Powierzenie organom gminy w drodze ustawowej /art. 13 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. 2005 nr 8 poz. 60 ze zm. w zw. z art. 10 ustawy z dnia 12 stycznia 1994 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. 2002 nr 9 poz. 84 ze zm./ właściwości do orzekania w indywidualnych sprawach w formie decyzji administracyjnej wyłącza możliwość składania przez te organy

Wykazany w toku postępowania administracyjnego brak dostatecznych środków finansowych na pomoc społeczną stanowi okoliczność uzasadniającą odmowę przyznania takiej pomocy przez właściwy organ administracji publicznej.

1. Uregulowanie zawarte w art. 169 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ odnosi się do przypadku, w którym "podanie nie spełnia wymogów określonych przepisami prawa". Brak legitymacji do uruchomienia środka zaskarżenia zapadłej decyzji nie może być utożsamiony z wystąpieniem okoliczności wskazanych w art. 169 par. 1 powołanej ustawy, łączących

W toku postępowania poprzedzającego wydanie decyzji o opodatkowaniu przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach /art. 10 ust. 1 pkt 9, art. 20 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ obowiązkiem organu podatkowego jest ustalenie czy ponoszone przez podatnika w roku kalendarzowym wydatki znajdowały pokrycia

Podatnik nie nabywa prawa do ulgi mieszkaniowej, o której mowa w art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. "f" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ jeżeli zmienił sposób korzystania z budynku gospodarczego ma mieszkalny po zakończeniu przebudowy tego budynku. Decydujące znaczenie w tym przypadku ma cel wydatków w momencie ich poniesienia.

1. W sprawach zasiłków rodzinnych rozstrzyganych przez organy samorządowe obowiązuje tok instancji uregulowany w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. 2000 nr 98 poz. 1071 ze zm./. 2. W art. 477[8] par. 2 pkt 1 Kpc uregulowano właściwość sądów rejonowych w sprawach wymienionych, w tym m.in. o zasiłki rodzinne i dodatki do nich. Odnosi się ona jednakże tylko

1. Naruszenie przez WSA art. 190 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) polega na uznaniu, że norma tego przepisu stanowiąca o związaniu sądu pierwszej instancji wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez NSA w Warszawie zwalniała ten sąd od oceny prawidłowości poczynionych w tejże sprawie przez organy podatkowe ustaleń

1. Unormowania art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ mogą się odnosić jedynie do oddziału, którego czynności mogą być objęte właściwością polskiego urzędu skarbowego, w rozumieniu art. 4 pkt 10 ustawy, podczas gdy czynności oddziału spółki wykonującego czynności poza terytorium Polski nie są objęte tą właściwością

Jeśli przepis ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ powiada, że wnioskodawca jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego, a przedstawiony przez wnioskodawcę stan faktyczny spełnia hipotezę konkretnego przepisu prawa, to organ podatkowy ma podstawy do uznania, że podany we wniosku stan faktyczny jest przedstawiony wyczerpująco.

Wykładnia art. 33 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ zapewniająca szeroki dostęp do procesowej pozycji uczestnika postępowania, a tym samym możliwości korzystania - na podstawie art. 12 powołanej ustawy - ze służących stronie uprawnień procesowych, urzeczywistnia konstytucyjne zasady demokratycznego państwa prawnego

Na podstawie art. 64c par. 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm./ wierzyciel pokrywa koszty postępowania egzekucyjnego, jeżeli nie mogą być one ściągnięte od zobowiązanego zarówno z powodów faktycznych jak i prawnych.

Przepis art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie może stanowić samodzielnej podstawy skargi kasacyjnej, wymienionej w art. 174 pkt 2 wyżej wymienionej ustawy, gdyż wymienione w hipotezie art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" przepisy postępowania nie obejmują swym zakresem art. 145.