Organizator kąpieliska, którego granice obejmują zarówno wody powierzchniowe, jak i przylegające tereny, jest zobowiązany do uzyskania zgody właścicieli tych przylegających gruntów zgodnie z art. 37 ust. 5 pkt 3 Prawa wodnego.

Uznanie ojcostwa dziecka przez ojca, późniejsze od pobrania świadczenia wychowawczego, nie powoduje ex tunc zastosowania przepisów o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Decyzja o przyznaniu świadczenia była prawidłowa i nie podlegała zwrotowi.

Sztuczne stworzenie warunków wymaganych do uzyskania korzyści wynikających z sektorowego prawodawstwa rolnego, szczególnie poprzez podział gospodarstw rolnych i tworzenie powiązanych podmiotów, jest sprzeczne z celami wspólnej polityki rolnej i skutkuje odmową przyznania płatności.

Odpady powstające w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, takie jak zużyte kapsuły po roztworach dializacyjnych, należy klasyfikować jako odpady medyczne, a nie opakowaniowe, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 ustawy o odpadach i odpowiednimi przepisami wykonawczymi.

Sztuczne tworzenie warunków do uzyskania korzyści wynikających z sektorowego prawodawstwa rolnego, w sprzeczności z jego celami, prowadzi do odmowy przyznania takich korzyści zgodnie z art. 60 Rozporządzenia Komisji (UE) nr 1306/2013.

Tworzenie przez podmioty sztucznych warunków w celu uzyskania korzyści wynikających z sektorowego prawodawstwa rolnego, w sprzeczności z jego celami, uzasadnia odmowę przyznania tych korzyści na podstawie art. 60 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 1306/2013.

Sąd administracyjny może odmówić zastosowania przepisu rozporządzania niekonstytucyjnego, również po jego odroczeniu. Stwierdzenie niezgodności z Konstytucją umożliwia roszczenie o zwrot nadpłaty.

Jeżeli podatnik korzysta z prawa do odliczenia VAT, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT na nim ciąży obowiązek wykazania, że spełnia on materialne warunki do skorzystania z niego.

Sąd administracyjny rozpoznając skargę właściciela nieruchomości na plan miejscowy, którego postanowienia ograniczające prawo własności skarżącego zostały zdeterminowane stanowiskiem organu uzgadniającego projekt planu miejscowego wydany na podstawie art. 17 pkt 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r., poz. 503 ze zm.), może stwierdzić nieważność

Przy stosowaniu administracyjnych kar pieniężnych za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania należy uwzględnić zasadę proporcjonalności i ocenić, czy nałożenie takiej kary leży w interesie publicznym oraz czy nie narusza ważnego interesu przewoźnika, zwłaszcza gdy ustawodawca przewiduje możliwość odstąpienia od jej wymierzenia.

Przepis aktu podustawowego sprzeczny z Konstytucją RP oraz prawem unijnym nie może stanowić podstawy prawnej do poboru opłat, a decyzje administracyjne oparte na takim przepisie są nieważne i nakładają na organ administracyjny obowiązek zwrotu nienależnie pobranych należności.

Na podstawie art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej organ podatkowy może zastosować ulgę w spłacie zobowiązań podatkowych, jeżeli w indywidualnej sprawie w tym przedmiocie ustali i oceni zaistnienie przesłanki ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego. W przypadku przyjęcia, że spełniona została jedna bądź obie z przesłanek, organ dokonuje wyboru opcji decyzyjnej: zastosuje ulgę albo odmówi jej

Przyznanie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego nie przysługuje, jeżeli warunki wymagane do uzyskania takich korzyści zostały sztucznie stworzone, w sprzeczności z celami prawodawstwa rolnego, co obejmuje kreowanie wielu powiązanych podmiotów gospodarczych w celu obejścia przepisów limitujących wysokość płatności.

W przypadku postępowania sądowoadministracyjnego granice kontroli skarg kasacyjnych wyznaczają wyłącznie zarzuty i podstawy kasacyjne wskazane przez stronę skarżącą, a sąd kasacyjny nie jest zobowiązany do uzupełniania lub domniemywania argumentacji strony.

W systemie prawnym, gdzie sankcje za naruszenia obowiązków monitoringowych zawarte są w regulacjach szczegółowych, organy podatkowe mają obowiązek nałożenia odpowiedniej kary pieniężnej, jeżeli naruszenie jest jednoznacznie stwierdzone i nie nosi znamion oczywistej omyłki, przy czym kara powinna być proporcjonalna do ciężkości naruszenia w świetle całokształtu okoliczności sprawy, a zasada proporcjonalności

Nawet w przypadku stwierdzenia, że usługodawca wiedział lub powinien był wiedzieć, że poprzez świadczenie swojej usługi uczestniczy w oszustwie w zakresie podatku od wartości dodanej popełnianym przez odbiorcę tej usługi z innego państwa członkowskiego w ramach łańcucha transakcji, nie ma to wpływu na miejsce opodatkowania świadczonej przez usługodawcę usługi na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy o VAT

Prawo jazdy nie może być wydane osobie, która uzyskała za granicą prawo jazdy, a to prawo jazdy zostało zatrzymane lub uprawnienie do kierowania pojazdami zostało cofnięte – w okresie obowiązywania zatrzymania prawa jazdy lub cofnięcia uprawnienia, nawet jeśli kandydat spełnia inne pozytywne przesłanki wydania prawa jazdy w kraju.

Kwota dopłaty należna wyznaczonemu przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu nie jest niepodatkową należnością budżetu państwa, gdyż organ administracji publicznej, jakim jest Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej, tylko ustala wysokość tej dopłaty w postępowaniu administracyjnym, a następnie zgodnie z regułami ustawy Prawo telekomunikacyjne obciąża tą dopłatą podmiot – przedsiębiorcę telekomunikacyjnego

Sąd administracyjny może odmówić zastosowania przepisu podustawowego uznanego za niezgodny z Konstytucją przez Trybunał Konstytucyjny, i zobowiązać organ administracyjny do restytucji stanu zgodnego z prawem poprzez zwrot nienależnie pobranych opłat, nawet jeśli przepis ten formalnie obowiązywał w chwili pobrania opłaty.

Tworzenie sztucznych warunków przez podmioty w celu uzyskania korzyści sprzecznych z celami sektorowego prawodawstwa rolnego skutkuje odmową przyznania wnioskowanych płatności, zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia nr 2988/95 oraz art. 60 rozporządzenia nr 1306/2013.

Zasada proporcjonalności powinna być uwzględniona przy rozważaniu nałożenia sankcji administracyjnych i może stanowić podstawę do odstąpienia od ich wymierzenia, jeśli naruszenie nie spowodowało realnego zagrożenia dla interesów publicznych i jest incydentalne, a wymierzenie sankcji byłoby niewspółmiernie dolegliwe.

Przedsiębiorca telekomunikacyjny, bez względu na rodzaj prowadzonej działalności telekomunikacyjnej, jest zobowiązany do udziału w pokryciu kosztów świadczenia usługi powszechnej, jeżeli jego przychody z działalności telekomunikacyjnej przekroczyły 4 mln zł. Należności te nie podlegają przedawnieniu jako niepodatkowe należności budżetowe.

Uchybienia proceduralne polegające na pozbawieniu strony możliwości obrony swych praw, wynikające z nierozpoznania wniosku o rozprawę, stanowią podstawę do stwierdzenia nieważności postępowania sądowego (art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a.).

W kontekście nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy SENT, interes publiczny należy rozumieć szerzej niż tylko jako przestrzeganie prawa przez nakładanie sankcji; odpowiedzialność powinna być proporcjonalna do naruszenia, uwzględniając m.in. intencje i sytuację ekonomiczną sprawcy oraz realne zagrożenie dla interesów Skarbu Państwa.