej instancji, którą zawarto w uzasadnieniu.

W rozumieniu art. 193 § 2 ordynacji podatkowej, nierzetelność ksiąg podatkowych może się wyrażać (i wyraża) w ujęciu w nich operacji gospodarczych w wartościach (obrotu, przychodu, kosztów) nierzeczywistych, czyli niezgodnych ze stanem faktycznym. Jeżeli zapisy w księdze opierają się na dowodach nie odzwierciedlających rzeczywistych zdarzeń lub księga nie rejestruje wszystkich zdarzeń (np. zdarzenia

Spłata, z przychodów uzyskanych ze sprzedaży w 2007 r. lokalu mieszkaniowego nabytego w 2003 r. kredytu refinansowego zaciągniętego na spłatę kredytu mieszkaniowego, nie jest realizacją celów mieszkaniowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i e) u.p.d.o.f.

Umowy cywilnoprawne sprzedaży od osób fizycznych, podobnie jak faktury zakupowe, muszą odzwierciadlać rzeczywiste transakcje. Jest to podstawą do ujmowania danych wydatków w kosztach.

Zgodnie z art. 20 u.p.d.o.f. to na podatniku w przypadku stwierdzenia przez organy podatkowe braku pokrycia wydatków w uzyskanych dochodach i zgromadzonym majątku spoczywa ciężar prezentacji dowodów, że poniesione wydatki znajdują pokrycie w określonych źródłach przychodów lub w posiadanych zasobach majątkowych.

Okoliczności faktyczne lub dowody dla sprawy istotne to te, które dotyczą przedmiotu sprawy i mają znaczenie prawne, a więc mają w konsekwencji wpływ na zmianę treści decyzji w kwestiach zasadniczych, moc zmiany ustaleń i rozstrzygnięcia w sprawie.

Wnoszący skargę do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142 poz. 1591 ze zm.) jest związany do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia , jakie wczesniej skierował do organu, który wydał kwestionowaną uchwałę lub zarządzenie

Reasumując należy stwierdzić, że przepis art. 418a k.p.k. nie określa, w rozumieniu art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, odmiennych zasad i trybu dostępu do informacji publicznej, jaką jest wyrok sądu w sprawie karnej.