Trafny okazał się zarzut naruszenia przepisu art. 11 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /t.j. Dz.U. 2001 nr 55 poz. 577 ze zm./, który do dnia 29 listopada 2003 r. stanowił, że Regionalna Izba Obrachunkowa bada uchwały i zarządzenia podejmowane przez organy jednostek samorządu terytorialnego w sprawach podatków i opłat lokalnych. Natomiast Sąd I instancji

1. Pojęcie salon gry w rozumieniu art. 9 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych /t.j. Dz.U. 1998 nr 102 poz. 650 ze zm./ w żadnym razie nie może być odnoszone do pojęcia salon gry o jakim mowa w art. 45 ust. 1 pkt 5 tej ustawy. 2. Stawki podatku od gier na automatach losowych o jakich mowa w art. 45 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 października 2001 r. w świetle art. 19 ust. 1 i art. 20 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ podatnik podatku od towarów i usług nie był uprawniony do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami niepodlegającymi

Brak jest podstaw prawnych, aby działalność spółdzielni mieszkaniowych można utożsamiać z wykonywaniem zadań publicznych w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej /Dz.U. nr 112 poz. 1198/, skoro działalność spółdzielni mieszkaniowych ogranicza się do realizacji zaspokajania potrzeb mieszkaniowych członków tej spółdzielni i ich rodzin, a zatem ograniczonej

Stosownie do art. 29 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ przedstawiciel ustawowy lub organ albo osoby, o których mowa w art. 28, mają obowiązek wykazać swoje umocowanie dokumentem przy pierwszej czynności w postępowaniu. Skoro tego nie uczyniły, to na podstawie art. 58 par. 1 pkt 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi

Skargę podpisaną w imieniu skarżącego przez osobę, która nie może go reprezentować /kuzyna/ można odrzucić dopiero wówczas, gdy nie zatwierdzi tej czynności swoim podpisem skarżący, po prawidłowym wezwaniu go do takiego działania /art. 58 par. 1 pkt 3 w zw. z art. 49 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.

Ogólnie sformułowane zarzuty, gdzie nie tylko nie wskazano przepisów postępowania naruszonych przez Sąd wojewódzki ale również nie wyjaśniono, że następstwa stwierdzonych wadliwości postępowania były tego rodzaju lub skali, iż kształtowały one lub współkształtowały treść kwestionowanych w sprawie orzeczeń, nie mogą być przedmiotem badania przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 kwietnia 1998 r. /K 17/97/, którego dotyczyło obwieszczenie Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 listopada 1998 r. o utracie mocy obowiązującej art. 27 ust. 5, 6 i 8 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 139 poz. 905/ był w swoim rozstrzygnięciu jednoznaczny. Wskazane przepisy, w tym art. 27 ust

Sąd administracyjny obowiązany jest przeprowadzić kontrolę przestrzegania przepisów prawa procesowego, w tym przepisów regulujących dopuszczalność jednostki do postępowania administracyjnego. Obowiązany jest zatem dokonać kontroli prawidłowego zastosowania art. 151 par. 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, który stanowi "Odmowa wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji

Zarzut oparty na podstawie określonej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. musi być skierowany przeciwko decyzji organu podatkowego. Badanie zarzutów odnoszących się wyłącznie do postępowania podatkowego wykracza poza zakres kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Zabezpieczenie na podstawie art. 33 par. 1-4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacji podatkowej /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ zobowiązania podatkowego przed wydaniem decyzji ustalającej albo określającej wysokość tego zobowiązania może być dokonane tylko wówczas gdy organ podatkowy dysponuje dowodami, że zobowiązanie podatkowe może nie zostać wykonane. O tym czy istnieje w konkretnej sprawie

Wyłącznie podmiotom będącymi podatnikami podatku od towarów i usług przysługiwało uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty w tym podatku. Wynika to wprost z treści przepisów art. 79 par. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ oraz art. 11b ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym