W przypadku częściowego uwzględnienia żądań, stroną wygrywającą pozostaje ta, która przegrała tylko w nieznacznej części, co uzasadnia obciążenie przeciwnika kosztami postępowania zgodnie z art. 100 k.p.c.

Za przesłankę wyłączającą odpowiedzialność członka zarządu za zaległości podatkowe spółki nie może zostać uznany konflikt personalny w zarządzie spółki, czy też brak należytej współpracy pomiędzy członkami zarządu. Obowiązek zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości ciąży na każdym członku zarządu, niezależnie od charakteru wewnętrznych stosunków w zarządzie i ewentualnych konfliktów pomiędzy jego

W kontekście treści art. 187 § 1 i art. 191 o.p. gromadzenie i ocena materiału dowodowego sprawy musi się odbywać w kontekście normy materialnoprawnej (art. 116 § 2 o.p.), która ma zostać zastosowana w sprawie, gdyż przesłanki tejże normy określają istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności faktyczne, które muszą być udowodnione dla jej prawidłowego zastosowania.

W ocenie legalności decyzji kasatoryjnej wydanej na podstawie art. 138 § 2 k.p.a., sąd administracyjny powinien dokonać pełnej kontroli przesłanek, które organ odwoławczy uznał za podstawę tej decyzji, oceniając je nie tylko przez pryzmat postępowania procesowego, ale także w kontekście prawidłowości zastosowania i wykładni przepisów prawa materialnego mających zastosowanie w danej sprawie.

Porównanie regulacji zawartych w art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej z normami ustawy o Policji umożliwia stwierdzenie, że w przypadku ustalenia wysokości ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy, należy kierować się nie przelicznikiem 1/30 części miesięcznego uposażenia wraz z dodatkami o charakterze stałym, lecz przyjmować zasady określone w ustawie o Policji w brzmieniu

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może stanowić podstawy prawnej statuującej powstanie obowiązku podatkowego, czyli powstania przychodu w przypadku otrzymania przez wspólnika środków pieniężnych z tytułu częściowego wycofania wkładu (obniżenia wkładu), jako że z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, iż dotyczy on - pod pewnymi względami zbliżonej

W sprawach nakładania kar pieniężnych za naruszenie przepisów ustawy o grach hazardowych mają zastosowanie przepisy Działu IVa KPA, w szczególności jeśli chodzi o możliwość odstąpienia od ich nałożenia z uwagi na wagę naruszenia prawa oraz analizę okoliczności sprawy według art. 189f KPA.

Awaria systemu komputerowego spowodowana przerwą w dostawie prądu sama w sobie nie stanowi nadzwyczajnych okoliczności uzasadniających zawieszenie biegu terminu na złożenie dokumentu pierwszeństwa, jeżeli niedopatrzenie to nastąpiło na skutek niezachowania należytej staranności przez pełnomocnika strony.

Sądy administracyjne są uprawnione do bezpośredniego stosowania orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego o niekonstytucyjności przepisów prawa podustawowego niezależnie od zastosowania klauzuli odraczającej derogację, co może pociągać za sobą konieczność zwrotu opłat pobranych na podstawie takich przepisów.

Stosowanie przepisu art. 115a ustawy o Policji w nowym brzmieniu w stosunku do stanów faktycznych, które nastąpiły przed jego wejściem w życie jest dopuszczalne, o ile nie stoi temu na przeszkodzie wykładnia przepisów ustawy nowelizującej, a zadaniem sądów administracyjnych jest dokonanie takiej wykładni przepisów prawa materialnego, które są zgodne z zasadami Konstytucji.

Orzeczenia wojskowych komisji lekarskich dotyczące zdolności do zawodowej służby wojskowej podlegają kontroli sądowej ograniczonej do oceny prawidłowości procesu ich wydawania, w tym kompletności i właściwego rozpatrzenia zgromadzonego materiału dowodowego, przy czym nie jest możliwa weryfikacja merytorycznych ustaleń medycznych dokonanych przez komisję.

Art. 7 ustawy o cmentarzach jako lex specialis wyłącza możliwość wprowadzania dodatkowych opłat za korzystanie z infrastruktury cmentarnej na podstawie art. 4 ustawy o gospodarce komunalnej.

Artykuł 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych nie jest przepisem technicznym w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE i może stanowić podstawę wymierzenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o grach hazardowych bez potrzeby notyfikacji tego przepisu jako przepisu technicznego.

1. Na gruncie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych penalizowane jest zachowanie naruszające zasady dotyczące miejsca urządzania gier hazardowych na automatach, a przepis ten jest adresowany do każdego, kto w sposób w nim opisany, a więc sprzeczny z ustawą, urządza gry na automatach. 2. Urządzanie gier hazardowych to ogół czynności i działań stanowiących zaplecze logistyczne dla umożliwienia

Spółka urządzająca gry na automatach do gier poza kasynem gry, nie posiadająca koncesji na ich prowadzenie, ale wynajmująca powierzchnię, będąca właścicielem automatów i czerpiąca z nich korzyści, odpowiedzialna jest na gruncie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych, niezależnie od kwestii technicznego charakteru przepisu i jego notyfikacji w świetle prawa Unii Europejskiej.

Urządzanie gier na automatach poza kasynem gry w rozumieniu art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych nie jest determinowane posiadaniem przez podmiot koncesji, prawa własności automatów czy czerpaniem zysków z gier, a charakterystyczne dla tego deliktu jest tworzenie warunków do ich urządzania, wskutek czego odpowiedzialność może zostać przypisana każdemu podmiotowi, który stworzył takie warunki

Z treści art. 27 § 1 pkt 3 u.p.e.a. nie wynika obowiązek wyszczególnienia przez wierzyciela, w tytule wykonawczym, przerw w naliczaniu odsetek, jeżeli takie przed wystawieniem tytułu wykonawczego wystąpiły.

Art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych nie stanowi przepisu technicznego w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE i może stanowić podstawę wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry, co nie stanowi przeszkody w jego stosowaniu na gruncie przepisów krajowych, nawet bez notyfikacji Komisji Europejskiej.

Art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz związane z nim regulacje intertemporalne zachowują moc obowiązującą w zakresie, w jakim nie zostały wdrożone nowe rozwiązania techniczne umożliwiające przekazywanie danych według nowych zasad, co pozwala na kontynuację zastosowania przepisu w sprawach wszczętych przed wdrożeniem tych rozwiązań.

Rozwiązanie stosunku służbowego z policjantem na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 ustawy o Policji z uwagi na ważny interes służby nie jest arbitralne, gdy opiera się na fakultatywnej przesłance i następuje po uwzględnieniu istotnych okoliczności sprawy, nawet jeżeli postępowanie karne przeciwko policjantowi zostało umorzone z powodu znikomej społecznej szkodliwości czynu.

Zasada wyrażona w art. 153 p.p.s.a. obliguje organy administracji publicznej oraz sądy ponownie orzekające w danej sprawie do zastosowania się do oceny prawnej i wskazań wyrażonych wcześniej w orzeczeniach sądu, chyba że przepisy prawa uległy zmianie, jednak nie ma zastosowania, gdy zachodzi rozbieżność pomiędzy oceną prawną a błędem w jej subsumcji.

W sprawach dotyczących zwrotu nieruchomości wywłaszczonych pod realizację celów publicznych, konieczne jest dokładne i kompleksowe zbadanie, czy zadeklarowany cel wywłaszczenia został faktycznie osiągnięty, przy czym organy administracyjne powinny przeprowadzić pełne postępowanie dowodowe, które pozwoli na ocenę wszystkich aspektów planowanej inwestycji w kontekście aktualnego stanu zagospodarowania

Norma zawarta w art. 9 ust. 1 nowelizacji ustawy o Policji, odwołująca się do zasad ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy, nie wyłącza możliwości stosowania przepisów ustawy w nowym brzmieniu do spraw z przed dnia jej wejścia w życie, o ile nie stoi to w sprzeczności z zasadami ekwiwalentności i zakresu publicznego prawa podmiotowego do urlopu.

W przypadku wywłaszczenia nieruchomości na cel publiczny, jej późniejsze wykorzystanie rozumiane jest nie tylko jako realizacja konkretnych działań budowlanych lub zagospodarowaniowych, ale może się też wiązać z elementem negatywnym i zachowawczym, polegającym na niezmienności sposobu użytkowania terenu w sposób odpowiadający celowi określonemu w decyzji o wywłaszczeniu.