Granice orzekania wyznaczone są w rozumieniu przepisu art. 134 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ tylko i wyłącznie granicami sprawy rozpatrywanej przez Sąd, czyli ogółem elementów stosunku administracyjno-prawnego będącego przedmiotem zaskarżonej decyzji.

Zważywszy, że art. 162 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ jest przepisem prawa procesowego, a nie przepisem prawa materialnego, nie może on stanowić podstawy skargi kasacyjnej, o której mowa w art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. Zarzut naruszenia przepisów

Wprowadzenie uzupełnień i poprawek do zgłoszenia wynalazku w toku postępowania sądowoadministracyjnego jest spóźnione i nie może zostać uwzględnione na podstawie art. 37 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej /t.j. Dz.U. 2003 nr 119 poz. 1117 ze zm./ albo art. 41 Układu o Współpracy Patentowej, sporządzonego w Waszyngtonie dnia 19 czerwca 1970 r. /Dz.U. 1991 nr 70 poz. 303/.

Przepis art. 246 par. 4 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./ nie jest przepisem szczególnym sprzeciwiającym się uchyleniu /zmianie/ decyzji ostatecznej w trybie art. 265[1] par. 1 tej ustawy.

Ocena sądu, że organy podatkowe miały prawo dokonać ustaleń faktycznych na podstawie przede wszystkim świadectwa homologacji samochodu /uznając, że właśnie to świadectwo - a nie dowód rejestracyjny - ma przesądzające znaczenie dla uznania samochodu za osobowy/ nie świadczy o błędnej wykładni przepisu prawa materialnego - art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług