1. Do zastosowania stawek podatkowych określonych w art. 5 ust. 1 pkt 6 z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ konieczne jest prowadzenie na opodatkowanym gruncie działalności gospodarczej. Nie jest istotne kto prowadzi działalność gospodarczą czy podmiot, na którym ciąży obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości, czy inny podmiot korzystający z

Nie jest dopuszczalna droga postępowania administracyjnego w sprawie dochodzenia przez jednostki organizacyjne odsetek od nadpłaty opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska /art. 86g ust. 4 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska - Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./. Sprawy takie podlegają rozpoznaniu przez sąd powszechny /art. 2 par. 1 Kpc/.

Z zestawienia przepisów art. 29 ust. 2 pkt 7 i art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ wynika, że remont drogi nie wymaga pozwolenia na budowę lecz zgłoszenia właściwemu organowi.

1. Do zastosowania stawek podatkowych określonych w art. 5 ust. 1 pkt 6 z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ konieczne jest prowadzenie na opodatkowanym gruncie działalności gospodarczej. Nie jest istotne kto prowadzi działalność gospodarczą czy podmiot, na którym ciąży obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości, czy inny podmiot korzystający z

1. Do zastosowania stawek podatkowych określonych w art. 5 ust. 1 pkt 6 z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ konieczne jest prowadzenie na opodatkowanym gruncie działalności gospodarczej. Nie jest istotne kto prowadzi działalność gospodarczą czy podmiot, na którym ciąży obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości, czy inny podmiot korzystający z

Hipoteza wyprowadzonej z art. 67 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ normy prawnej brzmi: "w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym". Spójnik "lub" łączący zawarte w niej przesłanki oznacza, że na wniosek podatnika organ może umorzyć zaległości podatkowe lub odsetki za zwłokę w całości lub w części w trzech

Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ dopuszcza w art. 33 ust. 1 - na wniosek inwestora, aby zakresem pozwolenia na budowę objęta została tylko wydzielona część zamierzenia inwestycyjnego, jakkolwiek w takim wypadku inwestor jest obowiązany przedstawić projekt zagospodarowania terenu dla całego zamierzenia budowlanego.

Przepis art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w latach 1995-2000 nie stanowił dla urzędu skarbowego podstawy prawnej do określania różnicy podatku, o której mowa w art. 21 ust. 1 tej ustawy. Od 1 stycznia 1997 r. podstawę określenia tej różnicy stanowił dla urzędu skarbowego art. 27 ust. 6 ustawy, w razie spełnienia

Wynik kontroli, który dotyczy przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia bądź obowiązku wynikającego z przepisów prawa podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Na uchwałę odrzucającą protest do projektu zmiany planu zagospodarowania przestrzennego art. 23 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ nie dopuszcza skargi sądowej.

Skoro faktura stwierdza dzierżawę wyłącznego prawa do know-how /to nawet gdyby czynność ta była usługą/, faktura ta nie stanowi podstawy do obniżenia przez nabywcę kwoty podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku, gdyż dzierżawa ta -co jest bezspornym - nie miała miejsca. Podstawę prawną stanowi tu lit. "a" pkt 4 ust. 4 par. 54 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie

Na uchwałę odrzucającą protest do projektu zmiany planu zagospodarowania przestrzennego art. 23 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ nie dopuszcza skargi sądowej.

Wystawienie dwóch faktur potwierdzających tę samą sprzedaż uniemożliwia skorzystanie z odliczenia wynikającego z art. 19 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Byłoby ono dopuszczalne tylko wówczas, gdyby nowa faktura była oznaczona słowem "duplikat" i zawierała nową datę, czyli tę, w której faktycznie ją wystawiono. Druga

Obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego może być podstawą do wniesienia sprzeciwu, o jakim mowa w art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, każde naruszenie przepisów art. 18 tej ustawy powoduje nieważność uchwały rady gminy w całości lub części. Kolejność czynności przewidziana w art. 18 ust. 2 pkt 5 i 6 ww. ustawy oznacza, iż zarząd gminy powinien zawiadomić podmioty wskazane w pkt 5 art. 18 o terminie wyłożenia

Właściciel nieruchomości, który nabył jej własność na podstawie umowy sprzedaży zawartej po wybudowaniu urządzenia infrastruktury technicznej, nie jest obowiązany do uiszczenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w związku z wybudowaniem tego urządzenia /art. 144 i art. 145 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543/.

Organ upoważniony do wydania rozporządzenia nie może przekazać swoich kompetencji w tym zakresie innemu organowi. Konstytucja zabrania tworzenia tzw. upoważnień "kaskadowych" do wydania aktu wykonawczego, zaś samym upoważnieniom ustawowym stawia wysokie wymagania co do precyzji, z jaką powinny określać cechy aktu wykonawczego.

Zgłoszenie, o którym mowa w art. 54 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ stanowi o zakończeniu budowy i użytkowaniu obiektu budowlanego a przez obiekt budowlany należy - zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. "a" Prawa budowlanego rozumieć budynek wraz z instalacjami i urządzeniami. Nie jest zatem możliwe wniesienie sprzeciwu co do przystąpienia do użytkowania samego budynku

Brak do dnia 24 grudnia 1997 r. uregulowania prawnego, z którego wprost wynikałby zakaz wydania pozwolenia na budowę w sytuacji, gdy na danym terenie znajduje się obiekt budowlany, w stosunku do którego orzeczono o nakazie rozbiórki, nie oznaczał możliwości wydawania przez uprawniony organ rozstrzygnięć na podstawie art. 28 ust. 1 i 2, art. 32-36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U

Przepis art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie ma zastosowania w sytuacji, gdy budowa została podjęta po dniu 1 stycznia 1995 r., także wówczas, gdy podstawą rozpoczęcia budowy była ostateczna decyzja o pozwoleniu na budowę wydana przed dniem 1 stycznia 1995 r., której nieważność stwierdzono w postępowaniu wszczętym po dniu 1 stycznia 1995

Właściciel nieruchomości, która w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona została pod inwestycję liniową /art. 46 ust. 1 a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym - Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, jest stroną postępowania administracyjnego o wydanie decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla tej inwestycji, niezależnie od tego

Sprawa o pokrywanie należności mieszkaniowych żołnierza samotnego w okresie odbywania przez niego czynnej służby wojskowej, określonych w art. 131 ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej - Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16 ze zm./ nie jest indywidualną sprawą rozstrzyganą w drodze decyzji administracyjnej.

Kolegium nie wykazało, iż pomiędzy wskazanymi planami zachodzi sprzeczność co do przeznaczenia określonego terenu, a wobec tego nie ma podstaw do udzielenia odpowiedzi na pytanie przy pomocy jakich dyrektyw interpretacyjnych należy usuwać sprzeczności pomiędzy ustaleniami miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego uchwalonych przed wejściem w życie ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym co

W sytuacji gdy stwierdza się nadwyżkę sprowadzonego towaru, zastosowanie przepisu art. 276 par. 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ jest w pełni uzasadnione. Odmienne stanowisko należy zająć w przypadku stwierdzenia niedoboru, a to w związku z tym, że Skarb Państwa nie ponosi żadnej szkody z uwagi na brak uszczuplenia należności budżetowych. W tej sytuacji