Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego nie powoduje automatycznie nieważności decyzji administracyjnych wydanych na jego podstawie; właściwym trybem do wzruszenia takich rozstrzygnięć jest wznowienie postępowania.

Podwyższona opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi może zostać nałożona w przypadku jednorazowego niedopełnienia obowiązku selektywnego zbierania odpadów, gdyż przepisy prawa nie wymagają 'uporczywości' czy 'notoryczności' takich naruszeń.

Umowa o dzieło musi dotyczyć osiągnięcia indywidualnego i z góry określonego rezultatu. Powtarzalne czynności, które nie wyróżniają się indywidualnym charakterem, kwalifikowane są jako umowa o świadczenie usług i podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że kontrola sądu administracyjnego nad oceną projektów dofinansowanych ze środków europejskich ogranicza się do badania zgodności z zasadami przejrzystości, rzetelności i bezstronności, nie obejmuje jednak merytorycznej rewizji oceny przez ekspertów, chyba że zawiera ona oczywiste naruszenia tych zasad.

Nieważność aktu prawa miejscowego stwierdzona przez sąd administracyjny nie oznacza automatycznego stwierdzenia nieważności decyzji lub postanowień administracyjnych, wydanych na jego podstawie. Wzruszenie tych decyzji powinno się odbywać w trybie wznowienia postępowania zgodnie z art. 147 § 2 p.p.s.a.

Decyzja w przedmiocie umorzenia składek na ubezpieczenia społeczne ma charakter uznaniowy i może zostać podjęta przy braku całkowitej nieściągalności składek, jeżeli zobowiązany wykaże, że ze względu na stan majątkowy i sytuację zdrowotną nie jest w stanie opłacić składek bez narażenia na zbyt ciężkie skutki, a Dowodzenie przesłanek umorzenia należy do zobowiązanego.

Sąd administracyjny ma obowiązek weryfikacji decyzji wydanych w formule uznania administracyjnego, w tym badania przesłanek całkowitej nieściągalności należności, opierając ocenę na pełnym materiale dowodowym i zgodnie z kryterium legalności.

Pojęcie 'posiadanie' w rozumieniu przepisów o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich, to faktyczne władanie nieruchomością, które nie może być zastąpione jedynie czynnościami przygotowawczymi do objęcia nieruchomości w posiadanie. Przeprowadzenie takich czynności nie daje podstaw do przyznania płatności, gdy rzeczywiste posiadanie nastąpiło po wymaganej dacie.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego nie pociąga za sobą automatycznie nieważności decyzji lub postanowień wydanych na jego podstawie; wymaga to uruchomienia odpowiedniego trybu wzruszenia tych rozstrzygnięć administracyjnych.

Obowiązek szczepień ochronnych wynikający z ustawy nie może być egzekwowany na podstawie komunikatu Głównego Inspektora Sanitarnego, gdyż nie stanowi on aktu prawa powszechnie obowiązującego, co w świetle orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego oznacza brak wymagalności tego obowiązku.

Komunikat Głównego Inspektora Sanitarnego ogłaszający Program Szczepień Ochronnych nie stanowi podstawy rekonstrukcji zakresu nakazów wynikających z obowiązku szczepień ochronnych, co powoduje jego niewymagalność bez odpowiednich przepisów prawa powszechnie obowiązującego.

Obowiązek szczepień ochronnych określony w Programie Szczepień Ochronnych ogłaszanym przez Głównego Inspektora Sanitarnego nie może być egzekwowany w przypadku, gdy jego wymagalność oparta jest jedynie na komunikacie, a brak jest odpowiedniego rozporządzenia wykonawczego wydanego przez ministra właściwego do spraw zdrowia.

W programach wieloletnich nieprawidłowości ciągłe wpływają na obliczenie terminu przedawnienia, który biegnie od dnia ostatecznego zakończenia programu, a przesłanki przerwania tego terminu muszą być dokładnie określone i podane do wiadomości beneficjenta.

Zasada nieretroaktywności prawa wymaga, aby nowe przepisy nie były stosowane do zdarzeń zakończonych przed wejściem tych przepisów w życie; jednakże przepisy o charakterze retrospektywnym mogą regulować trwające stosunki prawne bez naruszania tej zasady, o ile zapewniają przewidywalność i nie działają na niekorzyść jednostki we wcześniej zamkniętych stanach prawnych.

Zwolnienie z obowiązku opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne na podstawie przepisów wprowadzonych w związku z COVID-19 przysługuje przedsiębiorcy, jeśli wystąpił u niego spadek przychodów, niezależnie od branży, w której prowadzi działalność gospodarczą.

Podleganie obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym w Polsce przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą obejmuje również okresy świadczenia czasowych usług za granicą, jeśli działalność została zarejestrowana w Polsce, a działania podejmowane w kraju świadczą o zamiarze jej kontynuacji.

Obowiązek poddania dziecka szczepieniom ochronnym jest wymagalny tylko wtedy, gdy jego regulacja jest zgodna z Konstytucją, a kwestie terminu i liczby dawek szczepień powinny być określone w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw zdrowia, a nie w komunikacie Głównego Inspektora Sanitarnego.

Wymagalność obowiązku poddania się szczepieniom ochronnym nie może być kształtowana lub precyzowana treścią komunikatu Głównego Inspektora Sanitarnego, który nie jest aktem prawa powszechnie obowiązującego.

Odmowa zawarcia umowy o dofinansowanie ze względu na obawę wyrządzenia szkody w mieniu publicznym podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego na zasadach ogólnych, mimo że ustawa nie przewiduje możliwości złożenia protestu w tym zakresie.

Całkowite nieściągalność należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne wymaga wykazania braku majątku dłużnika i niemożności egzekucji, co nie może być opierane jedynie na umorzeniu egzekucji z jednego składnika majątkowego.

Przesłanka umyślności, stanowiąc istotny komponent znamion charakteryzujących stroną podmiotową czynu zabronionego, podlega ocenie wyrażonej w ramach postępowania karnego skarbowego, sama jednak nie ma wpływu na ocenę w przedmiocie instrumentalności wszczęcia postępowania w sprawie karnej skarbowej, skutkującego zawieszeniem biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w trybie art. 70 § 6

W postępowaniu o przyznanie pomocy finansowej ze środków unijnych, organ ma obowiązek oceny zgodności przedstawionych dowodów z wymaganiami prawnymi, jednak to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek wykazania, że spełnia wszystkie warunki przyznania pomocy, w tym udowodnienie braku powiązań osobowych, które mogłyby wpłynąć na status przedsiębiorstwa.

Artykuł 3 ust. 1 rozporządzenia nr 2988/95, przewidując zasadę 4-letniego okresu przedawnienia w przypadku nieprawidłowości popełnionych w ramach programów wieloletnich, ustanawia podwójny 8-letni termin jako granicę maksymalną, po której upływie nie można już żądać zwrotu nienależnie pobranych płatności, nawet jeżeli dodatkowe przerwy w biegu terminu przedawnienia miały miejsce.

W postępowaniach administracyjnych dotyczących umorzenia należności z tytułu składek, sądy administracyjne posiadają kompetencje do oceny upływu terminu przedawnienia tych składek, co jest warunkiem wstępnym do kontynuowania procedury umorzeniowej. W przypadku przedawnienia należności postępowanie powinno być umorzone jako bezprzedmiotowe.