Nie wnikając w to, jakie ostatecznie były intencje autora skargi kasacyjnej, należy podkreślić jedno: nie sposób twierdzić, że w rozpatrywanym stanie faktycznym naruszono prawo przez zaniechanie wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego.

Ustawodawca pozostawił organowi wybór rozstrzygnięcia i nawet przy zaistnieniu wskazanych w art. 67a § 1 pkt 3 ustawy Ordynacji podatkowej przesłanek może wydać decyzję negatywną dla podatnika.

Wprowadzenie niezgodnego z prawem wspólnotowym zwolnienia nie może pozbawiać podatnika prawa do odliczenia, także poprzez konieczność dokonania korekty podatku naliczonego i zmniejszenie pierwotnej kwoty odliczenia.

W pełni zasadny jest zarzut naruszenia art. 141 § 4 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. albowiem sąd pierwszej instancji uchylając zaskarżoną decyzję min. na podstawie tego ostatniego przepisu nie wskazał jakie przepisy prawa materialnego zostały konkretnie naruszone przez organ, na czym to naruszenie polegało i czy ich naruszenie miało wpływ na wynik sprawy. Ponadto ocena zasadności zastosowania

Prawo do odliczenia podatku jest następstwem powstania obowiązku podatkowego z tytułu faktycznej czynności podatnika wystawiającego fakturę na rzecz jej dysponenta, czyli obowiązku podatkowego powstałego na poprzednim etapie obrotu. Jeżeli brak takiej faktycznej czynności u wystawcy faktury, nie może z jej tytułu powstać obowiązek podatkowy, a tym samym brak jest prawa do odliczenia podatku z takiej

Projekt racjonalizatorski nie jest wynalazkiem w świetle przepisów ustawy z dnia 19.10.1972 roku o wynalazczości. Zgodnie z brzmieniem art. 22 ust 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynagrodzenie twórcy projektu racjonalizatorskiego za korzystanie z tego projektu nie stanowi przychodu, od którego odlicza się koszty uzyskania w zryczałtowanej wysokości 50

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w przypadku prowadzenia postępowania w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty oraz postępowania w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego nie zachodzi tożsamość spraw, a przyjęcie poglądu przeciwnego prowadziłoby do wniosku, iż w przypadku dopatrzenia się podstaw do wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego po podjęciu decyzji