Starosta jest uprawniony do wydawania zezwoleń na budowę, lecz nie można wywodzić z tego prawa do wydania nakazu rozbiórki. Kompetencji Starosty do nakazania rozbiórki urządzeń wodnych, wykonanych bez pozwolenia wodno-prawnego, nie można wywodzić z art. 140 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 115 poz. 1229 ze zm./. Jest to klasyczny przykład

1. Nie można zgodzić się z sytuacją, w której strona planująca kosztowną rozbudowę domu miałaby być w całości zwolniona od konieczności poniesienia kosztów postępowania dotyczącego wydania zgody na przystąpienie do realizacji tej inwestycji. 2. Fakt przyznania stronie prawa pomocy w zakresie całkowitym w innym postępowaniu prowadzonym przed wojewódzkim sądem administracyjnym nie może mieć wpływu na

Informacja zagranicznych władz celnych o kontynuowaniu postępowania weryfikacyjnego po upływie dziesięciomiesięcznego terminu, o którym mowa w art. 32 ust. 6 Protokołu Nr 4 do Układu Europejskiego ustanawiającego Stowarzyszenie między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi z drugiej strony sporządzony w Brukseli dnia 16 grudnia 1991 r. /Dz.U. 1994 nr 11 poz.

Badając zasadność wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego do sądu administracyjnego aktu organu administracji publicznej należy wszechstronnie rozważyć wszelkie okoliczności, jakie mogą mieć znaczenie dla dokonania takiej oceny. Ocena ta nie może być oderwana od rozstrzygnięć zapadłych w sprawie, mających bezpośredni związek z jej przedmiotem. Z uwagi na daleko idący skutek stwierdzenia nieważności

Gmina, prowadząc działalność w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków, może być uznana za przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, co uprawnia ją do samodzielnego określania taryf za te usługi. Prowadząc faktycznie działalność usługową w zakresie dostarczania wody