Przyjęcie przez funkcjonariusza Służby Celnej (Służby Celno-Skarbowej) propozycji zatrudnienia na podstawie stosunku pracy, złożonej w trybie art. 165 ust. 7 w zw. z art. 171 ust. 1 pkt 2 przepisów wprowadzających ustawę o KAS, powoduje ustanie (wygaśnięcie) dotychczasowego administracyjnoprawnego stosunku służbowego i nawiązanie nowego stosunku pracy, a nie przekształcenie oznaczające kontynuację

Art. 116 § 1 pkt 1 lit. a) Ordynacji podatkowej nie odsyła bezpośrednio do przepisów ustawy - Prawo upadłościowe. Stosowanie tej ustawy jest konieczne wyłącznie w celu ustalenia kluczowych okoliczności, takich jak stan niewypłacalności czy termin na złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości. W szczególności fakt, że spółka posiada tylko jednego wierzyciela, nie stanowi przeszkody do zgłoszenia wniosku

Bezzasadność odmowy wykonania prawidłowego wezwania organu podatkowego, o której mowa w art. 262 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, występuje w przypadku, gdy strona, pomimo braku obiektywnych przeszkód, nie realizuje nałożonych na nią obowiązków wynikających z wezwań do przedłożenia dokumentów lub złożenia wyjaśnień w wyznaczonym terminie.

Dla zgodnego z prawem rozstrzygnięcia sprawy karnej, sądy muszą zapewnić prawidłową kwalifikację prawną czynów oraz posiadanie skargi uprawnionego oskarżyciela w momencie orzekania, a także dokonać wnikliwej i kompleksowej oceny całego materiału dowodowego, uwzględniając wszelkie dostępne dowody i zarzuty stron.

Cukry występujące w napojach naturalnie nie są objęte opłatą od środków spożywczych, a w efekcie ich ilość nie może wpływać na wysokość tej opłaty.

Zły stan techniczny zabytku nie jest sam w sobie podstawą do jego skreślenia z rejestru zabytków, o ile obiekt nadal posiada wartości historyczne, artystyczne lub naukowe, a wartości te nie zostały podważone przez nowe ustalenia naukowe.

W postępowaniu odwoławczym niedopuszczalne jest skazanie oskarżonego, który został uniewinniony w pierwszej instancji, nawet jeżeli sąd odwoławczy odstępuje od wymierzenia kary, co wynika z zakazu reformationis in peius zawartego w art. 454 § 1 k.p.k.

Dla uznania nieruchomości za związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie wystarcza sam fakt jej posiadania przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Konieczne jest ustalenie, czy nieruchomość jest faktycznie wykorzystywana lub może być potencjalnie wykorzystywana do prowadzenia działalności

Sam fakt posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę nie jest wystarczającą przesłanką do uznania, że nieruchomość jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Konieczne jest ustalenie, czy nieruchomość jest faktycznie wykorzystywana lub może być potencjalnie wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej.

Samo posiadanie nieruchomości przez przedsiębiorcę, zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie przesądza automatycznie o zastosowaniu najwyższych stawek podatkowych. Dla przyjęcia takiego związku konieczne jest uwzględnienie, czy nieruchomość jest faktycznie wykorzystywana lub obiektywnie może być wykorzystana do prowadzenia działalności gospodarczej.

W przypadku skazania za przestępstwo popełnione w warunkach określonych w art. 12 § 1 k.k., sąd jest zobowiązany do wymierzenia kary pozbawienia wolności powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia zgodnie z art. 57b k.k., co wyklucza możliwość orzeczenia kary sekwencyjnej, jeśli minimalny wymiar kary przewyższa dopuszczalny zakres kary sekwencyjnej.

Warunek zastosowania zwolnienia określony w art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn - "udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym" należy uznać za zrealizowany także w przypadku, gdy darczyńca przekazał środki pieniężne na wskazany

Sam fakt posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę nie jest wystarczającą przesłanką do uznania, że nieruchomość jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Konieczne jest ustalenie, czy nieruchomość jest faktycznie wykorzystywana lub może być potencjalnie wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej.

Dla uznania nieruchomości za związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie wystarcza sam fakt jej posiadania przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Konieczne jest ustalenie, czy nieruchomość jest faktycznie wykorzystywana lub może być potencjalnie wykorzystywana do prowadzenia działalności

W sytuacji, gdy faktura nie dokumentuje rzeczywistej transakcji pomiędzy podmiotami wymienionymi w jej treści, to u wystawcy nie powstaje podatek należny podlegający odliczeniu przez nabywcę. Powstaje wyłącznie obowiązek zapłaty kwoty podatku wykazanej na fakturze w trybie art. 108 ustawy o podatku od towarów i usług przez wystawcę takiego dokumentu, która to kwota nie podlega odliczeniu.

Klauzule denominacyjne i waloryzacyjne w umowach kredytowych, mimo że dotyczą głównych świadczeń stron, podlegają kontroli abuzywności, jeśli nie zostały sformułowane prostym i zrozumiałym językiem. Eliminacja tych postanowień prowadzi do nieważności umowy, jeśli uniemożliwia to ustalenie treści praw i obowiązków stron umowy w pozostałym zakresie.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego nie jest wymagana czasowa korelacja między rezygnacją z zatrudnienia a wystąpieniem niepełnosprawności, wystarcza ustalenie, że brak zatrudnienia wynika wyłącznie z konieczności sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną. Obowiązek alimentacyjny pozostałych członków rodziny nie wpływa na prawo wnioskodawcy do świadczenia.

Pełnienie służby w jednostkach wymienionych w art. 13b ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy samoistnie kwalifikuje daną osobę jako funkcjonariusza służącego na rzecz totalitarnego państwa, skutkując obniżeniem świadczeń emerytalno-rentowych, bez konieczności wykazania indywidualnych działań naruszających prawa człowieka.

Art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej nie normuje materii dotyczącej szkody wierzycieli, lecz odnosi się wyłącznie do odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki.

Decyzja administracyjna umarzająca postępowanie ze względu na dokonaną spłatę powinna korzystać z ochrony prawnej równej innym decyzjom ostatecznym i może być wzruszona tylko w ramach trybów nadzwyczajnych, a wydanie nowej decyzji w tej samej sprawie w sytuacji braku zmian jest niedopuszczalne z uwagi na powagę rzeczy osądzonej.

Osoba zasiadająca nieruchomość pozostającą uprzednio w posiadaniu samoistnym osoby najbliższej wymienionej w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn jest uprawniona – po spełnieniu pozostałych warunków wynikających z powołanego przepisu – do skorzystania ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 4a tej ustawy.

Odmowa przyznania pomocy finansowej w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich jest zgodna z prawem, jeśli wnioskodawca nie spełnia określonych kryteriów, a niejasności w dokumentacji wniosku nie zostały wyjaśnione.

W świetle art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem skorzystania ze zwolnienia podatkowego nie jest posiadanie dochodu pochodzącego z nowej inwestycji – taki wymóg nie wynika ani z tego przepisu, ani z przepisów wykonawczych.

Decyzja o umorzeniu postępowania administracyjnego z uwagi na dokonanie spłaty należności jest decyzją ostateczną, której stabilność podlega ochronie na zasadach res iudicata, a jej wzruszenie możliwe jest jedynie w nadzwyczajnych trybach przewidzianych w k.p.a.