1. Do stosowania zerowej stawki podatku od towarów i usług przy wykonywaniu usług finansowanych z bezzwrotnej pomocy zagranicznej konieczne było zarejestrowanie umowy w Komitecie Integracji Europejskiej. Wymóg ten dotyczył nie tylko głównych wykonawców, ale także podwykonawców. 2. Z uzasadnienia skargi kasacyjnej zdaje się wynikać pogląd jej autora, iż umowa podwykonawcza nie jest objęta warunkiem

W świetle przepisu art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. 1993 nr 11 poz. 50/ opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegać będzie tylko taka usługa, dla której odpłatność stanowi element konieczny stosunku prawnego, na podstawie którego jest wykonywana /czyli takiego, bez którego umowa ta nie doszłaby do skutku/, bądź o ile strony

Postawiony w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia przepisów art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3, art. 13 pkt 8, art. 14 ust. 1 i ust. 3 pkt 2 oraz art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ przez uznanie za przychód określonych kwot nie może odnosić się do podatku od towarów i usług, gdyż pojęcie przychodu jest istotne dla ustalenia podstawy

Jednym zgłoszeniem wzoru przemysłowego można objąć elementy składowe /odrębne postaci wytworu/ mające wspólne cechy istotne, w których wzór jest zawarty.

Przepis art. 250 par. 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny /t.j. Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802/ nie stanowi podstawy do żądania zwrotu odsetek wyrównawczych z odsetkami.

Na podstawie art. 15 ust. 4c ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ podstawa opodatkowania w imporcie towarów obejmuje koszty transportu do pierwszego miejsca przeznaczenia w kraju, a nie koszty jedynie związane z transportem, dotyczące czynności w porcie docelowym, nawet wówczas, gdy mają charakter nieunikniony /np. koszty

W świetle art. 60 w zw. z art. 183 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, za skuteczne uznać należy wycofanie przez pełnomocnika Spółki skargi kasacyjnej w części dotyczącej zarzutów naruszenia materialnego prawa podatkowego; w takiej sytuacji Naczelny Sąd Administracyjny rozpatruje skargę kasacyjną w pozostałym zakresie.

Strona sama pozbawiła się prawa do obrony poprzez niezastosowanie się do wezwania do uzupełnienia braków formalnych skargi. Takie działanie strony eliminuje możliwość zastosowania art. 183 par. 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/.

W stanie prawnym obowiązującym w 1997 r. stanowiące przedmiot opodatkowanej działalności gospodarczej podatnika podatku od towarów i usług: nabywanie samochodów osobowych, dokonywanie w nich określonych zmian i przeróbek a następnie odsprzedaż kwalifikowana w samoobliczeniu wymienionego podatku jako sprzedaż samochodów ciężarowych nie uchylały prawa do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego

Organ rozstrzygający na podstawie art. 48 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ winien wziąć pod uwagę, ustalić i rozważyć również sytuację podatnika powstałą na skutek odmowy umorzenia części zaległości podatkowej i w wyniku postępowania dowodowego przy czynnym współudziale strony, jeżeli decyduje się na rozłożenie całości zaległości na

1. Przepis art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w 2001 r. zachował moc w niniejszej sprawie, a wcześniej stanowił on, iż podstawę do obliczenia podatku stanowi dochód, po odliczeniu kwot, wydatków poniesionych w roku podatkowym na budowę własnego lub stanowiącego współwłasność budynku mieszkalnego

Z przepisu art. 243 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ wynika, że prawo pomocy może być przyznane na każdym etapie postępowania i nie ogranicza prawa strony do jednokrotnego wystąpienia z wnioskiem. Złożenie ponownego wniosku może być np. spowodowane zmianą sytuacji finansowej skarżącego, która uległa znacznej