W przypadku nadzwyczajnej zmiany stosunków, poszkodowany może dochodzić przed sądem podwyższenia sumy gwarancyjnej z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, mimo wejścia w życie nowych przepisów o możliwościach kontynuacji świadczeń, jeżeli wcześniejsze przepisy mogą prowadzić do rażącej straty.

Ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości na podstawie art. 124 ust. 1 i 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami jest dopuszczalne, jeżeli jest zgodne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, spełnia przesłanki proporcjonalności i konieczności, oraz realizuje cel publiczny, przy czym organy administracyjne są związane treścią wniosku inwestora w zakresie lokalizacji inwestycji, o

Samo przyznanie w przepisie organowi administracji publicznej kompetencji do wszczęcia z urzędu postępowania, nie prowadzi do jego automatycznego wszczęcia. Decyzję o wszczęciu postępowania komunalizacyjnego organ podejmuje na podstawie informacji uzyskanych od stron lub innych podmiotów.

Klauzule umowne w kredycie indeksowanym do waluty obcej, które umożliwiają bankowi jednostronne i nieprzejrzyste ustalanie kursów wymiany oraz nie zapewniają konsumentowi pełnej informacji o ryzyku walutowym, są abuzywne i prowadzą do nieważności umowy.

Klauzule przeliczeniowe w umowach kredytów denominowanych do waluty obcej, które pozostawiają bankowi swobodę w ustalaniu kursu, są sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają interesy konsumenta, co powoduje nieważność takich umów.

Roszczenie o rentę z tytułu zwiększonych potrzeb musi być oparte na wykazaniu rzeczywistego uszczerbku w dochodach lub poniesionych kosztach związanych z wypadkiem. Interes prawny w ustaleniu odpowiedzialności pozwanego za przyszłe szkody wymaga wykazania rzeczywistej potrzeby takiego ustalenia w konkretnej sprawie, a nie wynika automatycznie z samego zdarzenia.

Postanowienia umowy kredytowej, które nie są sformułowane w sposób jednoznaczny i zrozumiały dla konsumenta, a które pozwalają kredytodawcy na jednostronne określanie kursów walutowych, mogą prowadzić do uznania takich umów za nieważne z uwagi na ich abuzywny charakter zgodnie z art. 385¹ k.c. w kontekście dyrektywy 93/13/EWG dotyczącej nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich.

Przewoźnik zobowiązany do zgłoszenia przewozu towarów oraz przekazywania danych geolokalizacyjnych w systemie SENT jest odpowiedzialny za te działania, niezależnie od udziału innych podmiotów, a decyzja o karze pieniężnej za niewykonanie obowiązków prawidłowo opiera się na jego statusie jako przewoźnika w rozumieniu ustawy.

Podanie w zgłoszeniu SENT danych niezgodnych ze stanem faktycznym jest deliktem administracyjnym, za który przewoźnik ponosi obiektywną odpowiedzialność, i nie uzasadnia odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej przesłanka przedawnienia prawa do wszczęcia postępowania w świetle ustawy o SENT.

Zaniechanie obowiązku przedstawienia środka transportu do kontroli w systemie SENT skutkuje nałożeniem kary administracyjnej, a organ, mimo posiadania uznania administracyjnego, nie ma podstaw do odstąpienia od kary bez zaistnienia szczególnych przesłanek interesu publicznego lub ważnego interesu przewoźnika.

Niewłaściwa obsada sądu wynikająca z powołań sędziów przez Krajową Radę Sądownictwa powołaną w trybie ustawy z 2017 roku może stanowić bezwzględną przyczynę odwoławczą, wpływając na niezależność i bezstronność sądu.

W przypadku wielokrotnych przestępstw niealimentacji, nie występuje stan rzeczy osądzonej dla okresów nieobjętych wcześniejszym prawomocnym wyrokiem, a przypisanie ponownych czynów musi być dokładnie określone w kontekście poprzedniego skazania.

W przypadkach, w których kara pieniężna za naruszenie ustawy SENT jest nałożona na przewoźnika, organy administracji publicznej mają obowiązek rozważyć odstąpienie od nałożenia kary, uwzględniając zasadę proporcjonalności oraz analizując, czy odstąpienie jest zgodne z ważnym interesem przewoźnika bądź interesem publicznym.

W przypadku nałożenia kar pieniężnych na podstawie ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów, organy administracji publicznej są zobligowane do wnikliwego rozważenia faktycznych okoliczności sprawy oraz stosowania zasady proporcjonalności, co może uzasadniać odstąpienie od nałożenia kary przy stwierdzeniu, że brak zgodności z obowiązkami nie naraził na istotny uszczerbek realizacji

Przepisy Ordynacji podatkowej, w tym art. 165b § 1, dotyczący przedawnienia, nie mają zastosowania do postępowań o nałożenie administracyjnej kary pieniężnej na podstawie ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów (ustawy o SENT), która zawiera autonomiczną i wyczerpującą regulację takich postępowań.

W przypadku decyzji kasacyjnej organu odwoławczego z powodu uchybień proceduralnych, kluczowe jest, aby organ pierwszej instancji dopełnił wszelkich niezbędnych czynności dowodowych i wyjaśnień prawnomaterialnych, zanim podejmie decyzję dotyczącą zgodności robót budowlanych z przepisami urbanistycznymi.

Ustalanie opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi na podstawie historycznego zużycia wody nie narusza zasad Konstytucji RP, w tym zakazu retroaktywności prawa, jeśli nałożenie nowych obowiązków dotyczy wyłącznie przyszłości, a nie zdarzeń rozstrzygniętych przed wejściem w życie nowej metody.

Zgodnie z art. 4 § 1 k.k., przy orzekaniu kary łącznej należy stosować ustawę względniejszą dla sprawcy, co wymaga porównania stanu prawnego obowiązującego w czasie popełnienia przestępstw z aktualnym stanem prawnym i wyboru tej ustawy, która jest korzystniejsza dla oskarżonego.

Możliwość odstąpienia od nałożenia sankcji administracyjnej na podstawie ustawy o SENT wymaga uwzględnienia zarówno przesłanek ważnego interesu podmiotu wysyłającego, jak i interesu publicznego, a także wcześniejszej praktyki organów kontrolnych, które mogą wpłynąć na wystąpienie tych przesłanek.

Nieuzupełnienie zgłoszenia przewozu towarów przed przekroczeniem granicy Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z wymogami ustawy o SENT, skutkuje nałożeniem kary pieniężnej, a uzupełnienie braków podczas kontroli nie eliminuje odpowiedzialności administracyjnej. Warunki odstąpienia od nałożenia kary muszą być rozpatrywane w relacji do celów ustawy i nie mogą być stosowane w sposób dowolny przez organy

Przewoźnik realizujący transport towarów wrażliwych przez terytorium Polski jest zobowiązany do dokonania zgłoszenia w systemie SENT niezależnie od uzyskanych informacji od zleceniodawcy. Niedopełnienie tego obowiązku skutkuje nałożeniem kary pieniężnej, a uzasadnione okoliczności do odstąpienia od kary muszą być w sposób szczególny udokumentowane i nie mogą opierać się jedynie na informacji o rzekomym

Podmiot dokonujący zgłoszenia przewozu towarów zgodnie z przepisami ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów (ustawa SENT) jest uznawany za przewoźnika zobowiązanego do przestrzegania obowiązków wynikających z tej ustawy, co obejmuje między innymi zgłoszenie przewozu, uzyskanie numeru referencyjnego i przekazywanie danych geolokalizacyjnych.

Przedawnienie karalności czynu skarbowego, będącego przedmiotem kumulatywnej kwalifikacji prawnej, wyznaczane jest na podstawie najwyżej zagrożonej kary grzywny według przepisów obowiązujących w czasie popełnienia czynu, co może skutkować umorzeniem postępowania, gdy orzeczenie zapadnie po upływie terminu przedawnienia.

Zaniechanie wykonania obowiązków wynikających z ustawy SENT skutkuje powstaniem bezwzględnej odpowiedzialności administracyjnej w postaci kar pieniężnych, a odstąpienie od nałożenia kary możliwe jest tylko w szczególnych okolicznościach uzasadnionych ważnym interesem przewoźnika lub interesem publicznym, co powinno być oceniane w świetle zasady proporcjonalności.