Artykuł 119zzh § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) stanowi podstawę do nałożenia kary pieniężnej z tytułu niezachowania terminów do przekazywania informacji i zestawień, o których mowa w art. 119zp § 1 i 2 lub danych, o których mowa w art. 119zs § 2 o.p.

Odpowiedzialność administracyjna za niewykonanie obowiązków wynikających z ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi jest oparta na zasadzie winy obiektywnej, a ocena interesu prawnego podmiotu w postępowaniu unieważniającym wymaga analizy przepisów prawa materialnego, niezależnie od działania osób trzecich.

Za wypłatę odszkodowania za nieruchomość wywłaszczoną pod drogę wojewódzką odpowiada organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego, na rzecz której nastąpiło wywłaszczenie, a nie prezydent miasta będący zarządcą drogi wojewódzkiej w mieście na prawach powiatu.

W postępowaniach administracyjnych dotyczących zajęcia nieruchomości pod drogi publiczne kluczowe jest opieranie ustaleń na dokumentach geodezyjnych o charakterze urzędowym oraz prawidłowa ocena dowodów, przy jednoczesnym braku obowiązku organu I instancji związania się oceną prawną decyzji organu II instancji w kwestii prawa materialnego.

Prawo dostępu do informacji publicznej ma charakter konstytucyjny, a jego ograniczanie na podstawie zarzutu nadużycia tego prawa musi być stosowane z najwyższą ostrożnością i jedynie w przypadkach oczywistych i rażących nadużyć, które mogą zakłócić funkcjonowanie organu.

Prawo dostępu do informacji publicznej nie może być ograniczane na podstawie doktryny nadużycia prawa, jeśli wnioski o informacje są precyzyjne i dotyczą kwestii wymienionych wprost w ustawie o dostępie do informacji publicznej.

Aby odmówić udostępnienia informacji publicznej na podstawie nadużycia prawa, organ musi precyzyjnie wykazać, że wnioskujący działa niezgodnie z celem prawa do informacji publicznej, co wymaga szczegółowej analizy okoliczności faktycznych i intencji wnioskodawcy, a jedynie w przypadkach jednoznacznych można posłużyć się konstrukcją nadużycia tego prawa.

Organ rentowy nie może jednostronnie wycofać zaświadczenia A1 bez przeprowadzenia procedury współpracy z instytucją właściwą innego państwa członkowskiego, ponieważ narusza to zasadę lojalnej współpracy i może prowadzić do wyłączenia ubezpieczonego z systemu zabezpieczenia społecznego.

Organ rentowy nie jest uprawniony do ustalania podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego w odniesieniu do form prowadzonej działalności, gdyż kompetencja ta zastrzeżona jest dla Narodowego Funduszu Zdrowia. Sąd ubezpieczeń społecznych, kontrolując decyzje organu rentowego, nie może orzekać poza zakresem właściwości tego organu.

Sąd odwoławczy nie może orzekać w składzie jednoosobowym, jeżeli w pierwszej instancji przypisana czynowi kwalifikacja prawna wymaga postępowania w składzie większym, co implikuje konieczność orzekania również przez sąd apelacyjny w składzie trzyosobowym zgodnie z art. 29 § 1 k.p.k.

1. Istota wymogu z art. 194 § 3 in fine P.p.s.a. w postaci zwięzłego uzasadnienia zażalenia sprowadza się do nałożenia na wnoszącego zażalenie obowiązku przedstawienia zwięzłego zbioru argumentów, motywów i ewentualnie dowodów z dokumentów uzasadniających jego działanie wyrażone w zaskarżeniu orzeczenia sądowego oraz własnego stanowiska w zakresie negatywnej oceny takiego orzeczenia. Wskazany zbiór

Klauzule umowne odsyłające do jednostronnie ustalanych przez bank kursów walutowych stanowią niedozwolone postanowienia umowne, a ich abuzywność skutkuje nieważnością umowy kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej w całości, bez możliwości uzupełnienia jej treści innymi mechanizmami ustalania kursów.

Władze publiczne są zobowiązane do określania wysokości dotacji dla jednostek oświatowych zgodnie z ustawowymi regulacjami, a brak obowiązku finansowania szkół niepublicznych na poziomie zbliżonym do szkół publicznych nie narusza Konstytucji RP.

Dotacje oświatowe dla szkół niepublicznych mogą być niższe niż dla szkół publicznych, gdyż szkoły niepubliczne powinny być finansowane w większej mierze przez ich założycieli lub bezpośrednich beneficjentów, a państwo jest zobowiązane jedynie do częściowego wsparcia, co nie narusza zasady równego dostępu do wykształcenia, zawartej w art. 70 Konstytucji RP.

W przypadku skazania za przestępstwo z art. 244 k.k., sąd jest zobligowany do orzeczenia świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym zgodnie z art. 43a § 2 k.k., co stanowi obligatoryjny środek karny.

Nałożenie obowiązku poddania się terapii w warunkowym zawieszeniu kary wymaga uprzedniego wysłuchania skazanego oraz uzyskania jego zgody, co ma istotne znaczenie dla zgodności z art. 74 § 1 k.k. i skuteczności procesu leczenia.

Kopanie kryptowaluty nie jest sposobem jej nabycia w kontekście art. 22 ust. 14 u.p.d.o.f.; koszty sprzętu i energii elektrycznej użyte podczas kopania uznaje się za koszty wytworzenia, nie podlegające odliczeniu podatkowemu jako koszty nabycia kryptowalut.

Państwo nie jest zobowiązane do finansowania działalności szkół niepublicznych w takim samym stopniu jak szkół publicznych, a ustalanie wysokości dotacji dla takich szkół zgodnie z ustawowymi regulacjami nie narusza zasady powszechnego i równego dostępu do wykształcenia oraz zasad konstytucyjnych.

Wysokość dotacji oświatowej dla szkolnictwa niepublicznego powinna być ustalana zgodnie z obowiązującymi regulacjami prawnymi, a organy publiczne nie są zobowiązane do zapewnienia ich finansowania na poziomie tożsamym z finansowaniem szkół publicznych, co nie narusza zasady równego dostępu do wykształcenia.

Przetwarzanie danych osobowych przez pracodawcę, obejmujące informacje subiektywne takie jak oceny współpracy, wymaga wykazania istnienia podstawy prawnej, zgodnie z art. 6 ust. 1 RODO. Brak wyraźnej podstawy prawnej do przetwarzania takich danych skutkuje naruszeniem przepisów ochrony danych osobowych, co może prowadzić do nałożenia środków naprawczych przez PUODO.

Obniżenie wysokości policyjnej emerytury do przeciętnej emerytury FUS na podstawie art. 15c ust. 3 ustawy zaopatrzeniowej, w odniesieniu do osób, które po służbie w instytucjach PRL pełniły długoletnią i nienaganną służbę w Policji III RP, narusza zasady demokratycznego państwa prawnego, równości i ochrony prawa własności wynikające z Konstytucji RP.

Ujawnienie w toku postępowania sądowego w sprawie z odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę nowej okoliczności, jaką jest ciąża pracownicy w okresie biegnącego wypowiedzenia, nie stanowi zmiany powództwa i dlatego nie jest ograniczone terminem z art. 264 § 1 k.p.

Repatriant, który nie posiadał obywatelstwa polskiego w okresie swojej aktywności zawodowej, może nabyć prawo do polskiej emerytury na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 9 ustawy emerytalnej, jeśli powrócił do kraju po dniu 22 lipca 1944 r. i nie pobiera świadczenia emerytalnego z instytucji zagranicznej. Okresy zatrudnienia za granicą mogą być uznane za składkowe tylko w zakresie, w jakim nie skutkują wypłatą

Zmniejszenie świadczenia emerytalnego funkcjonariusza na podstawie przepisów ustawy zaopatrzeniowej wymaga indywidualnej oceny charakteru pełnionej służby, a domniemanie wynikające z przynależności do określonej jednostki musi być weryfikowane w świetle całokształtu okoliczności sprawy, z poszanowaniem zasad równości i ochrony praw nabytych.