Czynności niepodlegające opodatkowaniu nie były w ogóle objęte regulacją ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/. W rezultacie odliczanie podatku naliczonego związanego z tymi czynnościami stanowiłoby nieuprawnione rozszerzanie zakresu stosowania powołanej ustawy na sferę, której ta ustawa w ogóle nie dotyczyła.

Skoro obowiązek prawidłowego ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych spoczywa na podatniku, a organy podatkowe wykazały, że nabywcą nie był podmiot prowadzący działalność gospodarczą, to w konsekwencji należy uznać, że był nim podmiot, o którym mowa w art. 29 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11, poz. 50 ze zm../.

Nie ma żadnych powodów aby wobec tych podatników, którzy wykazali zawyżoną kwotę zwrotu różnicy podatku, lecz na skutek prawidłowych - jak się okazało - działań Urzędu Skarbowego tej różnicy nie otrzymali, odstąpić od stosowania art. 27 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Z uwagi na użyte w treści art. 27 ust. 6

Jeżeli w wyniku przeprowadzonego postępowania zostanie wydana ostateczna decyzja określająca kwotę zwrotu różnicy w innej wysokości niż wynikająca z deklaracji podatkowej, za należną kwotę zwrotu należy uznać kwotę określoną w tej decyzji. Skoro zatem w art. 21 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ ustawodawca łączy

Skoro obowiązek prawidłowego ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych spoczywa na podatniku, a organy podatkowe wykazały, że nabywcą nie był podmiot prowadzący działalność gospodarczą, to w konsekwencji należy uznać, że był nim podmiot, o którym mowa w art. 29 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11, poz. 50 ze zm../.

W sytuacji kiedy organ podatkowy stwierdzi, że w sprawie nie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 67 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, to jest brak "ważnego interesu podatnika" lub "interesu publicznego", przepis ten w ogóle nie może mieć zastosowania. Dopiero stwierdzenie przez organ podatkowy jednej z tych przesłanek lub obu łącznie

Przepis art. 4b ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ może mieć zastosowanie także do podatku od czynności cywilnoprawnych. Oznaczać to będzie, że sprzedaż towarów dokonywana w składzie celnym i dotycząca towarów sprowadzonych tam z zagranicy, w stosunku do których nie powstał jeszcze obowiązek w podatku od towarów

Jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, wpłacone w myśl ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych /Dz.U. nr 43 poz. 163 ze zm./ na wyodrębniony rachunek funduszu, zostały następnie z niego wycofane i faktycznie wydatkowane na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej, brak jest podstaw, by takie odpisy mogły

Podatek od towarów i usług należny z tytułu sprzedaży nieruchomości nie stanowił przychodu będącego przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych /art. 19 ust. 1 zdania pierwsze ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm., w brzmieniu obowiązującym w 1997 r./.

Postępowanie prowadzone w trybie art. 26 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. 1999 nr 54 poz. 572 ze zm./ nie jest klasycznym postępowaniem odwoławczym skoro wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy rozpoznaje ten sam organ, który wydał decyzję, której dotyczy wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy. Brak skutku dewolutywnego powoduje, że w takiej sprawie art. 130 par.

Przepisy art. 13 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. 2004 nr 204 poz. 2086 ze zm./ pozostają w obrocie prawnym niezależnie od tego czy w dacie orzekania właściwy organ wywiązał się z nałożonego inną ustawą, to jest przepisem art. 8 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. - Prawo o miarach /Dz.U. nr 55 poz. 248 ze zm./ obowiązku określenia w drodze rozporządzenia wymagań technicznych

Stosownie do art. 134 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną w niej podstawą, lecz nie oznacza to, aby - zanim dojdzie do rozstrzygnięcia - nie jest obowiązany rozważyć zarzutów, wniosków oraz podstawy prawnej