Zastosowanie sankcji kary pieniężnej a nie sankcji pozbawienia uprawnienia przez cofnięcie zezwolenia nie może być uznane za wadliwą wykładnię przepisów o nałożeniu kary pieniężnej w transporcie drogowym. Cofnięcie zezwolenia jest odrębnym rodzajem sankcji, która nie jest związana z sankcją kary pieniężnej.

1. Skoro kartę opłaty za przejazd po drogach krajowych wypełniać może tylko jednostka wydająca, to przedsiębiorca nie ponosi odpowiedzialności z tytułu niewłaściwego jej wypełnienia. 2. Na obywatelu, załatwiającym swoją sprawę w organie administracji, czy w uprawnionej do tego innej jednostce wykonującej zadania państwa, nie ciąży obowiązek, ani też nie posiada on uprawnienia do dokonywania kontroli

1. Racjonalny ustawodawca wprowadzając po myśli art. 52 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ zwolnienie od powszechnego podatku od osób fizycznych nieprzypadkowo odwołał się do terminu /"oferta publiczna"/ zawierającego w sobie adekwatne do tej powszechności elementy. Publiczny charakter oferty oznacza powszechny dostęp

Niezwiązanie wojewódzkiego sądu administracyjnego granicami skargi oznacza, iż granice zaskarżenia nie pokrywają się z granicami rozpoznania sprawy przez ten sąd. Te ostatnie będą zawsze szersze od zakresu zaskarżenia. Sformułowanie art. 134 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ oznacza, iż sąd jest nie tylko uprawniony

Jeżeli dzień złożenia wniosku o przysłanie wyroku jest zbieżny z datą ogłoszenia wyroku, to bezpodstawne jest przyjęcie przez Sąd, że wniosek jest przedwczesny i nie wywołał skutków procesowych.

Decydującego znaczenia nie będzie miało ani to, czy nastąpiło faktyczne osiągnięcie lub zwiększenie przychodów, ani rozmiar takiego zwiększenia. Do kosztów uzyskania przychodów zakwalifikowane mogą być koszty poniesione przez podatnika w przypadku, gdy stwierdzono uzyskanie przychodów w rozmiarze nie odpowiadającym gospodarczej istocie przedsięwzięcia, w tym np. przychodów w wysokości mniejszej, a

Ustawa z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych /Dz.U. nr 228 poz. 2255 ze zm./ przyjmuje regułę, że orzecznictwo w sprawach zasiłków rodzinnych należy do właściwości organów administracji publicznej, a do postępowania przed tymi organami w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Brak przepisu szczególnego stanowiącego o prawie odwołania

Skarżący był zawiadomiony na piśmie o terminie rozprawy przed sądem. Z akt sprawy nie wynika, by zgłaszał on wnioski dowodowe. Nie może w postępowaniu kasacyjnym skutecznie wykazywać, że sprawa nie była dostatecznie wyjaśniona do merytorycznego rozstrzygnięcia.

1. Zwolnienia i ulgi podatkowe są odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej, powszechności i równości opodatkowania. Są od nich wyjątkiem i dlatego przepisy będące podstawą do korzystania z ulgi odliczeń powinno się interpretować ściśle. 2. Dopuszczenie akcji do publicznego obrotu, czy też brak sprzeciwu Komisji Papierów Wartościowych i Giełd wobec wprowadzenia akcji do obrotu publicznego

1. W sytuacji, kiedy kto inny jest właścicielem nieruchomości, a kto inny posiada prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane np. z tytułu użytkowania wieczystego, to stroną postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę będzie użytkownik wieczysty, a nie właściciel nieruchomości. 2. Organy administracji architektoniczno-budowlanej, ani sądy administracyjne, nie są właściwe do kontrolowania

1. W postępowaniu sądowoadministracyjnym Naczelny Sąd Administracyjny, mocą art. 183 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi związany jest granicami skargi kasacyjnej, granice te zakreśla autor skargi. 2. Obszerne uzasadnienie skargi kasacyjnej zostało poświęcone w całości polemice z oceną stanu faktycznego sprawy dokonaną przez organy podatkowe, a uznaną przez Sąd za prawidłową. Równocześnie

Członek zarządu spółki z o.o., ani były członek zarządu takiej spółki nie jest stroną postępowania, w rozumieniu art. 133-134 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, w sprawie dotyczącej zobowiązań podatkowych takiej spółki. Analiza treści art. 133 i 134 Ordynacji podatkowej prowadzi do wniosku iż pojęcie strony w postępowaniu podatkowym należy opierać

Przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa w 2004 r. nie były przez sądy administracyjne stosowane ani wprost ani też odpowiednio. Przepisy tej ustawy zgodnie z postanowieniami jej art. 1 pkt 3 w jej części procesowej normują postępowanie podatkowe, kontrolę podatkową orasz czynności sprawdzające a więc są to przepisy procedury administracyjnej. Z przytoczonych powodów nie można