Przy ocenie merytorycznej zgodności z wymogami prawa treści uzasadnienia orzeczenia sądowoadministracyjnego należy uwzględnić spójność, poprawność logiczną i prawidłowy zakres argumentacji sądu pierwszej instancji, którą zawarto w uzasadnieniu.

Zgodnie z art. 20 u.p.d.o.f. to na podatniku w przypadku stwierdzenia przez organy podatkowe braku pokrycia wydatków w uzyskanych dochodach i zgromadzonym majątku spoczywa ciężar prezentacji dowodów, że poniesione wydatki znajdują pokrycie w określonych źródłach przychodów lub w posiadanych zasobach majątkowych.

Spłata, z przychodów uzyskanych ze sprzedaży w 2007 r. lokalu mieszkaniowego nabytego w 2003 r. kredytu refinansowego zaciągniętego na spłatę kredytu mieszkaniowego, nie jest realizacją celów mieszkaniowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i e) u.p.d.o.f.

W rozumieniu art. 193 § 2 ordynacji podatkowej, nierzetelność ksiąg podatkowych może się wyrażać (i wyraża) w ujęciu w nich operacji gospodarczych w wartościach (obrotu, przychodu, kosztów) nierzeczywistych, czyli niezgodnych ze stanem faktycznym. Jeżeli zapisy w księdze opierają się na dowodach nie odzwierciedlających rzeczywistych zdarzeń lub księga nie rejestruje wszystkich zdarzeń (np. zdarzenia

Umowy cywilnoprawne sprzedaży od osób fizycznych, podobnie jak faktury zakupowe, muszą odzwierciadlać rzeczywiste transakcje. Jest to podstawą do ujmowania danych wydatków w kosztach.

Nakaz uwzględnienia różnic remanentowych nie jest równoznaczny z wyłączeniem zasad potrącalności kosztów uzyskania przychodu w czasie, określonych w art. 22 ust. 4-6 u.p.d.o.f. Modyfikuje on jedynie te zasady, poprzez nakaz korekty różnicy między przychodami i kosztami uzyskania przychodu, obliczonej zgodnie z ogólnymi zasadami wynikającymi z art. 22 u.p.d.o.f. o różnice remanentowe.

Okoliczności faktyczne lub dowody dla sprawy istotne to te, które dotyczą przedmiotu sprawy i mają znaczenie prawne, a więc mają w konsekwencji wpływ na zmianę treści decyzji w kwestiach zasadniczych, moc zmiany ustaleń i rozstrzygnięcia w sprawie.

Wnoszący skargę do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142 poz. 1591 ze zm.) jest związany do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia , jakie wczesniej skierował do organu, który wydał kwestionowaną uchwałę lub zarządzenie

Reasumując należy stwierdzić, że przepis art. 418a k.p.k. nie określa, w rozumieniu art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, odmiennych zasad i trybu dostępu do informacji publicznej, jaką jest wyrok sądu w sprawie karnej.