Z art. 187 § 1 oraz z art. 122 o.p. wynika zasada oficjalności postępowania dowodowego. To bowiem organ podatkowy zabiega w postępowaniu o udowodnienie każdego faktu za pomocą wszystkich dostępnych środków i źródeł dowodowych, by wydać stosowne orzeczenie.

Skoro przyczyną umorzenia postępowania odwoławczego (art. 233 § 1 pkt 3 ord. pod.) było wygaśnięcie decyzji o zabezpieczeniu w związku z wydaniem i doręczeniem stronie decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r. (art. 33a § 1 pkt 2 ord. pod.), to okoliczność niewydania równocześnie postanowienia o uchybieniu terminu do wniesienia odwołania

Zasada działania organów w sposób pogłębiający zaufanie obywateli (art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej), czy też zasada udzielania informacji i wyjaśnień o przepisach prawa podatkowego (art. 121 § 2 Ordynacji podatkowej) nie mogą stanowić podstawy do sanowania zaniechań podatnika.

Z art. 6 ust. 7 ustawy o VAT z 1993 r. wynikało, że obowiązek podatkowy w imporcie towarów, a w konsekwencji zobowiązanie podatkowe, powstawało z mocy prawa, tj. z chwilą powstania długu celnego.

Nie do przyjęcia jest pogląd strony, że ze względu na zmianę stanu prawnego organy nie mogły wydać, w oparciu o przepisy ustawy o VAT z 2004 r., decyzji deklaratoryjnej w odniesieniu do zobowiązań, które przed 1 września 2003 r. mogły powstać jedynie w wyniku wydania decyzji ustalającej.

Przekazanie po dniu 01.06.2005 r. przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem nie stanowi dostawy towarów w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów