W zakresie odstąpienia od granicznych wielkości emisyjnych dla zanieczyszczeń, organy administracyjne mogą stosować średnie ważone w sytuacji, gdy mieszane są różne strumienie ścieków objęte różnymi normami, pod warunkiem, że nie zostaną przekroczone standardy emisyjne, a odstępstwo zostanie udzielone zgodnie z przesłankami artykułu 204 ust. 1 i 2 ustawy Prawo ochrony środowiska oraz przepisami dyrektywy

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że organ odwoławczy ma prawo uchylić decyzję pierwszej instancji i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia, jeżeli w toku postępowania wystąpiły uchybienia mające istotny wpływ na rozstrzygnięcie, a przeprowadzenie dodatkowego postępowania wyjaśniającego jest konieczne.

Prawo do dostępu do informacji publicznej nie może stanowić podstawy do ujawnienia materiałów zawartych w aktach sądowych, jeżeli dostęp do nich regulują przepisy szczególne, takie jak Kodeks postępowania karnego lub cywilnego, które mają na celu ochronę prywatności i danych osobowych stron postępowania.

Złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości spółki we właściwym czasie, w rozumieniu art. 116 § 1 pkt 1 lit. a Ordynacji podatkowej, wymaga, aby wniosek został złożony w momencie, w którym majątek spółki lub jej środki pieniężne pozwalały na proporcjonalne zaspokojenie w części wszystkich wierzycieli, zapobiegając uprzywilejowaniu jednych wierzycieli kosztem innych. Przekroczenie tego momentu skutkuje

Organy administracyjne muszą zapewnić przekazanie pełnych i kompletnych akt sprawy do sądu administracyjnego, które stanowią całość materiału dowodowego zgromadzonego w postępowaniu administracyjnym, w przeciwnym wypadku może dojść do uchylenia wyroku sądu I instancji z uwagi na niekompletność materiału służącego za podstawę rozstrzygnięcia sądu.

W ustalonym stanie faktycznym nałożenie na podmiot korzystający ze środowiska w rozumieniu art 3 pkt 20 lit. a, ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1973 ze zm.) administracyjnej kary pieniężnej może bezpośrednio naruszyć zasadę zaufania obywateli do państwa i stanowionego przezeń prawa (art. 2 Konstytucji RP). Dotyczy to w szczególności sytuacji, w

Stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej w oparciu o przesłankę rażącego naruszenia prawa, zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., powinno mieć miejsce jedynie w okolicznościach bezspornych, a postępowanie nadzwyczajne nie jest zamiennikiem dla zwykłego trybu odwoławczego.

W ustalonym stanie faktycznym nałożenie na podmiot korzystający ze środowiska w rozumieniu art. 3 pkt 20 lit. a, ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1973 ze zm.) administracyjnej kary pieniężnej może bezpośrednio naruszyć zasadę zaufania obywateli do państwa i stanowionego przezeń prawa (art. 2 Konstytucji RP). Dotyczy to w szczególności sytuacji,

W przypadku skazania za wielokrotne przestępstwa przeciwko wolności seksualnej małoletnich, sąd zobowiązany jest do orzeczenia jednostkowych środków karnych w odniesieniu do każdego z przestępstw oraz do prawidłowego wymierzenia kary łącznej zgodnie z art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 2 k.k.

Umowy o prowadzenie wykładów, nawet jeśli bazują na autorskich opracowaniach tematów, nie są umowami o dzieło, jeśli ich rezultat nie ma cech twórczego, indywidualnego dzieła naukowego, a jedynie polega na wykonywaniu czynności edukacyjnych wymagających wiedzy i umiejętności jej przekazania. W takim przypadku umowy kwalifikują się jako umowy o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy dotyczące

Przeprowadzenie wykładów, nawet jeśli wykłady mają charakter autorski, nie stanowi dzieła w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, chyba że można mu przypisać cechy utworu jako twórczego i indywidualnego dzieła naukowego. Umowy takie kwalifikowane są jako umowy o świadczenie usług, co skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego.

Przeprowadzenie wykładów na podstawie umów cywilnoprawnych, w których zamiarem stron jest realizacja czynności dydaktycznych, nie stanowi umowy o dzieło, lecz umowę o świadczenie usług, a w konsekwencji takie umowy podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, zgodnie z ustawą o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Osoba współpracująca z małżonkiem przy prowadzeniu przez niego działalności pozarolniczej w formie niepublicznej placówki oświatowej podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym jako osoba współpracująca, niezależnie od motywacji i subiektywnych zamiarów stron, jeśli spełnione są obiektywne przesłanki współpracy określone w art. 8 ust. 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Przygotowanie i przeprowadzenie zajęć edukacyjnych w formie wykładu nie stanowi umowy o dzieło, gdy brakuje twórczego i indywidualnego charakteru, co uzasadnia traktowanie jej jako umowy o świadczenie usług dla celów objęcia obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowa o świadczenie usług, w odróżnieniu od umowy o dzieło, polega na wykonaniu określonych czynności faktycznych, a nie osiągnięciu rezultatu. W związku z tym umowy takie, nawet jeśli mają elementy twórcze, podlegają uregulowaniom dotyczącym ubezpieczeń zdrowotnych.

Stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej z powodu rażącego naruszenia prawa wymaga wykazania skutków niemożliwych do zaakceptowania z punktu widzenia praworządności, nie wystarczy jedynie naruszenie formalnego wymogu dotyczącego zgodności projektu budowlanego z decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach.

Przeprowadzenie wykładu, nawet o charakterze indywidualnym, nie spełnia kryteriów umowy o dzieło, jeśli nie zawiera elementów rezultatowych wynikających z wykonania dzieła, ale jest klasyfikowane jako umowa o świadczenie usług, co podlega przepisom dotyczącym zlecenia, skutkując obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowy o świadczenie usług, polegające na przygotowaniu i wygłoszeniu wykładów edukacyjnych, nie spełniają charakterystyki umów o dzieło, ponieważ nie mają na celu osiągnięcia obiektywnie określonego rezultatu, za który wykonawca ponosi odpowiedzialność.

Umowy o przeprowadzenie wykładów, choćby miały charakter autorski, kwalifikują się jako umowy o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, a nie jako umowy o dzieło, co skutkuje obowiązkiem objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym.

Umowa cywilnoprawna dotycząca wygłoszenia wykładów, która nie przewiduje twórczego rezultatu o indywidualnym charakterze, jest umową o świadczenie usług, podlegającą przepisom o zleceniu, co determinuje obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego.

Umowa dotycząca przygotowania i wygłoszenia wykładu, nawet jeśli uwzględnia element twórczy, nie jest umową o dzieło, gdy celem jest edukacyjne przekazanie wiedzy, a nie osiągnięcie z góry określonego, samoistnego rezultatu.

Umowy o przeprowadzenie wykładów, seminariów lub zajęć edukacyjnych, nawet jeśli mają charakter niestandardowy i wymagają indywidualnego dostosowania do potrzeb słuchaczy, z reguły nie spełniają kryteriów umowy o dzieło i są kwalifikowane jako umowy o świadczenie usług, co skutkuje obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej

Umowy o przeprowadzenie zajęć dydaktycznych, w których przedmiotem jest przekazanie wiedzy, nie mogą być kwalifikowane jako umowy o dzieło w rozumieniu art. 627 Kodeksu cywilnego, gdyż nie dają z góry określonego i zindywidualizowanego rezultatu. Stanowią one umowy o świadczenie usług, do których mają zastosowanie przepisy dotyczące zlecenia, co wiąże się z obowiązkiem ubezpieczeniowym wynikającym

Umowa polegająca na wygłoszeniu wykładu, która nie spełnia kryteriów dzieła naukowego i opiera się na przekazywaniu wiedzy, jest umową o świadczenie usług i podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.