W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy ma obowiązek wykazać, z których dowodów korzystał, z których zaś nie i dlaczego, zwłaszcza jeżeli określony dowód oferuje strona postępowania. Powinien również wskazać jakie działania podejmował, żeby w sposób nie budzący wątpliwości ustalić stan faktyczny sprawy, a także wskazać które z dowodów uznał za wiarygodne, a które za niewiarygodne i z jakich przyczyn

Postępowanie zabezpieczające uregulowane w art. 154 - 168 u.p.e.a. jest postępowaniem, którego głównym celem jest zabezpieczenie przyszłych interesów wierzycieli. Postępowanie to nie prowadzi do wykonania przez zobowiązanego obowiązku, a jedynie stwarza pewne gwarancje, że w przyszłości dojdzie do wyegzekwowania tego obowiązku. Zarządzenie zabezpieczające powinno zwierać elementy wyszczególnione w

Orzeczenie prawomocne wiąże sądy, które obowiązane są przyjąć, że dana kwestia prawna kształtuje się tak, jak to stwierdzono w prawomocnym orzeczeniu. Dopuszczalne jest we wnioskach o interpretację formułowanie pytań oddzielnie jeśli chodzi o stronę podmiotową danego zagadnienia, a oddzielnie, gdy chodzi o stronę przedmiotową, a wszystko w odniesieniu do jednej czynności wykonywanej przez podatnika-wnioskodawcę

W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy ma obowiązek wykazać, z których dowodów korzystał, z których zaś nie i dlaczego. Powinien również wskazać jakie działania podejmował, żeby w sposób nie budzący wątpliwości ustalić stan faktyczny sprawy, a także wskazać które z dowodów uznał za wiarygodne, a które za niewiarygodne i z jakich przyczyn. Dopiero tak przeprowadzone postępowanie spełnia wymogi art.

Decyzja wydana tylko na postawie opinii biegłego, który nie posiada specjalistycznej wiedzy w danej dziedzinie, narusza prawo.

Kwota otrzymana ze sprzedaży indywidualnej ilości referencyjnej ("kwoty mlecznej") nie jest przychodem z działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), ale przychodem ze zbycia prawa majątkowych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 18 w/w ustawy.

Wygaśnięcie zobowiązania podatkowego z powodu jego przedawnienia (art. 59 § 3 Ordynacji podatkowej) uniemożliwia wprawdzie co do zasady rozstrzyganie w jego przedmiocie przez organy podatkowe, jednakże art. 70 § 6 wyraźnie i jednoznacznie stanowi, że zobowiązania podatkowe zabezpieczone hipoteką nie przedawniają się.

W postępowaniu podatkowym obowiązuje zasada swobodnej oceny dowodów, której realizacja stała się przedmiotem kontroli sądu. Ten ostatni zwrócił uwagę, iż w toku postępowania organy podatkowe nie powinny w sposób bezkrytyczny uwzględniać zeznania i wyjaśnienia świadków oraz stron . W dalszej części swojego wywodu, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim rozwinął to spostrzeżenie przedstawiając

Art. 7 ust. 3 pkt 3 u.p.d.o.p. nie mógł stanowić podstawy do odmowy zaliczenia wydatków na podwyższenie kapitału zakładowego do kosztów uzyskania przychodów, natomiast wydatki takie nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów ze względu na regulację art. 12 ust. 4 pkt 4 u.p.d.o.p., nie uznającego przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego za przychody podatkowe

Osoba chcąca działać w sprawie jako pełnomocnik musi złożyć do akt tej konkretnej sprawy pełnomocnictwo lub jego odpis. Organ podatkowy nie ma natomiast podstaw prawnych do zastąpienia pełnomocnika w realizacji obowiązku wynikającego z art. 137 § 3 O.p., ponieważ jest to ewidentnie obowiązek pełnomocnika. Dokument pełnomocnictwa powinien był trafić do akt rozpatrywanej sprawy, jako wyraz woli strony

Wystawienie przez wierzyciela tytułu wykonawczego, a następnie jego doręczenie organowi egzekucyjnemu nie wywołuje skutku prawnego w postaci wszczęcia egzekucji.

Wada wskazująca na nieważność decyzji z powodu rażącego naruszenia prawa musi tkwić w samej decyzji, chociaż podstawą stwierdzenia nieważności decyzji może być rażące naruszenie każdego przepisu prawa, w tym również procesowego. Nie uzasadnia stwierdzenia nieważności decyzji naruszenie przepisów postępowania, nawet o charakterze rażącym, jeżeli sama treść decyzji odpowiada prawu. Przedmiotem postępowania

Art. 19 ust. 1 ustawy o VAT należy interpretować w taki sposób, że faktura nieodzwierciedlająca rzeczywiście dokonanej czynności przez jej wystawcę, która rodziłaby u niego obowiązek podatkowy, nie daje odbiorcy tej faktury prawa do odliczenia wykazanego w niej podatku nawet, gdy pozostaje on w dobrej wierze, że wszedł w posiadanie towaru wykazanego na fakturze na podstawie skutecznej czynności cywilnoprawnej

Dysponowanie przez nabywcę fakturą wystawioną przez zbywcę stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z tego uprawnienia, który nie stanowi sam w sobie uprawnienia do odliczenia podatku, jeżeli nie towarzyszy mu spełnienie warunku w postaci wykonania rzeczywistej czynności rodzącej u wystawcy faktury obowiązek podatkowy z tytułu jej realizacji na rzecz nabywcy.