Przepis art. 35 ust. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ stanowi, że właściwy organ wydaje decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę, jeżeli na terenie, którego dotyczy projekt zagospodarowania działki lub terenu, znajduje się obiekt budowlany, w stosunku do którego orzeczono nakaz rozbiórki. Natomiast art. 30

Art. 69 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie stanowi materialnoprawnej podstawy do wydania przez organ nadzoru budowlanego decyzji nakazującej zastosowanie środków zabezpieczających podjęcia działań mających na celu usunięcie niebezpieczeństwa dla ludzi lub minia. Stanowić może natomiast podstawę rozstrzygnięcia w drodze decyzji administracyjnej w przedmiocie

1. Wykonanie obiektu w oparciu o zgłoszenie, co do zasady, nie wymaga wcześniejszego uzyskania przez inwestora decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu /art. 39 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym - t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139/. 2. W przypadku budowy ekranu akustycznego - "parkan" - wymagane jest pozwolenie na budowę i poprzedzająca je decyzja

Żądanie wykupu nieruchomości w sytuacji określonej w art. 124 ust. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543/ ma charakter cywilnoprawny i nie wszczyna postępowania administracyjnego.

Jeżeli w uzasadnieniu postanowienia organu pierwszej instancji jako przyczynę sporządzenia ekspertyzy stanu technicznego budynku wskazano ponadto konieczność wyjaśnienia potrzebnych zabezpieczeń w celu uniknięcia katastrofy budowlanej oraz zagrożenia życia i mienia przechodniów, to tego rodzaju okoliczności nie mogą być przedmiotem ekspertyzy, o której mowa w art. 81c ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994

Złożone przez podatnika podatku VAT zgłoszenie rejestracyjne jest żądaniem wszczęcia postępowania administracyjnego. Jeżeli zawiera braki lub nie spełnia wymagań ustalonych przepisami prawa organ podatkowy obowiązany jest wezwać podatnika do usunięcia tych braków. Otrzymane zgłoszenie, urząd skarbowy zobowiązany jest potwierdzić w przewidzianej prawem formie i nadać nowy numer identyfikacji podatkowej

Zgłaszający, obecny przy rewizji celnej, będący osobą dokonującą zgłoszenia celnego we własnym imieniu na swoją rzecz, we własnym imieniu na cudzą rzecz albo w której imieniu dokonuje się zgłoszenia celnego - jeśli uzna, że wyniki częściowej rewizji celnej towarów nie są reprezentatywne dla pozostałej części zgłaszanych towarów - może zwrócić się z wnioskiem o przeprowadzenie dodatkowej rewizji w ściśle

1. W świetle treści art. 32 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ o zachowaniu terminu ważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu decyduje data złożenia samego wniosku o pozwolenie na budowę. 2. Umowy o charakterze obligacyjnym /np. umowa użyczenia/ dają inwestorowi prawo do dysponowania cudzą nieruchomością na cele

Obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów objętych procedurą uszlachetniania czynnego zawsze powstaje równocześnie z długiem celnym.

Potrzeba należytego dokumentowania dokonanych czynności odzwierciedlających rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych, zgodnie z określonymi przepisami, jest warunkiem koniecznym do tego, by importer - podatnik z takiego faktu mógł wyprowadzić dla siebie wynikające z przepisów uprawnienia.

Brak winy w uchybieniu terminu można przyjąć tylko wtedy, gdy strona nie mogła przeszkody usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.

1. Wystarczy jeśli z pisma wynika, że strona daje w nim jednoznaczny wyraz temu, iż nie zgadza się z treścią rozstrzygnięcia i wynika z niego wola jego zaskarżenia. Pismo takie powinno być wówczas traktowane jako odwołanie w rozumieniu art. 220 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, które jednak nie spełnia wymogów formalnych przewidzianych w

Gmina nie jest stroną postępowania administracyjnego w sprawie indywidualnej z zakresu administracji publicznej, w której decyzje wydaje organ tej gminy. Gmina w takiej sytuacji nie jest uprawniona do wniesienia skargi na decyzję organu drugiej instancji.

Gmina nie jest stroną postępowania administracyjnego w sprawie indywidualnej z zakresu administracji publicznej, w której decyzje wydaje organ tej gminy.

Z art. 14a ust. 7 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wynika, że jakakolwiek zaległość w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa wyłącza możliwość skorzystania przez zakład pracy chronionej z uprawnienia określonego w art. 14a ust. 1 tej ustawy.

1. Art. 93 ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 1997 nr 115 poz. 741/ stanowi podstawę prawną do podjęcia decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu określającą zasady podziału nieruchomości. 2. Dopuszczalność określenia zasad podziału nieruchomości w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jest ograniczona przesłanką - braku

Jeżeli organ administracji nie odniósł zebranego w sprawie materiału faktycznego do przepisów prawa, wedle których rozstrzygnięte być powinno zagadnienie wstępne, zaniechanie rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego we własnym zakresie, przed wydaniem decyzji, stanowiło rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa a w szczególności art. 100 par. 2 i 3 w zw. z art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa

Wniesienie czynszu inicjalnego wynikało z umowy leasingu operacyjnego zawartego przez podatnika w listopadzie 1999 r. z Funduszem Leasingowym. Skoro zatem czasokres umowy wynosił 30 miesięcy, to przychód Spółki nie został osiągnięty już w roku zawarcia umowy, w którym wniesiono czynsz inicjalny, lecz był rozłożony przez cały czas trwania umowy, w którym spółka użytkowała samochód. W tej sytuacji czynsz

Na skargę wniesioną do organu administracji na podstawie art. 227 Kpa, stronie nie służy skarga na bezczynność tegoż organu /art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Kwestie odszkodowań za nie naliczone udziały stanowią sprawy cywilne wchodzące w zakres kognicji sądów powszechnych.

Wojewoda nie może uznać się za organ niewłaściwy do rozpoznania sprawy o stwierdzenie nabycia prawa użytkowania wieczystego gruntów oraz własności budynków, innych urządzeń i lokali przez państwową osobę prawną na podstawie art. 200 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./, jeżeli nie toczy się postępowanie w sprawie stwierdzenia

Podatnik, który zamierza dokonać odliczenia wydatków na zakup gruntu pod budowę, musi liczyć się z koniecznością udokumentowania poniesionego wydatku z tego tytułu i w sytuacji, gdy jest to grunt zabudowany, z koniecznością wyodrębnienia wartości budynku od wartości gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Sąd orzeka na podstawie akt sprawy, chyba że zachodzą okoliczności o których mowa w art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.