1. Skutek prawny w postaci wygaśnięcia mandatu radnego powiązany jest z wyrokiem sądu karnego /art. 190 ust. 2 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw - Dz.U. nr 95 poz. 602/. Stwierdzenie tego faktu przez radę ma więc charakter deklaratoryjny. Brak tu elementu uznania administracyjnego, które dawałoby możliwość kształtowania różnych skutków

Przepis art. 190 ust. 1 pkt 4 i ust. 2 art. 190 ust. 2 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw /Dz.U. nr 95 poz. 602 ze zm./ obejmuje nie tylko przypadki skazania za przestępstwo, również te, w których sąd karny ustalił fakt popełnienia przestępstwa oraz winę oskarżonego, ale zarazem warunkowo umorzył postępowanie karne przeciwko oskarżonemu

Zawiadomienie bądź ogłoszenie, o jakim mowa w art. 115 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543/ nie podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Przepis art. 4 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./ stanowił, że wywłaszczenie może polegać na odjęciu lub ograniczeniu prawa własności lub innego prawa rzeczowego. Jeżeli w sprawie niniejszej doszło na podstawie art. 6 tej ustawy do przeniesienia samoistnego posiadania określonej nieruchomości, a więc prawa rzeczowego, to

Zaniechanie wykonania przez inwestora przewidzianych w art. 40 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 74 poz. 229 ze zm./ obowiązków, nałożonych na niego w celu dokonania legalizacji popełnionej przez niego samowoli budowlanej, może doprowadzić do zastosowania przez uprawniony organ sankcji rozbiórki na podstawie art. 37 ust. 2 tej ustawy.

W sprawach o przyznanie uprawnień kombatanckich, zakończonych decyzjami o odmowie uwzględnienia zgłoszonego wniosku, przypisywanie przez organ administracyjny decydującego znaczenia informacjom wynikającym z treści zasobów archiwalnych, w sytuacji gdy z treści owych informacji nie wynikają okoliczności zaprzeczające twierdzeniom wnioskodawcy o jego pobycie w miejscu odosobnienia w rozumieniu art. 4

Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powstaje w momencie nabycia towaru lub usługi, co wynika z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ i późniejsze wykreślenie z rejestru nie może już unicestwić nabytego prawa.

O zamknięciu cmentarza wyznaniowego stosownie do treści art. 1 ust. 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych /t.j. Dz.U. 2000 nr 23 poz. 295 ze zm./ decyduje władza kościelna po zasięgnięciu opinii właściwego inspektora sanitarnego.

Wystawienie faktury niedokumentującej rzeczywistej sprzedaży nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług - w tym również na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Skoro obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach nieruchomości, to decyzję ustalającą wysokość podatku od nieruchomości należy wydać na wszystkich współwłaścicieli.

1. Garaż przynależny lokalowi mieszkalnemu jest towarem w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. 2. Do sprzedaży lokali użytkowych nie mają zastosowania preferencyjne stawki podatku VAT /art. 51 ust. 1 pkt 2 lit. "c" cyt. ustawy i par. 68 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995

W sytuacji, gdy podział części nadwyżki bilansowej między członków spółdzielni następuje w formie oprocentowania udziałów członkowskich, jest on przychodem z tytułu udziału w zysku osoby prawnej, którą jest spółdzielnia. Zatem zgodnie z art. 17 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, oprocentowanie to jest kwalifikowane jako przychód

Zaskarżenie bezczynności organu administracji publicznej jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim obowiązujące przepisy prawa przewidują działanie danego organu w określonej formie także wniosek o ukaranie grzywną może być skierowany tylko wobec organu właściwego w sprawie /art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Usługi polegające na wykonywaniu na zlecenie czynności factoringu polegających na nabywaniu w całości zaległych rachunków i długów, należnych innym podmiotom gospodarczym i późniejsze ich ściąganie /bez przejęcia ryzyka wypłacalności dłużnika/, czyli usługi tzw. factoringu niewłaściwego, zalicza się - niezależnie od świadczącego je podmiotu - do podkategorii KWiU 74.84.12 "Usługi świadczone przez agencje

1. Stosownie do art. 20 i art. 21 w zw. z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali /Dz.U. 2000 nr 80 poz. 903/, jeżeli właściciele lokali w umowie o ustanowieniu odrębnej własności lokali lub umowie zawartej później w formie aktu notarialnego albo w uchwale zaprotokołowanej przez notariusza nie określą sposobu zarządu - wspólnotę mieszkaniową reprezentuje na zewnątrz i kieruje

Przyznana Ministrowi Finansów w art. 61 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ kompetencja do określenia w drodze rozporządzenia zapłaty niektórych podatków papierami wartościowymi, szczegółowych zasad stosowania tej formy zapłaty oraz terminów dokonania zapłaty w tej formie - jest uprawnieniem prawotwórczym, realizowanym w odniesieniu do generalnie

Wprawdzie Inspektor Kontroli Skarbowej nie jest organem podatkowym, to jednak w określonym prawem zakresie przysługują mu uprawnienia organu podatkowego i odnosi się to również, wobec jednoznacznej treści art. 318 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, do art. 193 tejże ustawy. Oznacza to, iż art. 193 ust. 6 Ordynacji podatkowej ma zastosowanie do Inspektora

Przepis art. 55 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stanowi samodzielną, pełną podstawę prawną do orzekania w kwestii zwrotu części kosztów postępowania sądowoadministracyjnego, bez potrzeby sięgania za pośrednictwem art. 59 tej ustawy do rozwiązań zawartych w przepisach kodeksu postępowania cywilnego.

Pojęcia "pod kierownictwem", użyte w art. 14 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, i "osoba nadzorująca" użyte w par. 6 ust. 6 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie /Dz.U. 1995 nr 8 poz. 38 ze zm./, oznaczają, że takie funkcje były sprawowane

1. Nowelizacja art. 94 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./, dokonana na mocy art. 4 ustawy z dnia 12 maja 2000 r. o zmianie ustawy o Rzeczniku Praw Obywatelskich, ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz o zmianie niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 48 poz. 552/, ma zastosowanie do wszelkich aktów prawa miejscowego, bez względu na datę ich uchwalenia

Osoba ubiegająca się o uprawnienia budowlane /prowadząca własną firmę/ sama sobie nie może potwierdzić odbycia praktyki zawodowej, która musi odbywać się pod kierownictwem osoby posiadającej odpowiednie uprawnienia budowlane, a ponadto osoba takie kierownictwo sprawująca musi potwierdzić /własnoręcznym podpisem/ fakt odbycia wymaganej praktyki.

W myśl par. 35 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 1994 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 133 poz. 688 ze zm./ w przypadku gdy nabywca posiada fakturę lub fakturę korygującą nie potwierdzoną kopią u sprzedawcy, faktury te nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub

Przed dniem 16.05.1993 r., kiedy to weszła w życie kolejna nowelizacja ustawy o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 28 poz. 127/, nie było podstawy prawnej do wydania decyzji w przedmiocie przeniesienia odpowiedzialności podatkowej na wspólnika spółki z. o.o. Natomiast odpowiedzialność członka zarządu takiej spółki była i jest uzależniona od bezskuteczności egzekucji przeciwko spółce, stosownie

Art. 53 par. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nakazuje na równi z zaległością podatkową traktować taki zwrot podatku, który podatnik otrzymał nienależnie, a nie taki, który jedynie nienależnie deklarował.