Art. 122 O.p. nakazuje organom podatkowym ustalenie wszelkich faktów i okoliczności niezbędnych dla załatwienia sprawy. W tym przypadku wątpliwości budzą ustalenia dotyczące kosztów uzyskania przychodów. W badanym roku podatkowym kosztami uzyskania przychodu ( art.. 15 ust.1 u.p.d.o.p.) były koszty, które spełniały łącznie następujące warunki: były poniesione w celu uzyskania przychodów, to znaczy

Skoro bowiem w art. 239a O.p. jest mowa o obowiązku podlegającym wykonaniu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, to zapis "nie podlega wykonaniu" może być rozumiany jedynie jako wykonanie w drodze egzekucji administracyjnej. Zatem brak rygoru wykonalności decyzji nieostatecznej oznacza jedynie, że należność wynikająca z takiej decyzji nie może być dochodzona w drodze egzekucji

Kosztem uzyskania przychodu nie jest każdy koszt faktycznie poniesiony, ale koszt związany z uzyskaniem przychodu.

W ramach zarzutu wadliwego zastosowania przepisu prawa materialnego (art. 174 pkt 1 p.p.s.a.) nie można kwestionować ustaleń faktycznych przyjętych w sprawie przez Sąd wojewódzki za podstawę orzeczenia. To bowiem strona może czynić wyłącznie przy pomocy zarzutów procesowych. Stosowanie prawa materialnego ma charakter wtórny w stosunku do ustaleń faktycznych.

Możliwość nałożenia kary porządkowej w przypadku bezzasadnego niepodporządkowania się wezwaniu organu podatkowego do dokonania określonej czynności, zgodnemu z art. 155 § 1 O.p., jest wyłączona tylko w tych sytuacjach, gdy ustawodawca w sposób jednoznaczny uzależnia przeprowadzenie danej czynności postępowania od zgody strony. Taką możliwość przewidziano w art. 199 O.p. i w związku z tym odmowa zeznań

Fiskus ukarze podatnika nie tylko za niezłożenie deklaracji podatkowych czy nieopłacenie podatku. Karę zapłaci też osoba, która nie przedstawi dokumentacji budowlanej.

Złożenie wniosku o upadłość po kilkunastu miesiącach od osiągnięcia przez spółkę stanu niewypłacalności nie wyłączy członka zarządu z odpowiedzialności za zaległe podatki.

Zmiana art. 119 i art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT nie stanowi naruszenia postanowień dyrektywy 2006/112/WE.

Organy skarbowe nie mogą, unikając rzetelnego i wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności faktycznych sprawy, co wynika wprost z art. 187 § 1 ord. pod., zasłaniać się niedopuszczalnością oceny zgodności z prawdą zawartych umów notarialnych, oczywiście nie negując, że są one dokumentami urzędowymi. Zwrócić bowiem uwagę trzeba, że czym innym jest domniemanie autentyczności, a czym innym domniemanie zgodności