Ustawa z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez uzasadnionej zwłoki /Dz.U. nr 179 poz. 1843/ nie określa wprost jaki okres oczekiwania na rozpoznanie sprawy należało uznać za nieuzasadnioną zwłokę. Pewna wskazówka wynika jednak z art. 14 tej ustawy, który to przepis stanowi, że ponowna skarga na przewlekłość postępowania w tej samej

Nie jest skargą kasacyjną, w rozumieniu art. 173 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ pismo strony kwestionujące wyrok, jeżeli zostało wniesione przed datą doręczenia stronie odpisu wyroku z uzasadnieniem, o sporządzenie którego strona złożyła wniosek, zgodnie z przepisem art. 141 par. 2 Prawa o postępowaniu przed sądami

Radcy prawnemu wykonującemu zawód w ramach kancelarii radcy prawnego /art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych - t.j. Dz.U. 2002 nr 123 poz. 1059 ze zm./ należy doręczać pisma sądowe jak osobie fizycznej /art. 67 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ z możliwością wykorzystania trybu doręczenia

Niedopuszczalne jest merytoryczne rozpoznanie wniosku o przywrócenie terminu, jeżeli Sąd pozostaje w przekonaniu o złożeniu tego wniosku po terminie zakreślonym w art. 87 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/.

"Niesumienne lub oczywiście niewłaściwe postępowanie" /art. 208 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ dotyczy zachowania Strony w trakcie postępowania sądowoadministracyjnego, nie zaś przed tym postępowaniem.

Art. 47 ust. 2 ustawy o zobowiązaniach podatkowych odmiennie niż art. 40 ust. 1 określa zakres odpowiedzialności osób trzecich. W przeciwieństwie do tego ostatniego przepisu nie mówi o zaległościach podatkowych ale o zobowiązaniach spółki z tytułu podatków. Nie można przyjąć, iż art. 40 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych zawęża zakres odpowiedzialności. Gdyby tak było to ustawodawca nie użyłby

Przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny /Dz.U. nr 16 poz. 93 ze zm./ i rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. Kodeks handlowy /Dz.U. nr 57 poz. 502 ze zm./ nie regulują bowiem obowiązków o charakterze publicznoprawnym. Ich stosowanie przez organ podatkowy byłoby dopuszczalne jedynie na podstawie stosownej normy odsyłającej, zamieszczonej w ustawie podatkowej

Stosownie do przepisu art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, w brzmieniu obowiązującym do końca 2000 r., odliczeniu od dochodu podlegały wydatki poniesione w roku podatkowym. Roczny system rozliczania wydatków sprawiał, że za podstawę obliczenia - proporcjonalnie do udziału we współwłasności - kwoty odliczeń przyjmuje

Zgodnie z art. 220 par. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, zażalenie na postanowienie o odrzuceniu środka zaskarżenia z powodu nieuiszczenia wpisu, wolne jest od obowiązku jego uiszczania.

Z uwagi na to, że przedmiotowa sprawa, odroczenie terminu rozpoczęcia ewidencjonowania usług przewozu osób i bagażu taksówkami osobowymi i bagażowymi przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy zobowiązań podatkowych, a konkretnie, odroczenia terminu rozpoczęcia ewidencjonowania usług przewozu osób i bagażu taksówkami osobowymi i bagażowymi przy zastosowaniu kasy rejestrującej, to tym samym, nie mieści

Wniesienie skargi na przewlekłość postępowania, która została złożona po zakończeniu postępowania, którego dotyczyła pozostaje w sprzeczności z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez uzasadnionej zwłoki /Dz.U. nr 179 poz. 1843/. Ponadto wniesienie skargi w dniu kiedy powołana wyżej ustawa jeszcze nie obowiązywała

Przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny /Dz.U. nr 16 poz. 93 ze zm./ i rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. Kodeks handlowy /Dz.U. nr 57 poz. 502 ze zm./ nie regulują obowiązków o charakterze publicznoprawnym. Ich stosowanie przez organ podatkowy byłoby dopuszczalne jedynie na podstawie stosownej normy odsyłającej zamieszczonej w ustawie podatkowej.

Kwestie dotyczące przedawnienia zobowiązań podatkowych mają charakter materialnoprawny. Stanowią więc one obszar stosunków prawnych regulowanych normami prawa materialnego. Z powodu braku w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ przepisów intertemporalnych odnoszących się do przedawnienia zobowiązań podatkowych, należy stosować przepisy ustawy z dnia

Skarga o przewlekłości postępowania ma uzasadnienie wtedy, gdy bez nieuzasadnionej zwłoki naruszone zostało prawo strony do jej rozpoznania. Zasada ta została zawarta w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki /Dz.U. nr 179 poz. 1843/. Stosownie do art. 2 ustawy o nieuzasadnionej zwłoce

Par. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 221 poz. 2193/ koresponduje z postanowieniem art. 54 par. 1 i par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, zgodnie z którym "organ (...) przekazuje sądowi skargę wraz

1. Użyte w art. 124 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. 2002 nr 7 poz. 58 ze zm./ "postępowanie karne" odnosi się do całego toku tego postępowania nie tylko przygotowawczego, ale również sądowego. Zgodnie z tym przepisem zawieszona część uposażenia i stosowne jego podwyżki mógł skarżący otrzymać dopiero po zakończeniu postępowania karnego, tj. po wydaniu przez Sąd stosownego prawomocnego

O naruszeniu przepisu art. 121 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ można by mówić, gdyby decyzja rejestracyjna nie została wyeliminowana w obrotu prawnego. Organy podatkowe nie mogą bowiem kwestionować charakteru pojazdu wynikającego z decyzji rejestracyjnej, choćby nawet ich ustalenia prowadziły do odmiennych wniosków. Stwierdzenie nieważności