Skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na orzeczenie dyscyplinarne organu niepaństwowej szkoły wyższej jest niedopuszczalna.

Import przedmiotów wkładu niepieniężnego, będących towarami w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, w celu wniesienia do spółki kapitałowej przez wspólnika /akcjonariusza/ zagranicznego, podlega opodatkowaniu jako towar importowany do kraju, zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy, ponieważ przepis art. 7 ust

1. Do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy o administracji rządowej w województwie /Dz.U. nr 22 poz. 268/ w sprawach zleconych z zakresu administracji rządowej należących do właściwości jednostek samorządu terytorialnego organem wyższego stopnia był wojewoda. 2. Celem zmian dokonanych ustawą z dnia 2 marca 2000 r. o

Ośrodek pomocy społecznej przyznający świadczenia warunkowane stanem zdrowia wnioskodawcy ma prawo zbierać /przetwarzać/ informacje dotyczące jego zdrowia.

1. Usytuowanie przepisów o zabezpieczeniu w Dziale III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ i odesłanie do przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ przemawia za tym, że do przepisów tych nie mają zastosowania zasady ogólne postępowania oraz przepisy dotyczące wszczęcia

Organ administracyjny jako organ wydający w I instancji decyzję wymiarową nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym. Nie jest zatem zasadny zarzut skargi dotyczący ustalenia stanu faktycznego sprawy, a więc w istocie zbadania prawidłowości decyzji wymiarowych. Takie uprawnienie należy do kompetencji organu nadrzędnego nad organem, który wydał decyzję

Decyzję, o jakiej mowa w art. 233 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, organ odwoławczy może wydać tylko wówczas, gdy organ I instancji albo w ogóle nie przeprowadził postępowania wyjaśniającego, albo przeprowadzone postępowanie wyjaśniające nie jest wystarczające do prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy i jednocześnie brak jest podstawy do zastosowania

Przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /Dz.U. nr 162 poz. 1118 ze zm./ jak i przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze /Dz.U. nr 8 poz. 43 ze zm./ nie dają podstawy do różnicowania sytuacji prawnej pracowników

Ruchomy kiosk przesuwany i przemieszczamy na kołach z miejsca na miejsce, może być uznany za obiekt budowlany w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./. Przepis art. 3 pkt 5 tej ustawy wymieniając kioski uliczne, czy pawilony sprzedaży ulicznej nie połączone trwale z gruntem wśród obiektów budowlanych nie połączonych trwale z gruntem zalicza je

Działalność kantorową mogą prowadzić wyłącznie osoby nie karane za przestępstwa wymienione w art. 77 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./. Popełnienie czynu z ww. przepisu spełnia kryteria przestępstwa skarbowego w rozumieniu art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. - Prawo dewizowe /Dz.U. nr 160 poz. 1063 ze zm./.

Przepis art. 68 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ zobowiązuje bowiem jedynie organ nadzoru budowlanego do przesłania decyzji wydanej na podstawie pkt 1 tego artykułu organowi właściwemu do zapewnienia lokali zamiennych, a więc w istocie do dokonania czynności technicznej, polegającej na "przesłaniu" decyzji. Organ nadzoru budowlanego nie ponosi natomiast

Regulamin wynagradzania nauczycieli określony przez organ prowadzący szkołę na podstawie art. 30 ust. 6 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. --Karta nauczyciela /Dz.U. 1997 nr 56 poz. 357 ze zm./, ma charakter aktu prawa miejscowego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./, ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym /Dz.U

Jakkolwiek decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wiąże organ wydający pozwolenie na budowę, to jednak tylko w takim zakresie jaki wynika z art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./.

Brak na fakturze zapisu "Faktura VAT ZPChr" skutkuje sankcją określoną w par. 54 ust. 4 pkt 1 lit. "c" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 154 poz. 797 ze zm./ .

1. Wynikający z treści art. 91 ust. 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ wymóg odpowiedniego stosowania przy podejmowaniu rozstrzygnięć nadzorczych przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, w tym art. 107 par. 1, powoduje, że powinno ono być podpisane przez "osobę upoważnioną". W przypadku organu kolegialnego, jakim jest kolegium regionalnej

Państwowy Urząd Nadzoru Ubezpieczeń nie może nadawać zaleceniom formy decyzji administracyjnej, ponieważ nie ma do tego podstaw. Organy mogą wydawać decyzje jedynie w przypadku wyraźnego umocowania zawartego w ustawie.

Istotnym elementem każdego wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy jest podpis osoby składającej go, bowiem bez niego nie można dokonać indywidualizacji osoby, która go złożyła. Przepis art. 63 par. 3 Kpa zawiera szczegółową regulację co do wymogów podpisu. Brak podpisu, gdy nie zostanie usunięty, powoduje uniemożliwienie wywołania skutku prawnego wniesionego wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy. W przypadku

W przeciwieństwie do osoby fizycznej, dla której pismo można pozostawić u sąsiada /art. 149 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, możliwości takiej nie ma w odniesieniu do osoby prawnej. Dlatego też pokwitowanie odbioru decyzji przez inny podmiot prawny, mający siedzibę w tym samym budynku, nie stanowi skutecznego doręczenia.

Wydatki z tytułu opłat leasingowych ponoszone w okresie po kradzieży przedmiotu leasingu nie stanowią kosztu uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

Określenie przez Ministra Finansów przypadków gdy podatnikami akcyzy są osoby lub jednostki inne niż producent lub importer wyrobów akcyzowych formalnie wynikało z upoważnienia ustawowego zawartego w art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym, obowiązującym w chwili wydania /wspomnianego wyżej/ rozporządzenia Ministra Finansów. Jednakże upoważnienie

Ustalona konstytucyjnie bezwzględna wyłączność ustawy dla normowania wszystkich istotnych elementów stosunku podatkowego ma ten skutek, że upoważnienia zawarte w art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ do określenia przez Ministra Finansów, w drodze rozporządzenia, przypadków, gdy podatnikami akcyzy są osoby

Analiza przepisu art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /Dz.U. nr 162 poz. 1118 ze zm./ prowadzi do wniosku, że przesłankami warunkującymi przyznanie przez Prezesa ZUS świadczenia w drodze wyjątku są: 1/ niespełnienie warunków dających prawo do emerytury lub renty musi być spowodowane szczególnymi okolicznościami, 2/ ubiegający się

Przepisy rozdziału 5 działu IV ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ określają w sposób szczegółowy tryb doręczenia pism w postępowaniu podatkowym. Jednym z wymogów prawidłowego doręczenia pisma jest potwierdzenie własnoręcznym podpisem tego faktu przez odbierającego pismo /art. 152 par. 1 Ordynacji podatkowej/.

Skoro każda zmiana granic społeczności lokalnej wymaga uprzedniego przeprowadzenia konsultacji z zainteresowaną społecznością, możliwie w drodze referendum, jeśli ustawa na to pozwala /art. 5 Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego/ to nie można pozbawiać tej społeczności prawa inicjatywy w sprawie takiej zmiany. Odpowiednie sformułowanie pytania referendalnego i zapadłe w wyniku referendum rozstrzygnięcie