1. Decyzja przewidziana w par. 15 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1968 r. w sprawie przekazywania nieruchomości rolnych i niektórych innych nieruchomości położonych na terenie gromad pomiędzy jednostkami gospodarki uspołecznionej /Dz.U. 1969 nr 1 poz. 1/ o wygaśnięciu użytkowania nieruchomości ustala sam fakt zakończenia stosunku prawnego oraz ustala termin zwrotu nieruchomości. 2

Niezachowanie w toku załatwiania sprawy formy wiążącego współdziałania organów administracji państwowej, przewidzianej w art. 106 par. 5 i w art. 107 par. 3 w związku z art. 126 Kpa, stanowi przesłankę uchylenia zaskarżonej decyzji na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa.

Odroczenie na czas nie oznaczony realizacji inwestycji zamierzonej na wywłaszczonym terenie jest równoznaczne ze zbędnością nieruchomości na cele, dla których orzeczono wywłaszczenie, a zatem uzasadnia zwrot nieruchomości właścicielowi zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./.

Dopełnienie obowiązku zameldowania się na pobyt stały /art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych - Dz.U. nr 14 poz. 85/ nie może bezpośrednio wywierać dla strony negatywnych skutków w świetle art. 43 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 74/, chyba że materiał dowodowy pozwoli stwierdzić bez zastrzeżeń, że zameldowanie

Sąd nie może ograniczyć się do powołania się na konkluzję opinii biegłego w sprawie rozpoznania klinicznego choroby, lecz jest zobowiązany sprawdzić, na jakich przesłankach biegły tę konkluzję sformułował i skontrolować prawidłowość jego rozumowania.

Zagrożenia ważnego interesu Państwa, jako następstwa wydania rzemieślnikowi zezwolenia /art. 6 pkt 4 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła - Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/, nie należy oceniać wyłącznie w skali dzielnicy lub województwa, lecz w skali ogólnej.

Decyzje organów administracji państwowej wydane na podstawie par. 2 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1974 r. w sprawie ograniczenia pobytu stałego osób zamierzających zamieszkać na terenie m.st. Warszawy /Dz.U. 1975 nr 1 poz. 4 ze zm./ mają charakter decyzji uznaniowych /mogą udzielać/ przy czym ocena istnienia bądź nie istnienia w konkretnej sprawie względów społecznych

Nie wyrażenie sprzeciwu przez ojca na zmianę nazwiska dziecka nie może być utożsamiane z ustawowym obowiązkiem uzyskania przed wydaniem decyzji jego zgody na zmianę nazwiska, tym bardziej, że w sprawie objętej skargą ojciec dziecka nie mógł się wypowiedzieć w kwestii zmiany nazwiska, ponieważ jak wynika z materiałów sprawy o toczącym się postępowaniu nie był powiadomiony i nie brał w nim udziału. Powyższe

Jeżeli organizacja społeczna nie zgłosiła żądania dopuszczenia jej do udziału w postępowaniu administracyjnym, pogląd na sprawę, wyrażony w oświadczeniu organu statutowego tej organizacji w trybie art. 31 par. 5 Kpa, nie jest równoznaczny z udziałem tej organizacji w postępowaniu na prawach strony, w związku z czym nie służy jej prawo skargi do sądu administracyjnego na decyzję wydaną w tej sprawie

1. Cofnięcie prawa jazdy żołnierzom w czynnej służbie wojskowej /par. 214 ust. 2 rozporządzenia Ministrów Komunikacji i Spraw Wewnętrznych z dnia 20 lipca 1968 r. w sprawie ruchu na drogach publicznych - Dz.U. nr 27 poz. 183 ze zm./ następuje na wniosek właściwego organu wojskowego, a funkcjonariuszom Milicji Obywatelskiej - na wniosek właściwego organu MO. 2. Postępowanie w sprawie cofnięcia prawa

1. Wojewódzka komisja branżowa przy wojewódzkim przedsiębiorstwie przemysłu mięsnego jest komórką wewnątrzzakładową i jej ocena jakości wyrobu może służyć tylko producentowi, u którego jest wykonywana; działalność rzeczoznawców tej komisji należy ograniczyć do badania jakości wyrobów w trakcie procesu produkcyjnego. 2. Oceny jakości wyrobów w magazynie wysyłkowym i sklepach dokonują profesjonalne organy

Jeżeli w wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego organy administracji ustaliły, że odwołanie na orzeczenie Okręgowej Komisji ds. Szkód Górniczych nie wpłynęło do organów I ani II instancji, a skarżący uprawdopodobnił fakt jego nadania i uznały, że zostało ono wniesione z zachowaniem terminu przewidzianego w art. 129 par. 2 Kpa oraz postanowiły rozpoznać je w trybie postępowania odwoławczego

Dopóki sprawa nie została zakończona decyzją ostateczną, strona może zmodyfikować swoje żądanie, a organ administracji państwowej ma obowiązek na nowo ocenić to żądanie w świetle przepisów prawa materialnego po wyczerpującym ustaleniu stanu faktycznego.

Przepis art. 31 ust. 3 /obecnie art. 34 ust. 3/ ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ ma zastosowanie do najemcy zajmującego lokal o powierzchni mniejszej od przysługującej mu według norm zaludnienia, nie czyniąc żadnej różnicy między najemcą lokalu z przydziału na zasadach ogólnych a najemcą lokalu przydzielonego mu jako pomieszczenie zastępcze. Wprawdzie przepis

Powołanie w decyzji administracyjnej jedynie tytułu ustawy, bez wskazania określonego jej przepisu nie może być uznane za określenie podstawy prawnej podjętej decyzji.

1. W zakresie w jakim właściwa jednostka organizacyjna ma prawo dostępu do linii elektroenergetycznej w celu wykonywania obowiązku konserwacji - wykonanie prawa własności jest ograniczone. Nie jest to ustanowienie ograniczonego prawa rzeczowego, skoro przepis art. 244 Kc ustanawia zamknięty katalog tych praw. Jest to jednak ograniczenie zakresu wykonywania prawa własności przewidziane ustawą, która

Jeżeli organy administracji państwowej doszły do przekonania, że skarżąca w danym lokalu nie zamieszkuje, przy czym stanowisko swe uzasadniły w sposób szczegółowy i logiczny, podając dlaczego dają wiarę dowodom na których oparły swe ustalenia, natomiast odmawiają wiarygodności dowodom przeciwnym, to podniesiony w skardze zarzut naruszenia art. 80 i 107 par. 3 Kpa nie jest zasadny. Ocena materiału dowodowego

Kwestia dotycząca przyznania osobie objętej wywłaszczeniem lokalu zamiennego nie należy do materii mogącej być uregulowaną w decyzji o wywłaszczeniu nieruchomości. Wynika to z wyraźnego brzmienia przepisu art. 33 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /TJ. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64/, który w tym zakresie odsyła do ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe

1. Zgodnie z przepisami art. 26 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. 1975 nr 11 poz. 67 ze zm./ i par. 7 ust. 4 uchwały nr 148 Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1976 r. w sprawie zasad i trybu sporządzania, uzgadniania i zatwierdzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego /M.P. nr 31 poz. 135/ terenowy organ administracji państwowej może w pewnych sytuacjach

Skoro do decyzji skarżący wybrał administracyjny tryb weryfikacji /tryb nadzoru/ i skorzystał z tego trybu - przedmiotem skargi do sądu w takiej sytuacji może być jedynie decyzja wydana w trybie nadzoru, a nie decyzje, które były kontrolowane w tym trybie.

Artykuł 37 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ nie przewiduje braku zgody współwłaściciela nieruchomości jako okoliczności uprawniającej organ administracji do wydania nakazu rozbiórki obiektu wzniesionego przez innego współwłaściciela. Spór między współwłaścicielami, dotyczący ustalenia, czy działania inwestora wykraczają poza uprawnienia do rozporządzania

1. Par. 10 i par. 11 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 1980 r. w sprawie ochrony środowiska przed odpadami i innymi zanieczyszczeniami oraz utrzymaniem czystości i porządku w miastach i wsiach /Dz.U. nr 24 poz. 91/ nie upoważniają organów administracji do działania w formie decyzji administracyjnej, w obowiązki jednostek organizacyjnych lub osób fizycznych będących właścicielami, zarządcami

Ukończenie wyższych studiów na Wydziale Prawa i Administracji w zakresie administracji i uzyskanie w związku z tym tytułu magistra administracji /a nie prawa/ nie może być uznane za spełnienie warunku ukończenia wyższych studiów prawniczych, przewidzianego w art. 24 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145/.