W myśl art. 262[1] par. 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny /Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./ pracownik, który brał udział w wydaniu decyzji dyrektora izby celnej działającego w pierwszej instancji, a następnie dokonał czynności procesowej przewidzianej przepisami prawa /podpisał pismo/ w postępowaniu odwoławczym - podlega z mocy prawa wyłączeniu, o którym mowa w tym przepisie.

Ustawa z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny /t.j. Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./ w przepisie art. 83 par. 1 i 2 określa prawo organu celnego do podejmowania wszelkich czynności dotyczących kontroli celnej w każdym miejscu i w każdym czasie. Szczegółowa regulacja w art. 83 dotyczy uprawnienia organu celnego do podjęcia czynności kontroli celnej zgłoszenia celnego po zwolnieniu towarów. Kontrolą

1. Błędna wykładnia prawa materialnego przejawiać się może w nieprawidłowym odczytaniu treści prawa względnie na zastosowaniu prawa nieobowiązującego. Nieprawidłowe odczytanie treści prawa może polegać na mylnym zrozumieniu treści lub znaczenia przepisu prawnego lub na niezrozumieniu intencji ustawodawcy. Niewłaściwe zastosowanie prawa materialnego polega też i na tym, że sąd podciąga pod ustalony

Sędzia, który brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia podlega wyłączeniu z mocy art. 18 par. 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, zaś rozpoznanie przez niego środka zaskarżenia powoduje nieważność postępowania z powodu określonego w art. 183 par. 2 pkt 4 tej ustawy.

Sędzia, który brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia podlega wyłączeniu z mocy art. 18 par. 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, zaś rozpoznanie przez niego środka zaskarżenia powoduje nieważność postępowania z powodu określonego w art. 183 par. 2 pkt 4 tej ustawy.