Przynależność do wspólnoty gminnej nie jest źródłem interesu prawnego, którego naruszenie uzasadnia wniesienie skargi na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./.

1. Art. 24 w ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie /Dz.U. nr 96 poz. 873 ze zm./ stanowi, że organizacji pożytku publicznego przysługuje zwolnienie od kosztów sądowych na zasadach określonych w przepisach odrębnych. Z dyspozycji powołanych wyżej przepisów wynika jednoznacznie, że organizacji pożytku społecznego przysługuje zwolnienie od kosztów

Sąd orzekając w sprawie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia, winien wszechstronnie rozważyć i ocenić, czy w konkretnej sprawie zachodzą określone w tym przepisie przesłanki, mając na uwadze interes nie tylko wnioskodawcy, lecz również pozostałych stron postępowania.

Zgodnie z art. 220 par. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, zażalenie na postanowienie o odrzuceniu środka zaskarżenia z powodu nieuiszczenia wpisu, wolne jest od obowiązku jego uiszczania.

1. Art. 14 par. 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych /Dz.U. nr 94 poz. 1037 ze zm./ nie przesądza o pieniężnym charakterze konwersji wierzytelności na udziały, lecz o wyeliminowaniu praktyki wnoszenia tzw. ukrytych aportów, polegającej na samowolnej zmianie sposobu pokrycia, gdzie zamiast wkładu pieniężnego, do czego się zobowiązał wspólnik /"należnej zapłaty na poczet udziałów

Jeżeli czynności egzekucyjne przerywające bieg przedawnienia zobowiązania podatkowego miały miejsce pod rządami ustawy o zobowiązaniach podatkowych, to skutki tych czynności w postaci przerwania biegu przedawnienia i powodujące, że zaczął on biec na nowo, oceniane muszą być na podstawie obowiązujących w tym czasie przepisów prawa materialnego, zawartych w art. 30 ustawy o zobowiązaniach podatkowych

Spór co do rozmiarów obowiązku nałożonego na pracodawców przez art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 123 poz. 776 ze zm./ nie jest sprawą ze stosunku pracy i w takim przypadku nie znajduje zastosowania art. 239 pkt 1 lit. "d" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi