1. Skargę na bezczynność można wnieść aż do czasu załatwienia przez właściwy organ sprawy przez wydanie decyzji, postanowienia albo innego aktu lub podjęcia czynności. 2. Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa nawet sytuacja, w której organ dokonał czynności, co do której pozostawał bezczynny nie uzasadnia zbędności rozpoznania sprawy i nie stanowi przesłanki umorzenia postępowania. 3. Nietrafny jest

Teza wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r. K 45/01 wyznacza krąg podatników, w stosunku do których orzeczono o niezgodności z zasadą ochrony praw nabytych i zasadą ochrony interesów w toku, wyrażonymi w art. 2 Konstytucji, art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 95 poz. 1100/, zmieniającego

Rozstrzygnięcie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r., K 45/01 /OTK-A 2002 nr 4 poz. 46/ nie odnosi się do wszystkich podmiotów prowadzących zakłady pracy chronionej, lecz jedynie do tych, które zostały wskazane w tym orzeczeniu. Oznacza to, że jednym z podstawowych celów postępowania podatkowego prowadzonego w sprawie nadpłaty wynikającej z powołanego wyroku Trybunału Konstytucyjnego

Przepis art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ nie uzasadnia terminu do podjęcia uchwały lub zarządzenia o zaskarżenie rozstrzygnięcia nadzorczego do sądu administracyjnego.

Decyzje zapadające w oparciu o przepis art. 3 ustawy z dnia 15 marca 1933 r. o zbiórkach publicznych /Dz.U. nr 22 poz. 162/ mają charakter decyzji "uznaniowych". W tym przypadku właściwy organ administracji publicznej dysponuje możliwością wyboru skutku prawnego. Organ administracji publicznej może wydać pozwolenie na przeprowadzenie zbiórki publicznej jedynie wówczas, gdy ustali, że cel zbiórki nie