Artykuł 56 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym /t.j. Dz.U. 2002 nr 9 poz. 86 ze zm./ nie upoważnia Krajowej Rady Doradców Podatkowych do przejęcia kompetencji Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych, w okresach pomiędzy kolejnymi Zjazdami, lecz wyznacza Radzie własne zadania szczegółowo określone w art. 56 ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym. Krajowa Rada Doradców Podatkowych

Wpis od skargi kasacyjnej powinien być uiszczony razem z jej wniesieniem, a najpoźniej z upływem terminu wskazanego do wniesienia skargi kasacyjnej.

Tylko w sytuacji, gdy rzeczywiście istnieją wątpliwości co do żądania strony określonego w piśmie stanowiącym wniosek wszczynający postępowanie administracyjne, w myśl art. 235 par. 1 Kpa organ powinien stosując art. 9 Kpa zwrócić się do strony udzielając jej niezbędnych wyjaśnień i wskazówek, w celu doprowadzenia do sprecyzowania żądania. Wystąpienie do strony o sprecyzowanie żądania w celu ustalenia

Przepis art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ stanowi, że przepisu art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane nie stosuje się do obiektów, których budowa została zakończona przed dniem wejścia w życie ustawy lub w stosunku do których przed tym dniem zostało wszczęte postępowanie administracyjne. Do tych obiektów stosuje się

Sąd rozpatrując wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji, nie może się ograniczać w uzasadnieniu postanowienia do zamieszczenia ocen ogólnikowych, abstrakcyjnych, czy wręcz nie korespondujących ze stanem faktycznym sprawy.

Wobec wyraźnego brzmienia art. 173 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, odrzucające skargę, przysługiwała skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Przez pojęcie "postanowienie kończące postępowanie", użyte w art. 173 par. 1 ww. ustawy, należy bowiem

Skutki naruszenia prawa prowadzące do powstania zagrożenia dla życia i zdrowia ludzkiego mogą być uznane za rażące, nie dające się pogodzić z wymogami praworządności.

Wykładnia prawa prowadząca do obciążenia gminy karą pieniężną dwukrotnie wyższą od tej, którą miałaby ponieść, gdyby nie miał miejsca proces harmonizacji prawa krajowego z prawem Unii Europejskiej, poprzez zastosowanie do zdarzenia mającego miejsce w kwietniu 1997 r. ustawy z czerwca 1997 roku nie tylko nie odpowiada prawu, lecz jest również sprzeczna z art. 2 Konstytucji RP, wobec niezgodności z prawem

Niepełne, a więc wadliwe ustalenie stanu faktycznego nie może służyć jego prawidłowej subsumcji do odpowiednich norm prawa materialnego. Dopiero gdy stan faktyczny ustalony zostanie z zachowaniem dyrektyw płynących z art. 122, art. 187 par. 1 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ wówczas będzie można ocenić w jaki sposób skonfrontowano stan

1. Norma prawna kształtująca interes prawny strony w postępowaniu o unieważnienie prawa z rejestracji znaku towarowego /art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1995 r. o znakach towarowych - Dz.U. nr 5 poz. 17 ze zm./ ma niekiedy strukturę pochodzącą z różnych gałęzi prawa, nawiązującą także do czynności stron dokonywanych nawet z udziałem innych podmiotów. 2. Każdą sprawę administracyjną kształtuje