Przepis art. 152 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ wyłącza możliwość odpowiedniego stosowania przepisów art. 61 par. 3-5 tej ustawy przed Naczelnym Sądem Administracyjnym na podstawie art. 193 tylko w odniesieniu do spraw, w których sąd pierwszej instancji uwzględnił skargę i wypowiedział się, czy i w jakim zakresie

Pełnomocnictwo, zgodnie z klasyfikacją przyjętą w art. 36 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, obejmuje prowadzenie poszczególnych spraw, a takie pełnomocnictwo, stosownie do art. 39 pkt 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, obejmuje z samego prawa umocowanie do wszystkich łączących się ze sprawą czynności

Niepodporządkowanie się strony żądaniu sądu art. 48 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ powoduje tylko ten skutek, że sąd ogranicza się do oceny, czy dana okoliczność może być uznana za udowodnioną na podstawie treści przedłożonego odpisu tego dokumentu.

Z regulacji określonej w art. 106 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ wynika, że nie każdy dowód może być dopuszczony w tym postępowaniu, lecz jedynie dowód z dokumentów przy czym - ma to być dowód uzupełniający, a więc taki, który nie był przedstawiony i oceniony w postępowaniu administracyjnym, zakończonym

1. Przed rozpoznaniem wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, sąd administracyjny powinien zapoznać z tym wnioskiem druga stronę /zainteresowanych - inwestora/ w celu uzyskania jej stanowiska w sprawie. 2. Wszczęte postępowanie cywilne, zmierzające do wzruszenia prawa własności nieruchomości samo przez się, nie może być przesłanką wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu.

Skoro Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy do wyznaczenia innego sądu do rozpoznania wniosku o wyłączenie sędziego, to tym samym jest właściwy do wyznaczenia innego wojewódzkiego sądu administracyjnego do rozpoznania sprawy, jeżeli na skutek wyłączenia wszystkich sędziów sądu właściwego do rozpoznania sprawy, sąd ten nie może rozpoznać sprawy. Nie jest bowiem możliwy do zaakceptowania pogląd

Oświadczenie strony skarżącej o cofnięciu skargi nie może budzić wątpliwości co do swej treści i winno być ono skierowane do Sądu, aby możliwe było dokonanie oceny tegoż oświadczenia pod kątem jego skuteczności procesowej, a więc czy zawarte w przepisie art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ dyspozycje zostały

1. Skoro organy podatkowe nie zakwestionowały istnienia ustawowych kryteriów kwalifikacji kosztów uzyskania przychodów odpowiadających generalnej formule, iż wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodów oraz nie może znajdować się w grupie wydatków, które wyraźnie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów to wydatki takie stanowią koszty uzyskania przychodu. 2. Dla ustalenia momentu

Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r. /K 45/01/ w sprawie przepisów ustawy, która z dniem 1 stycznia 2000 r. uchyliła przywileje podatkowe zakładów pracy chronionej ma charakter orzeczenia stwierdzającego niekonstytucyjność tych przepisów.

Jeżeli skarga na przewlekłość postępowania dotyczy sprawy, w której skarżący został na mocy postanowienia Sądu zwolniony od kosztów sądowych w całości /art. 245 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270/ to skarga ta jest wolna od opłaty stałej, o której mowa w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie

Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2001 r. K 45/01 w sprawie przepisów ustawy, która z dniem 1 stycznia 2000 r. uchyliła przywileje podatkowe zakładów pracy chronionej ma charakter orzeczenia stwierdzającego niekonstytucyjność tych przepisów.