NSA potwierdza, że dotacje oświatowe dla szkół niepublicznych są formą wsparcia, a nie pełnego finansowania, co wynika z konstytucyjnego uregulowania udziału władz publicznych. Nie istnieje konstytucyjny obowiązek traktowania szkół niepublicznych na równi ze szkołami publicznymi w zakresie finansowania.

Podstawę opodatkowania wniesienia aportu do spółki, w zamian za akcje tej spółki, stanowi cena emisyjna akcji – jeżeli taka zapłata została uzgodniona między stronami, a nie ich wartość nominalna.

Rozstrzygnięcie przedmiotu sporu dotyczącego uchylenia decyzji o odszkodowaniu przez I instancję wymaga ponownego zbadania, gdyż WSA w Warszawie nie odniósł się szczegółowo do istotnych zarzutów skargi i opierał się na niepełnym uzasadnieniu wyroku.

Dostawa pizzy P.G. wraz z przygotowaniem i dostawą do klienta stanowi usługi związane z wyżywieniem, klasyfikowane w PKWiU 56 i objęte stawką VAT 8%. Elementy nierozerwalne z dostawą pozwalają klasyfikować ją jako usługę, mimo fizycznej dostawy towaru.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok i decyzję, uznając, że samodzielny charakter działalności rolniczej prowadzonej przez małżonków w ramach gospodarstwa objętego wspólnością majątkową może skutkować odrębnym statusem podatkowym VAT.

Przepisy art. 100c i 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy zawieszają bieg terminów administracyjnych dla wszystkich cudzoziemców, co wyklucza bezczynność organu w rozpatrywaniu wniosku o pobyt rezydenta UE, niezależnie od tła konfliktu na Ukrainie. Bezczynność organu nie zachodzi, gdy terminy spraw uległy zawieszeniu.

Faktury wystawione przez M. Sp. z o.o. dla N. sp. z o.o. nie dokumentowały rzeczywistych transakcji gospodarczych, stąd nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych. Skarga kasacyjna oddalona.

Decyzja administracyjna o pozwoleniu na budowę, wydana na podstawie decyzji o warunkach zabudowy, zachowuje moc prawną mimo uchwały nowego planu miejscowego. W postępowaniu wznowieniowym należy stosować stan prawny z datą decyzji pierwotnej.

Nałożenie kary pieniężnej za naruszenia przepisów o transporcie drogowym powinno być oparte na przepisach obowiązujących w chwili popełnienia naruszenia oraz dowody muszą być kompletne i rzetelne. Wykazanie okoliczności, które mogą zwolnić z odpowiedzialności za naruszenia, leży po stronie przewoźnika.

Przewóz osób samochodem osobowym przez przedsiębiorcę posiadającego licencję na krajowy transport drogowy uznaje się za przewóz okazjonalny, jeżeli nie spełnia wymogów konstrukcyjnych określonych w ustawie, co uzasadnia nałożenie kary administracyjnej, a przepisy nie stanowią przepisów technicznych wymagających notyfikacji KE.

Osoba zarządzająca transportem w przedsiębiorstwie ponosi odpowiedzialność za przestrzeganie wymogów prawnych dotyczących badań lekarskich i psychologicznych kierowców oraz wyposażenia ich w wypis z licencji, niezależnie od formy prawnej zatrudnienia kierowców.

Zgodnie z ustawą o transporcie drogowym, na osobie zarządzającej transportem w przedsiębiorstwie spoczywa odpowiedzialność za zapewnienie, by wszyscy kierowcy, niezależnie od formy zatrudnienia, posiadali aktualne badania lekarskie i psychologiczne oraz wymagane dokumenty umożliwiające wykonywanie przewozów.

Decyzja o zezwoleniu na niezwłoczne zajęcie nieruchomości dla rozwoju infrastruktury elektroenergetycznej uzasadniona interesem społecznym i gospodarczym jest prawidłowa. Sąd podzielił, że nadrzędność tych interesów uzasadnia takie działanie.

Nie stanowi naruszenia prawa oddalenie skargi kasacyjnej M. S.A. w przedmiocie nałożenia opłaty podwyższonej, gdyż wprowadzenie ścieków awaryjnie bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego nie było objęte posiadaną licencją.

Prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia mienia za granicą nie przysługuje, gdy nie wykazano zamieszkania na byłym terytorium RP w rozumieniu odpowiednich przepisów przez osobę pozostawiającą mienie oraz gdy brak dowodu na stałe związki z nieruchomością.

Skarga kasacyjna wniesiona przez Gminę P. nie zasługuje na uwzględnienie, jako nieodpowiadająca wymogom ustawy postępowania przed sądami administracyjnymi; decyzja organu wojewódzkiego pozostaje w zgodzie z obowiązującymi przepisami prawa materialnego.

NSA orzeka, że decyzje odmowne w zakresie nadania stopnia doktora były zgodne z prawem i postępowaniem administracyjnym, wskazując na brak naruszeń proceduralnych istotnych dla merytorycznego wyniku postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że dla zachowania terminu z art. 148 § 2 K.p.a. wystarczy wiedza o istnieniu decyzji, pozwalająca na sformułowanie żądania wznowienia postępowania, a nie wymaga się znajomości jej pełnej treści. Oddalono skargę kasacyjną Wspólnoty Mieszkaniowej.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego może określić przeznaczenie działki jako zieleń urządzoną, jeśli zgodne jest to z kierunkowymi ustaleniami studium, uwzględniając istniejące warunki i historyczne użytkowanie terenu.

Organy podatkowe uprawnione są do szacowania podstawy opodatkowania w przypadkach niezaewidencjonowanych dochodów, a postępowanie dowodowe powinno zmierzać do uzyskania stanu faktycznego zgodnego z rzeczywistością. Skarga kasacyjna oddalona z uwagi na braki w uzasadnionych podstawach do jej uwzględnienia.

Decyzja organu odwoławczego jest decyzją ostateczną, gdy nie służy już od niej odwołanie, a wznowienie postępowania wymaga wykazania, że wyrok TSUE ma bezpośredni, istotny wpływ na treść decyzji ostatecznej.

Sąd potwierdził, że nieuzasadnione użycie w opisie zamówienia odniesień do produktów producentów, bez wskazania równoważnych parametrów, narusza zasady uczciwej konkurencji. Takie działanie uzasadnia roszczenie o zwrot części dofinansowania.

Decyzja o odmowie wpisu infrastruktury na Polską Mapę Infrastruktury Badawczej musi zawierać szczegółowe, zgodne z prawem uzasadnienie punktacji przyznanej w ramach określonych kryteriów, umożliwiając pełną kontrolę sądową pod względem procedurze oraz ocenie merytorycznej.

Sprzedaż kanapek w należących do sprzedawcy sklepach firmowych stanowi dostawę towaru, a nie usługę związaną z wyżywieniem w rozumieniu PKWiU 56, w związku z czym podlega opodatkowaniu stawką VAT 5% zgodnie z art. 41 ust. 2a u.p.t.u.