NSA ma prawo ograniczyć uzasadnienie wyroku do oceny zarzutów skargi kasacyjnej, a w sprawach dotyczących sprostowania oczywistych omyłek w decyzjach administracyjnych skarga kasacyjna musi dokładnie wskazywać naruszone przepisy, aby mogła być skutecznie rozpatrzona.

Posiadaczami odpadów w rozumieniu ustawy o odpadach są osoby władające powierzchnią ziemi, na której odpady się znajdują, a ocenę, czy dany przedmiot kwalifikuje się jako odpad, należy przeprowadzać z uwzględnieniem 'pozbycia się' materiału przez jego wcześniejszego posiadacza, niezależnie od subiektywnej oceny jego obecnego posiadacza.

Decyzja reprywatyzacyjna może zostać wzruszona, jeżeli przeniesienie roszczeń do nieruchomości było rażąco sprzeczne z interesem społecznym, a ocena tej przesłanki nie wymaga prejudykatu sądowego. Ustalanie kręgu stron z uwagi na następstwo prawne i skuteczność pełnomocnictwa jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia postępowania reprywatyzacyjnego.

Usługodawca nie jest zwolniony z odpowiedzialności za nienależyte wykonanie zobowiązań, wynikających z umowy o świadczenie usług, w wyniku przeniesienia działalności gospodarczej do spółki partnerskiej, chyba że zdecyduje tak druga strona umowy (art. 471 k.c.).

Środki zabezpieczające w postaci terapii farmakologicznej mogą być stosowane wyłącznie w celu osłabienia popędu seksualnego oskarżonego, i nie powinny być orzekane dla korygowania zachowań, które z popędem seksualnym nie mają związku.

Wskazanie konkretnej wierzytelności w zawiadomieniu o zajęciu jest konieczne do ustalenia tożsamości zobowiązania, którego dotyczy zabezpieczenie. Brak precyzyjnego określenia wierzytelności, w szczególności poprzez podanie jej źródła i kwoty, stanowi naruszenie art. 89 w związku z art. 67 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Organ egzekucyjny nie jest uprawniony do realizacji zabezpieczenia zobowiązania, które faktycznie nie istnieje. Wskazanie w zawiadomieniu o zajęciu wierzytelności należności, które nie wynikają z prawomocnej decyzji podatkowej, stanowi naruszenie przepisów art. 89 § 1 w związku z art. 164 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Decyzja o warunkach zabudowy może być wydana jedynie w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obowiązującego na danym obszarze. Stwierdzenie nieważności uchwały przez organ nadzoru oznacza, że uchwała nie weszła do obrotu prawnego i nie wywołała skutków prawnych, co skutkuje dalszym obowiązywaniem planu miejscowego.

Obowiązek zwrotu nienależnie pobranych świadczeń z ubezpieczenia społecznego wymaga nie tylko ustalenia braku prawa do świadczenia, lecz także wykazania złej wiary po stronie świadczeniobiorcy, co nie może być domniemane wyłącznie na podstawie wcześniejszych orzeczeń dotyczących pozorności tytułu do ubezpieczeń.

Postanowienie o wznowieniu postępowania ma charakter formalny i nie rozstrzyga o realnym istnieniu przesłanek wznowienia, które oceniane są w późniejszym etapie przez organ administracyjny; skuteczność zarzutów skargi kasacyjnej wymaga ich precyzyjnego uzasadnienia zgodnie z wymaganiami p.p.s.a.

Uznanie nieważności uchwały reklamowej przez nadzór wojewody skutkuje brakiem jej skutków prawnych w kontekście lokalnych planów zagospodarowania, co uzasadnia umorzenie postępowania o ustalenie warunków zabudowy pod nieobecność aktualnych innych podstaw prawnych oraz wskazuje na obowiązywanie dotychczasowych planów miejscowych w przedmiocie zagospodarowania terenu.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego kluczowe jest, czy zakres i charakter osobistej opieki sprawowanej nad niepełnosprawnym członkiem rodziny uniemożliwiają podjęcie lub kontynuowanie zatrudnienia, zgodnie z wymogami art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Członkowie zarządu spółki odpowiadają solidarnie za zwrot niewłaściwie wykorzystanych środków unijnych, jeśli nie wykażą przesłanek egzoneracyjnych, nawet w przypadku równoległego postępowania przygotowawczego, które nie zawiesza postępowania administracyjnego.

Usunięcie z systemu prawnego przepisu pozbawiającego jednostki samorządu terytorialnego możliwości dochodzenia zwrotu nadpłaconych subwencji na skutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego otwiera drogę do żądania takiego zwrotu, podlegając mechanizmom wynikającym z przepisów o nadpłatach podatkowych.

Organ administracyjny wydający decyzję po ponownym rozpatrzeniu sprawy jest związany oceną prawną i wskazaniami, jakie zostały wyrażone w poprzednim wyroku sądu administracyjnego (art. 153 p.p.s.a.). Niewłaściwe zastosowanie się do tych wytycznych może stanowić podstawę do uchylenia tej decyzji.

Placówka edukacyjna, prowadząca działalność w domu wczasów dziecięcych, która realizuje cel wspierania i uzupełniania kształcenia, jest uprawniona do otrzymania dotacji oświatowej również w okresach wakacji i ferii, pod warunkiem, że działalność ta nie stanowi wypoczynku w rozumieniu przepisów ustawy o systemie oświaty.

Wymóg posiadania tytułu prawnego do gruntów będących własnością Skarbu Państwa jako warunek przyznania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznych jest zgodny z prawem unijnym i krajowym, a także zasadami równości, proporcjonalności oraz konkurencji.

Podmiot prowadzący działalność oświatową, nie może skutecznie ubiegać się o dofinansowanie wynagrodzeń pracowniczych na podstawie art. 15g Tarczy Antykryzysowej, jeśli dotyczy to pracowników zatrudnionych w działalności oświatowej, podlegającej wyłączeniu wynikającemu z art. 170 Prawa oświatowego.

Pisemne porozumienie regulujące roszczenia wynikające z rękojmi za udziały w spółce z o.o. nie wymaga zachowania formy szczególnej zastrzeżonej w umowie sprzedaży udziałów, o ile nie stanowi zmiany lub uzupełnienia tej umowy.

Brak wejścia w życie uchwały reklamowej na skutek jej unieważnienia przez organ nadzoru oznacza utrzymanie w mocy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego regulującego kwestie nośników reklamowych, co uniemożliwia ustalenie warunków zabudowy na tym obszarze.

W postępowaniu administracyjnym dotyczącym przyznawania płatności rolno-środowiskowo-klimatycznych organy są zobowiązane do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i zapewnienia stronie czynnego udziału, a podstawy wznowienia postępowania muszą być badane w ramach formalnego postanowienia.

Nabycie używanego środka trwałego, nawet po jego modernizacji, nie spełnia kryteriów wydatku kwalifikowalnego w ramach dofinansowania projektów z funduszy UE, co uzasadnia decyzję o zwrocie otrzymanych środków.

Organ dotujący jest zobowiązany do dochodzenia zwrotu dotacji pobranej w nadmiernej wysokości, niezależnie od tego, czy jej nienależność została stwierdzona po zakończeniu roku budżetowego, gdyż obowiązek ten wynika bezpośrednio z przepisów ustawy o finansach publicznych i ma charakter zobiektywizowany.

Nieprzestrzeganie określonego harmonogramu wydatków w projektach współfinansowanych ze środków Unii Europejskiej może skutkować uznaniem wydatków za niekwalifikowalne, co prowadzi do obowiązku zwrotu środków.