Wejście w życie od 1 stycznia 2001 r. ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej /Dz.U. nr 101 poz. 1178/ nie spowodowało zmiany w prawie podatkowym. Na gruncie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ nadal podatnikiem pozostała spółka jawna, a nie jej wspólnicy, a zatem do tego podatnika kierowane są decyzje

1. Rozwiązania na okres przejściowy zawarte w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. - przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.) przewidziały, że osoby powołane na stanowisko sędziego NSA na podstawie przepisów dotychczasowych pozostają sędziami NSA (art. 93). Oznacza to jednak

Umorzenie postępowania, jako toczącego się przeciwko nieistniejącej spółce cywilnej, a następnie wszczęcie i prowadzenie nowego postępowania z udziałem byłych wspólników, jako osób trzecich, nie oznacza różnego potraktowania przez organy podatkowe byłych wspólników spółki.

Z brzmienia art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej wynikawyraźnie, że ciężar dowodu spoczywa na członku zarządu.Świadczą o tym słowa: ... chyba, że członek zarządu wykaże,że.....Nieuprawnione jest interpretowanie art. 122 i 187 Ordynacjipodatkowej w kierunku nakładania na organ obowiązkudziałania z urzędu w celu wykazania okolicznościeskulpujących członka zarządu.Wbrew twierdzeniom strony skarżącej, miesiąc

Jak słusznie wskazano w uchwale (7) Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 marca 2005 r. (sygn. akt FPS 1/04, ONSAiWSA 2005/3/51), w stanie prawnym obowiązującym w 1999 r. dopuszczalne było ustalenie spółce cywilnej dodatkowego zobowiązania podatkowego na podstawie art. 27 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11

Stosownie do art. 94 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. 2002 nr 153 poz. 1271/, w okresie trzech miesięcy od daty wejścia w życie ustawy ustrojowej, Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego, po zasięgnięciu opinii Kolegium tego Sądu, mógł przenieść sędziego

Kontrola działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem nakłada zatem na sąd obowiązek rozważenia wszystkich zarzutów i wniosków skargi, w tym - zmierzających do wykazania, że zaskarżony akt dotknięty jest nieważnością i dopiero następnie rozstrzygnięcia, jakie skutki ma stwierdzenie przez Trybunał Konstytucyjny już po wniesieniu skargi opartej na zarzucie nieważności, że przepis

Podstawą prawną zaskarżonej decyzji był art. 208 § 1 Ordynacji podatkowej. Przepis ten nie został wskazany jako podstawa skargi kasacyjnej. Oznacza to brak zarzutu naruszenia tego przepisu a więc i brak podważenia bezprzedmiotowości postępowania. A dopiero podważenie podstawy prawnej, na której oparto rozstrzygnięcie o umorzeniu postępowania, otwarłoby drogę do rozważań na temat merytorycznego rozstrzygnięcia

Decyzja o dodatkowym zobowiązaniu podatkowym w podatku od towarów i usług pozwala uznać spółkę cywilną za zobowiązaną i prowadzić egzekucję z jej majątku jako jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, posiadającej w świetle art. 1a pkt 20 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968/ status osoby zobowiązanej. Dopiero wydanie

W świetle art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej /Dz.U. nr 64 poz. 593 ze zm./ potrzeby osób i rodzin korzystających z pomocy powinny zostać uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom i mieszczą się w możliwościach pomocy społecznej.

Z brzmienia art. 116 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ wynika wyraźnie, że ciężar dowodu spoczywa na członku zarządu. Świadczą o tym słowa: "(...) chyba, że członek zarządu wykaże, że (...)". Wobec tak wyraźnego brzmienia przepisu nieuprawnione jest interpretowanie art. 122 i art. 187 Ordynacji podatkowej w kierunku nakładania na organ obowiązku

1. Opłata legalizacyjna nie podlega egzekucji, a w przypadku jej nie uiszczenia zostanie wydana zaskarżalna decyzja o nakazie rozbiórki i dopiero jej wykonanie rodzi trwałe skutki i może narazić skarżącą na szkodę. W przypadku zaskarżenia decyzji nakładającej obowiązek rozbiórki można jednak wnosić o wstrzymanie jej wykonania. 2. Wykonanie postanowienia wydanego w przedmiocie opłaty legalizacyjnej

Zarzut błędnej wykładni prawa materialnego może się wyrażać bądź w nieprawidłowym odczytaniu treści prawa, bądź w zastosowaniu prawa uchylonego.