Sformułowanie zarzutu naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. może okazać się skuteczne dopiero wówczas, gdy zostanie połączone ze wskazaniem innych uchybień Sądu, zaistniałych na etapie rozpoznawania skargi. Jedynie wtedy można wykazać, że błędy uzasadnienia są pochodną innych naruszeń przepisów o postępowaniu, kwalifikując łącznie uchylenia zaskarżonego skargą kasacyjną orzeczenia.

Wnioski płynące z językowej tylko wykładni przepisu art. 11c ust. 1 ustawy o VAT z 1993 r. są nie do pogodzenia z jego kontekstem systemowym. Fakt, że w unormowaniu tym prawodawca posłużył się niefortunnie pojęciem "decyzji ustalającej" nie może przesądzać o konstytutywnym charakterze decyzji w przedmiocie podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów (we wskazanym stanie prawnym). Z art. 6 ust

Wygaśnięcie decyzji o zabezpieczeniu, nawet gdy następuje z mocy prawa w warunkach wskazanych w art. 33d § 1 ordynacji podatkowej nie powoduje, że strona nie ma możliwości poddania tej decyzji kontroli sądu administracyjnego, bowiem nie może być tak, iż rozstrzygnięcia, a następnie działania organów podatkowych podejmowane w stosunku do podatnika mogą być pozbawione tej kontroli pod względem ich zgodności

Przepis art. 165a Ordynacji podatkowej odnosi się do postępowania w rozumieniu art. 165 ord. pod., a więc postępowania podatkowego, a nie postępowania wpadkowego dotyczącego przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.

Procesową podstawę prawną decyzji wydanej w czasie obowiązywania ustawy o VAT z 2004 r., a dotyczącej podatku od towarów i usług wynikającego ze zgłoszenia celnego złożonego przed jej wejściem w życie, stanowią przepisy tej właśnie ustawy, konkretnie jej art. 33 ust. 2. Dotyczy to również obowiązków podatkowych powstałych w stanie prawnym obowiązującym przed 1 września 2003 r.

Z art. 6 ust. 7 ustawy o VAT z 1993 r. wynikało, że obowiązek podatkowy w imporcie towarów, a w konsekwencji zobowiązanie podatkowe, powstawało z mocy prawa, tj. z chwilą powstania długu celnego.