Powaga rzeczy osądzonej (res iudicata) stanowi uzasadnioną przyczynę odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego na podstawie art. 61a § 1 k.p.a., jeżeli w tej samej sprawie wcześniej wydano ostateczne decyzje administracyjne.

W wyniku prywatyzacji likwidacyjnej przedsiębiorstwa komunalnego nie dochodzi do sukcesji uniwersalnej po stronie nowo powstałej spółki; prawo do uwłaszczenia mają wyłącznie podmioty, którym przysługiwało prawo zarządu do gruntu na dzień 5 grudnia 1990 r.

Wykonanie pomieszczenia łazienki w poziomie antresoli jako drugiego pomieszczenia łazienkowego w lokalu dokonane po wydaniu pozwolenia na użytkowanie stanowi przebudowę w rozumieniu art. 3 pkt 7a Prawa budowlanego, zmieniającą charakter antresoli na dodatkową kondygnację, co wymaga pozwolenia na budowę oraz niezgodne jest z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Obiekty typu domek holenderski oraz kontenerowe, posadowione na działkach, które zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego nie dopuszczają takiej zabudowy, stają się samowolą budowlaną i podlegają obowiązkowi rozbiórki bez możliwości ich legalizacji.

Dokonując oceny zgodności projektu decyzji o warunkach zabudowy z przepisami ochrony środowiska, organ powinien uwzględnić nie tylko formy ochrony przyrody określone w uchwale dotyczącej parku krajobrazowego, ale i funkcjonalne kryteria przeznaczenia terenu oraz dane ewidencyjne odnośnie do klasyfikacji gruntów.

Obowiązek wydania korzyści lub zwrotu jej wartości wywołany uzyskaniem świadczenia nienależnego nie wygasa jedynie z tego powodu, że ten, kto korzyść uzyskał z tego tytułu zużył ją lub utracił.

Naruszenie przez sąd odwoławczy przepisów prawa procesowego, nawet jeśli jest rażące, nie zawsze stanowi kwalifikowane uchybienie wskazujące na bezprawność orzeczenia w rozumieniu art. 4171 § 2 k.c.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego przysługuje osobom rezygnującym z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną niezależnie od ich wieku; decydująca jest ocena związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy niepodejmowaniem zatrudnienia a sprawowaną opieką.

Zobowiązanie do rozbiórki obiektu budowlanego może być egzekwowane, nawet gdy obiekt jest częściowo posadowiony na działce, do której zobowiązana spółka nie ma tytułu prawnego, pod warunkiem że tożsamość obiektu budowlanego jest jednoznacznie ustalona w decyzji i brak jest sprzeciwu właściciela działki co do przeprowadzenia rozbiórki.

W przypadku zbiegu uprawnień do specjalnego zasiłku opiekuńczego i świadczenia pielęgnacyjnego, przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego wymaga uprzedniego definitywnego zrezygnowania z przysługującego specjalnego zasiłku opiekuńczego, co wyklucza jednoczesne przyznanie obu świadczeń za ten sam okres oraz konieczność całkowitego uchylenia decyzji przyznającej specjalny zasiłek opiekuńczy.

Wartość nieruchomości przejętych na cele inwestycji drogowych powinna być ustalana zgodnie z ich przeznaczeniem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a nie ze zmianą ich przeznaczenia wynikającą z decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej.

Grzywna w celu przymuszenia nałożona na podstawie art. 121 § 4 u.p.e.a. jest zgodna z prawem, jeśli dotyczy przymuszenia do rozbiórki obiektu budowlanego zakwalifikowanego jako budowla, a nie budynek, nawet jeśli obiekt jest użytkowany jako budynek magazynowy.

Wymierzenie administracyjnej kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia zarządcy drogi wymaga zgromadzenia pewnych i wiarygodnych dowodów, takich jak dokumentacja geodezyjno-kartograficzna, które jednoznacznie określają granice pasa drogowego oraz powierzchnię zajętą przez obiekt.

Decyzja o warunkach zabudowy odnosi się do całej działki ewidencyjnej, a nie jedynie do jej części; organ nie może zawężać swoich ustaleń tylko do wyznaczonego fragmentu działki inwestycyjnej, ponadto musi ocenić, czy teren wymaga zgody na zmianę przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne (art. 61 ust. 1 pkt 4 u.p.z.p.).

Oświadczenie o rezygnacji z jednego z konkurencyjnych świadczeń, aby uzyskać inne świadczenie (m.in. pielęgnacyjne), musi być definitywne, nie zaś hipotetyczne lub uzależnione od warunku przyszłego. Świadczenie pielęgnacyjne może być przyznane dopiero po bezwarunkowej rezygnacji z dotychczasowego świadczenia.

Ostateczne i prawomocne rozstrzygnięcie sprawy administracyjnej wyklucza możliwość wszczęcia kolejnego postępowania administracyjnego w tej samej sprawie, z uwagi na powagę rzeczy osądzonej, co zgodnie z art. 61a § 1 k.p.a. obliguje organ do odmowy wszczęcia postępowania.

Powaga rzeczy osądzonej wynikająca z wcześniejszej ostatecznej decyzji administracyjnej stanowi uzasadnioną przyczynę odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego, zgodnie z art. 61a § 1 k.p.a.

Powaga rzeczy osądzonej (res iudicata) stanowi przesłankę uniemożliwiającą ponowne wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie już prawomocnie rozstrzygniętej, w tym przypadku dotyczącej odstąpienia od ustalenia opłaty za pobyt dziecka w pieczy zastępczej.

Uchwała miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie może być sprzeczna ze Studium i powinna należycie uwzględniać interesy prawne właścicieli nieruchomości narażonych na immisje, a wprowadzenie funkcji przemysłowej hodowli na terenach nieprzewidzianych do tego w Studium, przekracza granice władztwa planistycznego gminy.

Zasada aktualności w postępowaniu administracyjnym nakazuje uwzględnianie stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w chwili wydawania decyzji, co determinuje m.in. obowiązek umorzenia postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy, gdy teren jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Spółka powstała w wyniku podziału innej spółki, obejmująca zorganizowaną część przedsiębiorstwa, wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej, które są związane z majątkiem przydzielonym jej w planie podziału. W konsekwencji spółka ma prawo dochodzić zwrotu nadpłat podatku dotyczącego okresu sprzed jej wydzielenia.

Cel żądania informacji publicznej, nawet jeśli jest nim sporządzenie opracowania naukowego, nie zwalnia podmiotu zobowiązanego z obowiązku jej udostępnienia zgodnie z ustawą o dostępie do informacji publicznej.

Odmawiając zezwolenia na lokalizację sieci gazowej w pasie drogowym, organ winien działać w oparciu o decyzję związaną, nie zaś uznaniową, co obliguje organ do wykazania zaistnienia szczególnych przesłanek uzasadniających odmowę zgodnie z art. 39 ust. 3 ustawy o drogach publicznych.

Naruszenie przepisów o minimalnych odległościach od gazociągów przy wydawaniu decyzji o pozwoleniu na budowę nie stanowi rażącego naruszenia prawa, jeżeli odległość ta nie zagraża bezpieczeństwu życia i mienia oraz zapewnia operatorowi sieci gazowej sprawowanie właściwej ochrony urządzeń oraz przeprowadzenie odpowiednich akcji ratowniczych w przypadku awarii.