Stosownie do art. 29 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ przedstawiciel ustawowy lub organ albo osoby, o których mowa w art. 28, mają obowiązek wykazać swoje umocowanie dokumentem przy pierwszej czynności w postępowaniu. Skoro tego nie uczyniły, to na podstawie art. 58 par. 1 pkt 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi

Powołanie wyroków Trybunału Konstytucyjnego i Sądu Najwyższego nie może zastąpić prawidłowego sformułowania podstaw kasacyjnych /art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ stanowisko organów władzy sądowniczej może stanowić element uzasadnienia przytoczonej podstawy kasacyjnej /art. 176 Prawa o postępowaniu przed sądami

Fakt, iż rozpoznawane sprawy wynikały z tego samego stanu faktycznego nie stanowi przesłanki uzasadniającej wyłączenie sędziego z mocy ustawy.

1. W świetle art. 134 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ Sąd I instancji nie ma obowiązku, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, do badania tych zarzutów i wniosków, które nie mają znaczenia do oceny legalności zaskarżonego aktu. 2. Okoliczność, że w uzasadnieniu wyroku

Postępowanie ze skargi kasacyjnej nie daje podstawy do dokonywania po raz kolejny badania legalności działania organów podatkowych.

Jeżeli z postanowień umowy know-how wynika, że licencjobiorca zobowiązany był uiścić opłatę licencyjną za udostępnienie mu przez licencjodawcę korzystania z wiedzy technicznej w zakresie wytwarzania określonych wyrobów i ich sprzedaży w kraju, a nie za zakup materiałów i części potrzebnych do wytworzenia tych wyrobów, to opłaty licencyjne nie dotyczyły importowanych materiałów i ich części a zatem

Działania podatnika muszą zmierzać w celu uzyskania przychodu, ale nie oznacza to, by organy podatkowe mogły kontrolować celowość działania podatnika. Z drugiej zaś strony nie można twierdzić, że każdy wydatek, o ile zrealizowany został przychód należy uznać za koszt uzyskania przychodu, gdyż oznaczałoby to negowanie możliwości badania związku wydatku z przychodem. Wydatek musi więc przyczynić się

Organ podatkowy powinien w operatywnej części decyzji określić nie tylko wysokość zobowiązania podatkowego, ale także wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym podlegającej przeniesieniu na następny miesiąc. Zarówno podatnik, jak i organ podatkowy muszą mieć pewność co do tego, w stosunku do którego okresu rozliczeniowego istnieje w obrocie prawnym ostateczna decyzja podatkowa, a wiedzę w

1. W pojęciu ważnego interesu podatnika nie mieści się sytuacja, gdy podatnik, nabywając nieruchomość, z której własnością związany był jego obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości, przy czym powstała zaległość podatkowa, wiedział lub przy zachowaniu należytej staranności mógł się dowiedzieć o zdziałaniu czynności prawnej z pokrzywdzeniem wierzyciela /art. 67 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia

Zarzut naruszenia prawa materialnego, nie może być skutecznie uzasadniony próbą zakwestionowania ustaleń faktycznych. Oparcie skargi kasacyjnej wyłącznie na tej podstawie oznacza, że wnoszący ten środek prawny nie kwestionuje przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia ustaleń faktycznych, co mogłoby nastąpić w ramach drugiej z wymienionych w art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu

W postępowaniu podatkowym ciężar dowodowy z mocy art. 122 w zw. z art. 187 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ obciąża organy podatkowe, chyba że przepisy szczególne bądź inicjatywa samej strony przesuną go na podatnika.

Ustawa procesowa /ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ regulująca postępowanie przed sądami administracyjnymi nie zawiera regulacji umożliwiającej zastosowanie instytucji wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu w zależności od oceny prawdopodobieństwa wadliwości tego aktu, jak ma to miejsce w postępowaniu przed organami