Pojęcie "właściwy czas do zgłoszenia wniosku o upadłość", to czas w jakim zarząd spółki niebędący w stanie zrealizować zobowiązań wobec wszelkich wierzycieli, winien złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości, aby w ten sposób chronić zagrożone interesy wszystkich wierzycieli, którzy po ogłoszeniu upadłości mogą liczyć na równomierne zaspokojenie.

Z przewlekłością postępowania egzekucyjnego w rozumieniu art. 54 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r., Nr 229, poz. 1954, ze zm.) mamy do czynienia wówczas, gdy organ egzekucyjny nie podejmuje czynności zmierzających do wyegzekwowania obowiązku, uwzględniając czas niezbędny do podjęcia tych czynności, a więc, gdy postępowanie trwa dłużej

Zgodnie z art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania. Doręczenie decyzji powoduje zatem powstanie zobowiązania, niezależnie od tego, czy decyzja ta stanie się ostateczna, ustawodawca nie zawarł bowiem takiego warunku powstania zobowiązania w art. 21 § 1 pkt 2 O.p. Możliwe jest zatem późniejsze

Opinie wydawane przez organ statystyczny nie są źródłem prawa, nie wiążą one zatem ani podatników, ani organów podatkowych. Podlegają one takiej samej ocenie, jak inne dowody zebrane w sprawie.

W art. 116 § 1 pkt 1 i pkt 2 Ordynacji podatkowej ustawodawca wskazał, jako przesłankę egzoneracyjną wystąpienie we właściwym czasie z wnioskiem o wszczęcie postępowania upadłościowego albo postępowania zapobiegającego ogłoszeniu upadłości (postępowania układowego) bądź wykazanie braku winy w złożeniu takiego wniosku we właściwym czasie. Już z literalnej treści tego przepisu poprzez wskazanie w nawiasie

Metody oszacowania podstawy opodatkowania zawarte w art. 23 § 3 O.p. nie znajdują zastosowania m.in. z uwagi na fakt, że w tym przypadku wysokość uzyskanych przez Skarżącego w 2002 r. przychodów została wyliczona na podstawie dokumentów zebranych w trakcie kontroli podatkowej i nie było potrzeby oszacowania tych wielkości. Oszacowano natomiast tylko dwa elementy składające się na koszty uzyskania przychodu

W skardze kasacyjnej nie można skutecznie stawiać zarzutu nietrafnego zastosowania prawa materialnego w sytuacji, gdy z jej uzasadnienia wynika, że zdaniem podmiotu skarżącego wadliwie został ustalony stan faktyczny.

Dokonując ogólnej oceny przepisu art. 193 § 6 ordynacji podatkowej, należy przede wszystkim mieć na względzie charakter danej sprawy podatkowej, m.in. to czy konsekwencją uznania ksiąg za nierzetelne jest szacunek podstaw opodatkowania, czy też konieczność pominięcia pewnych faktur dla rozliczenia podatkowego wynikającego wprost z prawa materialnego.

W skardze kasacyjnej nie można skutecznie stawiać zarzutu nietrafnego zastosowania prawa materialnego w sytuacji, gdy z jej uzasadnienia wynika, że zdaniem podmiotu skarżącego wadliwie został ustalony stan faktyczny.