Bezczynność organu administracji występuje, gdy mimo istnienia obowiązku załatwienia sprawy, organ mylnie sądzi, że zachodzą okoliczności zwalniające go od tego obowiązku. Żądanie od strony uzupełnienia wniosku o elementy niemające charakteru braków formalnych, uchyla zasadność pozbawienia wniosku mocy prawnej.

Usunięcie drzew bez zezwolenia, nawet w celach zapobiegawczych, stanowi delikt administracyjny, jeżeli brak jest dowodów potwierdzających faktyczne i natychmiastowe zagrożenie. Organ wymierza administracyjną karę pieniężną zgodnie z przepisami obowiązującymi w dacie załatwienia sprawy przez właściwy organ administracji publicznej.

Stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej wymaga wykazania rażącego naruszenia prawa, które ma wpływ na ostateczny wynik sprawy. W przypadku ustalenia właściciela lub posiadacza nieruchomości, błędy formalne nie uzasadniają stwierdzenia nieważności, jeśli nie naruszono praw stron postępowania.

Klauzule przeliczeniowe w umowach kredytowych indeksowanych do waluty obcej, które pozostawiają bankowi pełną swobodę w ustalaniu kursów walut, są sprzeczne z dobrymi obyczajami, rażąco naruszają interesy konsumenta i mogą prowadzić do nieważności umowy, jeśli konsument nie został w pełni i jasno poinformowany o związanym z nimi ryzyku kursowym.

Art. 64 § 2 k.p.a. służy uzupełnieniu braków formalnych wniosków i nie może być stosowany do merytorycznej oceny złożonego wniosku; organ pozostający w bezczynności niezasadnie pozostawiający wniosek bez rozpoznania narusza obowiązek merytorycznego załatwienia sprawy.

Prawo zarządu do nieruchomości przez państwową jednostkę organizacyjną nie może być domniemane na podstawie czynności faktycznych; musi być udokumentowane decyzją administracyjną, umową o przekazaniu nieruchomości bądź innym aktem prawnym, zgodnie z art. 38 ust. 2 ustawy o gospodarce gruntami, co ma znaczenie przy stwierdzaniu nabycia prawa własności z mocy prawa na dzień 27 maja 1990 r.

Przy orzekaniu wyroku łącznego sąd musi konsekwentnie stosować jeden stan prawny jako względniejszy dla skazanego, zgodnie z art. 4 § 1 k.k., co wyklucza mieszanie przepisów różnych stanów prawnych.

W postępowaniu dotyczącym wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej za usunięcie drzew stroną postępowania jest albo posiadacz nieruchomości, albo podmiot działający bez jego zgody, przy czym należy precyzyjnie określić krąg stron oraz przeprowadzić dokładną ocenę materiału dowodowego, aby ustalić, czy zgoda posiadacza faktycznie została wyrażona.

Decyzja administracyjna wydana w indywidualnej sprawie stanowi informację publiczną, która podlega udostępnieniu na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, chyba że zachodzą przesłanki do ochrony informacji ze względu na prywatność lub tajemnice ustawowo chronione.

Uchylenie decyzji administracyjnej z naruszeniem prawa jest niemożliwe, jeśli od jej doręczenia upłynęło pięć lat, nawet jeśli strona nie miała możliwości uczestniczenia w postępowaniu z powodu niezawiadomienia jej o toczącym się postępowaniu.

Nieobecność przewodniczącego rady gminy w rozumieniu art. 19 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym nie może być utożsamiana wyłącznie z fizycznym brakiem na terenie gminy, ale obejmuje również brak możliwości podejmowania obowiązkowych czynności przez przewodniczącego.

W postępowaniach dotyczących robót budowlanych na obszarach chronionych nie występuje naruszenie prawa o ochronie przyrody, jeśli przebudowa drogi nie zmienia istotnie ukształtowania terenu i nie powoduje szkód na sąsiednich działkach.

Pracodawca nie może dochodzić odszkodowania na podstawie art. 611 k.p. w przypadku, gdy pracownik „porzucił pracę”, nie składając oświadczenia woli o rozwiązaniu stosunku pracy w trybie art. 55 § 11 k.p. Brak formalnego oświadczenia pracownika wyłącza możliwość zastosowania art. 611 k.p., a ewentualne roszczenia pracodawcy mogą być dochodzone jedynie na zasadach ogólnych Kodeksu cywilnego.

Pozostawanie nieruchomości we władaniu przedsiębiorstwa państwowego PKP bez dokumentów potwierdzających prawo zarządu oznacza, że nieruchomości te na dzień 27 maja 1990 r. należały do rad narodowych i podlegały komunalizacji z mocy ustawy z dnia 10 maja 1990 r.

Nieruchomość pozostająca we władaniu państwowego przedsiębiorstwa bez tytułu prawnego w formie dokumentu potwierdzającego zarząd podlega komunalizacji jako mienie terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego na podstawie ustawy komunalizacyjnej.

Nieruchomości pozostałe we władaniu przedsiębiorstwa państwowego, bez formalnego tytułu prawnego udokumentowanego stosownymi dokumentami, mogą być uznane za należące do terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego i podlegają komunalizacji z mocy prawa zgodnie z ustawą z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym.

W sprawach dotyczących zwrotu wywłaszczonych nieruchomości, za zrealizowanie celu wywłaszczenia uważa się nie tylko bezpośrednią realizację planowanej zabudowy, ale także zorganizowanie infrastruktury związanej z wieloetapowym procesem urbanizacji, która odpowiada pierwotnemu planowi zagospodarowania przestrzennego.

Ustawa o dostępie do informacji publicznej dopuszcza ograniczenie prawa do informacji publicznej w sytuacji, gdy informacja stanowi tajemnicę przedsiębiorcy, jeżeli przedsiębiorca podejmuje działania w celu utrzymania informacji w poufności, a ich ujawnienie mogłoby wpłynąć negatywnie na jego sytuację ekonomiczną.

Nałożenie kary pieniężnej na podmioty posiadające legalnie umieszczone tablice reklamowe przed wejściem w życie uchwały krajobrazowej, bez zapewnienia mechanizmu kompensacyjnego, narusza konstytucyjne zasady ochrony praw majątkowych.

Nałożenie kary pieniężnej za umieszczenie tablic reklamowych istniejących przed wejściem w życie uchwały krajobrazowej, realizowanych zgodnie z ówczesnym prawem, jest niedopuszczalne bez wprowadzenia przez ustawodawcę mechanizmu kompensacyjnego, zapewniającego odszkodowanie za ograniczenie praw majątkowych.

Odmowa przyznania dotacji na pokrycie bieżących kosztów działalności gospodarczej, wynikająca z przepisów ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z COVID-19, stanowi akt administracyjny, który jednak nie przybiera formy decyzji administracyjnej, co wyklucza domniemanie jej istnienia w sytuacji braku takiego wymogu prawnego.

Zarządzenie organu administracyjnego o niepowołaniu danej osoby na kolejną kadencję musi spełniać wymogi formalne i procedury przewidziane dla aktów odwołania w ustawach szczególnych, w tym konieczność zasięgnięcia wymaganych opinii oraz wskazania podstawy prawnej i faktycznej, w przeciwnym razie jest ono nieważne.

W przypadku naruszenia zasad uczciwej konkurencji i równego traktowania w zamówieniach publicznych, organ ma obowiązek miarkowania wysokości korekty finansowej, uwzględniając częściowe uzasadnienie stanowiska skarżącego.

Dane personalne pracowników oraz informacje o konsekwencjach służbowych nie stanowią informacji publicznej, jeśli nie mają związku z działaniami władczymi organu, zgodnie z ustawą o dostępie do informacji publicznej.