W sytuacji, gdy stosownie do art. 150 Ordynacji podatkowej nastąpił prawny skutek procesowy doręczenia, późniejsze faktyczne wydanie pisma pełnomocnikowi nie może być uznane jako doręczenie prawne.

Przy ustalaniu podstawy opodatkowania tym podatkiem w przypadku osób prowadzących działalność gospodarczą istotnym i podstawowym dowodem winna być podatkowa księga przychodów i rozchodów albo księgi rachunkowe, jeżeli są one prowadzone w sposób zapewniający ustalenie dochodu( straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku( art. 24a ust. 1 u.p.d.o.f.). Art. 193 § 1 O.p. przyznaje księgom

W sytuacji, gdy stosownie do art. 150 Ordynacji podatkowej nastąpił prawny skutek procesowy doręczenia, późniejsze faktyczne wydanie pisma pełnomocnikowi nie może być uznane jako doręczenie prawne. Doręczenie pisma w toku postępowania administracyjnego może nastąpić tylko raz, zważywszy, że skutki procesowe ustawa łączy z doręczeniem w formie prawem przepisanej, a nie z faktycznym otrzymaniem tego

Możliwość uchylenia się członka zarządu spółki od wynikającej z art. 116 § 1 ord. pod. odpowiedzialności za jej zaległości podatkowe przez wykazanie, że we właściwym czasie wszczęto postępowania zapobiegające upadłości (postępowanie układowe) dotyczy wyłącznie tych zaległości, które powstały przed zatwierdzeniem układu. Złożenie we właściwym czasie wniosku o wszczęcie postępowania układowego nie uwalnia

Do ustalenia dochodu i wymierzenia zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. może dojść tylko wtedy, gdy organ podatkowy z jednej strony rozporządza materiałem dowodowym potwierdzającym wysokość poniesionych przez podatnika w roku podatkowym wydatków i wartość zgromadzonego w tym roku mienia, z drugiej porównanie tych wydatków i wartości

Dopuszczalność przeprowadzenia przez Sąd administracyjny dowodów uzupełniających z dokumentów ma charakter wyjątkowy. Sąd nie ma bowiem obowiązku przeprowadzenia uzupełniającego postępowania dowodowego, a może to uczynić wówczas, gdy poweźmie istotne wątpliwości co do ustaleń poczynionych przez organy oraz o ile postępowanie takie nie naruszy przewidzianej zasady szybkości postępowania sądowego. Dopuszczalny

Okoliczność, że dokumenty urzędowe oraz księgi rachunkowe korzystają z określonych prawem domniemań nie oznacza, że są to domniemania niewzruszalne albo, że nie można ich obalić każdym innym środkiem dowodowym. Z przepisów art. 193 § 1-3 ordynacja podatkowa, a w szczególności z art. 191 ord.pod. nie wynikają żadne ograniczenia bądź zakazy dowodowe w przypadku obalania domniemania autentyczności i zgodności

Organ podatkowy, który kwestionuje wydatki na cele rehabilitacyjne, musi wykorzystać wszystkie możliwości dowodowe, a nie tylko żądać dokumentów poniesienia kosztów.

Możliwość uchylenia się członka zarządu spółki kapitałowej od, wynikającej z art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej, odpowiedzialności za jej zaległości podatkowe przez wykazanie, że we właściwym czasie wszczęto postępowanie zapobiegające upadłości (postępowanie układowe) dotyczy wyłącznie tych zaległości, które powstały przed zatwierdzeniem ukladu. Złożenie we właściwym czasie wniosku o wszczęcie postępwoania

Dowodem poniesienia wydatków nie musi być dokument, a może być nim słowo niepełnosprawnego.

Wznowienie postępowania może nastąpić wyłącznie w przypadku późniejszego wykrycia dowodu lub ujawnienia się okoliczności, a nie w przypadku stwierdzenia niezupełności materiału dowodowego.

Katalog celów określonych jako cele mieszkaniowe w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) u.p.d.o.f. jest katalogiem zamkniętym i nie została w nim wymieniona jako realizacja tego celu zaciągnięcie kredytu refinansowego na spłatę kredytu lub pożyczki oraz odsetek. Spłata, z przychodów uzyskanych ze sprzedaży w 2007r. lokalu mieszkaniowego nabytego w 2003r. kredytu refinansowego zaciągniętego na spłatę kredytu

Powołanie w podstawie prawnej decyzji o umorzeniu postępowania podatkowego zarówno § 1 jak i § 2 art. 208 Ordynacji podatkowej potwierdza ocenę, że decyzję wydano z rażącym naruszeniem prawa. Przepisy te dotyczą bowiem odmiennych, niemogących pokrywać się, stanów faktycznych i wykluczone jest, by można było w postępowaniu zastosować je jednocześnie.