Organy podatkowe mają nie tylko prawo ale i obowiązek oceny czynności cywilnoprawnych pod względem zgodności z przepisami prawa podatkowego.

1. Nieskuteczny jest zarzut naruszenia przepisów procesowych, nie stosowanych przez Sąd, gdyż "strona zarzucając naruszenie przepisów postępowania, powinna wskazać przepisy prawa naruszone przez Sąd, jeżeli uchybienie im mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Oznacza to, że w skardze kasacyjnej należy wskazać przepisy procedury sądowej. 2. Uchwalając plan miejscowy gmina może przeznaczać na realizację

1. Przepis art. 145 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2000 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ nie może stanowić samodzielnej podstawy kasacyjnej. Wskazując jako podstawę kasacyjną naruszenie prawa procesowego, skarżący powinien, oprócz tego przepisu, czyli art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "b lub c", wskazać także odpowiednie przepisy procedury administracyjnej

Przepisy art. 53 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ i art. 101 ust. 3 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ nie pozostają ze sobą w żadnej sprzeczności jedynie przy przyjęciu takiej ich interpretacji, przy której na podstawie art. 101 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym

Zgodnie z zasadą określoną w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ moment podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje co do zasady z chwilą wydania /dostarczenia/, przekazania, zamiany, darowizny towaru lub wykonania usługi, o których mowa w art. 2 ustawy, o ile nie zaistnieją wyraźnie prawem określone wyjątki

Skoro w art. 29 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ ustawodawca, określając zakres upoważnienia do wydania rozporządzenia, wyraźnie nie wymienił upoważnienia do nałożenia na podatnika obowiązku zwrotu dokonanego przez niego odliczenia, to przepis par. 11 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia

1. Zgłoszone w skardze kasacyjnej żądanie merytorycznego rozpoznania skargi nie powołuje się na przepis art. 188 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ - chociaż powinno, ale tego rodzaju uchybienie nie może powodować odrzucenia skargi kasacyjnej. 2. Jeżeli funkcjonariusz zajmuje lokal wymieniony w art. 91 ust. 1 pkt 1

1. Brak skutecznego zarzutu podważającego ocenę legalności poczynionych w sprawie ustaleń stanu faktycznego wyklucza możliwość oceny zarzutów naruszenia prawa materialnego przez ich błędne zastosowanie. 2. Odnosząc się do zarzutu naruszenia przepisu art. 120 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ to podkreślić trzeba, iż przepis ten w ogóle w postępowaniu

Ustanowienie pełnomocnika stanowi, na mocy art. 244 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ uprawnienie strony do udzielenia pełnomocnictwa wyznaczonemu adwokatowi, radcy prawnemu, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Wymaganie Sądu I instancji, aby w okresie świąteczno-noworocznym wyznaczony adwokat niebędący

Błędne zmniejszenie podatku naliczonego w deklaracji podatkowej nie może być traktowane jako działająca wstecz rezygnacja ze zrealizowanego we wcześniejszych deklaracjach prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, powodująca utratę tego prawa. Przepis art. 19 ust. 3b ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie

Organ odwoławczy może korygować zarówno wady prawne decyzji, jak też wady polegające na niewłaściwej ocenie okoliczności faktycznych bądź powodujące inne nieprawidłowości

Ocena zasadności zarzutu naruszenia prawa materialnego może być dokonana wyłącznie na podstawie konkretnego ustalonego w sprawie stanu faktycznego, a nie na podstawie stanu faktycznego, który strona skarżąca uznaje za prawidłowy.