Jedynym kryterium przyznawania prawa pomocy jest sytuacja materialna wnioskodawcy. Nie można się więc zgodzić z poglądem, że w sytuacji dużej zaradności skarżącego i braku przymusu adwokackiego, kryterium to nie musi być brane w ogóle pod uwagę.

W sytuacji, gdy strona występując z żądaniem stwierdzenia nieważności po upływie roku od doręczenia decyzji ostatecznej, powołała się na art. 250 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm. obowiązujący do końca 2002 r./ i twierdzi, że decyzja ta została wydana na podstawie przepisów, które utraciły moc w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego,

Zmiany treści ogólnych regulacji dotyczących ulg z tytułu darowizn zawartych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie miały jakiegokolwiek wpływu na możliwość stosowania ulg z tytułu darowizn uregulowanych w przepisach szczególnych. Przepisy podatkowe art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego

Niespójność art. 56 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ w brzmieniu tego przepisu sprzed 1 stycznia 2003 r. z art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim /Dz.U. nr 140 poz. 938 ze zm./ nie przesądzała o braku podstawy prawnej do pobierania odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych.

Niespójność art. 56 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ w brzmieniu tego przepisu sprzed 1 stycznia 2003 r. z art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim /Dz.U. nr 140 poz. 938 ze zm./ nie przesądzała o braku podstawy prawnej do pobierania odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych.