Historyczny zespół budowlany może obejmować elementy takie jak ogrodzenia, jeśli są one integralnie powiązane funkcjonalnie i stylistycznie z obiektami należącymi do zespołu, względnie spełniają kryteria wartości historycznych, artystycznych lub naukowych.

Rażącym naruszeniem prawa, uzasadniającym stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej, jest jedynie takie naruszenie, które skutkuje stanem prawnym istotnie niezgodnym z zasadą praworządności oraz zaufania obywatela do państwa, a prostota naruszenia w kontekście nieskomplikowania wykładni nie jest wystarczającą przesłanką.

Pełnienie służby w jednostkach organizacyjnych wymienionych w art. 13b ustawy zaopatrzeniowej stwarza domniemanie służby na rzecz totalitarnego państwa, lecz domniemanie to musi być oceniane na podstawie okoliczności indywidualnej sprawy i rzeczywistego charakteru zadań wykonywanych przez funkcjonariusza.

Z treści art. 152(23) ust. 1 w zw. z art. 252 p.w.p. w zw. z art. 123 § 1 k.p.a. wynika, że w postępowaniu w sprawie sprzeciwu znajduje zastosowanie instytucja przedłużenia terminu procesowego urzędowego wyznaczonego do dokonania określonych czynności procesowych w granicach czasowych określonych w art. 242 ust. 1 i 2 p.w.p., która jest niezależna od nieznajdującej w tym postępowaniu zastosowania autonomicznej

Brak przedłożenia wymaganego dokumentu homologacyjnego przy rejestracji pojazdu sprowadzonego z państwa spoza UE stanowi oczywiste naruszenie prawa, lecz nie zawsze skutkuje rażącym naruszeniem prowadzącym do stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej.

Utrata zdolności do pełnienia funkcji określonych w art. 18 § 1 Kodeksu spółek handlowych następuje z chwilą uprawomocnienia się wyroku skazującego za popełnione przestępstwo i skutek ten następuje ex lege.

Regulacje unijne dotyczące przedawnienia roszczeń w ramach systemów wsparcia bezpośredniego rolników mają pierwszeństwo przed prawem krajowym, a decyzje organów administracyjnych muszą być zgodne z tymi regulacjami, w tym zakresie dotyczą punktu rozpoczęcia biegu przedawnienia oraz jego przerwania.

Rzeczywiste używanie znaku towarowego wymaga dowodów na jego komercyjne użycie w sposób stały i nieprzerwany na danym rynku, spełniając funkcję rozróżniającą dla określonej kategorii towarów, z uwzględnieniem specyfiki sektora ekonomicznego oraz w kontekście powiązań gospodarczych między podmiotami używającymi znaku.

Zmienione przepisy dotyczące procedur planistycznych mogą podlegać elastycznej interpretacji w kontekście nadzwyczajnych sytuacji, takich jak pandemia, o ile nie dochodzi do istotnego naruszenia przepisów proceduralnych i prawa materialnego oraz o ile zostaje zachowany interes prawny stron.

Organ administracyjny, dokonując ustaleń faktycznych oraz oceny dowodów w sprawie przetwarzania danych osobowych, musi dokładnie wyjaśnić podstawy prawne i faktyczne rozstrzygnięcia, przedstawiając pełen tok logiczny i dowodowy, co jest kluczowe dla zgodności uzasadnienia decyzji z art. 107 § 3 k.p.a.

Organ administracji publicznej nie może być uznany za pozostający w bezczynności w zakresie udostępnienia informacji publicznej, jeżeli wnioskodawca nie wykazał, że złożył odpowiedni wniosek w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Sam fakt składania skarg dotyczących określonych kwestii nie jest równoznaczny z uruchomieniem procedury dostępu do informacji publicznej.

W systemie płatności ekologicznych kreowanie sztucznych warunków mających na celu uzyskanie korzyści finansowych w sprzeczności z celami wspólnotowymi skutkuje odmową przyznania takich płatności, a organy administracji są uprawnione do uwzględniania dowodów pozyskanych w innych postępowaniach, jeśli dotyczą one takich okoliczności.

Przy nakładaniu obowiązków konserwatorskich na zabytek wymagane jest należyte ustalenie historycznego stanu obiektu i proporcjonalność działań w stosunku do osiągnięcia celu ochrony zabytku.

Ocena stworzenia sztucznych warunków w celu uzyskania płatności rolnych opiera się na całokształcie materiału dowodowego pozyskanego z różnych postępowań. Organy oraz sądy mogą bazować na dowodach zebranych w ramach różnych postępowań administracyjnych, o ile dowody te wykazują powiązania osobowe i ekonomiczne pomiędzy stronami postępowania, potwierdzające nadużycie prawa.

Przedawnienie karalności wyklucza możliwość ścigania przestępstwa, nawet jeśli kwalifikacja prawna czynu zostaje zmieniona w późniejszym postępowaniu sądowym.

Ustalenie warunków zabudowy dla części działki ewidencyjnej jest dopuszczalne, jeżeli możliwe jest jednoznaczne wyodrębnienie terenu oraz spełnienie funkcjonalnych wymogów planowania przestrzennego, a także pod warunkiem, że nie prowadzi to do obejścia prawa i zachowania ładu przestrzennego.

Obniżenie policyjnej emerytury i renty inwalidzkiej na podstawie art. 15c ust. 3 oraz art. 22a ust. 3 ustawy zaopatrzeniowej wymaga indywidualnej oceny zakresu służby funkcjonariusza, a jego automatyczne zastosowanie wobec osób kontynuujących służbę po 1990 r. jest sprzeczne z Konstytucją RP.

Działanie w warunkach nieumyślności nie pozwala na przyjęcie kwalifikacji jako czynu ciągłego, wyłączając możliwość zakwalifikowania go z art. 12 § 1 k.k.

Przepis art. 66 ust. 1 pkt 1 i 3 Prawa budowlanego znajduje zastosowanie do nieprawidłowości powstałych w wyniku użytkowania budynku, gdy prowadzą one do stanu zagrożenia życia lub zdrowia ludzi albo bezpieczeństwa mienia.

Samowola budowlana przez rozbudowę budynku bez wymaganego pozwolenia nie może być kwalifikowana jako istotne odstępstwo od zatwierdzonego projektu budowlanego, nawet jeśli dotyczy funkcjonalnie powiązanej części budynku, której uprzednio udzielono pozwolenia na użytkowanie.

Wyznaczenie granic obszaru analizowanego w procesie ustalania warunków zabudowy musi uwzględniać zasadę dobrego sąsiedztwa i ochrony ładu urbanistycznego, dopuszczając formy nieregularne, które mogą przekraczać minimalny wyznaczony wymiar, jeśli służą one spójności urbanistycznej planowanej inwestycji.

Utworzenie przez beneficjenta sztucznych warunków w celu uzyskania korzyści ze środków unijnych stanowi podstawę do odmowy przyznania pomocy finansowej, jeżeli działania te są sprzeczne z celami przewidzianymi w przepisach unijnych.

Tworzenie sztucznych warunków w celu uzyskania płatności rolniczych, które prowadzi do korzyści sprzecznych z celami systemu wsparcia, uzasadnia odmowę przyznania tych płatności zgodnie z art. 60 rozporządzenia 1306/2013.

O rażącym naruszeniu prawa w kontekście art. 156 § 1 pkt 2 kpa można mówić jedynie wtedy, gdy decyzja administracyjna jest nie do pogodzenia z zasadą praworządności i zaufania obywatela do działań organu, a jej wadliwość ma większą wagę niż stabilność ostatecznej decyzji administracyjnej.