W przypadku uznania oskarżonego za winnego popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego z art. 200 § 1 k.k., sąd jest obowiązany orzec zakaz zajmowania stanowisk, wykonywania zawodów lub działalności związanej z małoletnimi, co wynika bezwzględnie z art. 41 § 1a zd. drugie k.k.

Prowadzenie rozprawy pod nieobecność oskarżonego, który nie został prawidłowo zawiadomiony o jej terminie, stanowi rażące naruszenie prawa do obrony i procesowych przepisów Kodeksu postępowania karnego, a kara łączna musi być wymierzona w granicach określonych przez art. 86 § 1 k.k.

Podział nieruchomości, który skutkuje wydzieleniem działki budowlanej niezbędnej do korzystania z budynku mieszkalnego, może być zatwierdzony, o ile linia podziału nie powoduje niemożliwości pełnego i prawidłowego korzystania z budynku, a proponowany podział jest zgodny z przepisami prawa materialnego oraz Rozporządzenia w sprawie podziałów nieruchomości.

Odmowa przyznania dotacji na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej jest zgodna z prawem, jeżeli przedsiębiorca nie prowadził faktycznie działalności gospodarczej na dzień wymagany przepisami oraz nie spełnia innych normatywnych przesłanek przewidzianych ustawami szczególnymi i rozporządzeniami.

Uchwała określająca miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, wprowadzająca różniące się parametry zabudowy dla działek o tej samej funkcji, nie narusza prawa planistycznego, zasady proporcjonalności ani zasady równości, o ile różnicowanie jest uzasadnione uwarunkowaniami ochrony historycznego układu urbanistycznego oraz urbanistycznym kształtem terenu.

Organ administracji publicznej jest uprawniony do określenia przeznaczenia nieruchomości i sposobu jej zagospodarowania na podstawie przesłanek innych niż miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jeśli taki plan nie obowiązuje.

Podział nieruchomości w celu wydzielenia działki budowlanej niezbędnej do korzystania z budynku mieszkalnego jest dopuszczalny pod warunkiem, że każdy z wydzielanych budynków może funkcjonować jako odrębny obiekt zgodnie z przepisami prawa budowlanego, przy czym projektowany podział nie musi obejmować pełnego wydzielenia całego budynku mieszkalnego na odrębne działki.

Podział nieruchomości, w ramach którego budynek mieszkalny nie zostaje w całości posadowiony na jednej działce, nie spełnia przesłanek określonych w art. 95 pkt 7 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz Prawa budowlanego, co skutkuje odmową zatwierdzenia takiego podziału.

Wysłanie przez inwestora do właściciela nieruchomości pisma z propozycją porozumienia w sprawie założenia linii kablowej, które nie spotkało się z reakcją pozytywną, wyczerpuje wymóg przeprowadzenia rokowań zgodnie z art. 124 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Brak zgody właściciela zwalnia inwestora z obowiązku podejmowania dalszych negocjacji.

Organ wykonawczy gminy może samodzielnie ustalić przeznaczenie nieruchomości bez miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, bazując na analizie sąsiednich terenów i studium uwarunkowań, co nie narusza zasad prawidłowego gospodarowania mieniem komunalnym.

Wydanie wyroku łącznego w sytuacji, gdy istnieje już wcześniej prawomocny wyrok łączny w tej samej sprawie wobec tego samego skazanego, narusza zasadę powagi rzeczy osądzonej (res iudicata) i stanowi bezwzględną przyczynę uchylenia orzeczenia zgodnie z art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k.

Skierowanie osoby wymagającej całodobowej opieki do domu pomocy społecznej odpowiedniego typu i zlokalizowanego jak najbliżej miejsca zamieszkania jest uzasadnione, chyba że okoliczności sprawy wskazują inaczej, co powinno być dokumentowane w ramach ustaleń faktycznych przyjętych przez odpowiednie organy administracyjne.

Zachowanie wymagań dotyczących nasłonecznienia i przesłaniania w projektach budowlanych należy rozpatrywać w kontekście całokształtu warunków techniczno-budowlanych, a dostęp do drogi publicznej może być prawnie zapewniony również przez drogę wewnętrzną będącą przedmiotem współwłasności.

Dla wznowienia postępowania administracyjnego na podstawie nowych okoliczności faktycznych lub dowodów, muszą one istnieć w dniu wydania decyzji i być nieznane organowi wydającemu decyzję; późniejsze zmiany w ewidencji gruntów i budynków nie mogą stanowić podstawy wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie skutkuje automatycznie nieważnością decyzji administracyjnych wydanych na jego podstawie; rozstrzygnięcia w sprawach indywidualnych podlegają wzruszeniu w trybie określonym w postępowaniu administracyjnym albo w postępowaniu szczególnym (art. 147 § 2 p.p.s.a.).

Wznowienie postępowania na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 o.p. wymaga, aby nowe okoliczności faktyczne lub dowody, istotne dla sprawy, istniały w dniu wydania decyzji i nie były znane organowi, nie mogą więc wynikać z późniejszych pomiarów czy zmian ewidencyjnych dokonanych po wydaniu ostatecznej decyzji, gdy te odnosiłyby się do stanu faktycznego zaistniałego później.

Odpowiedzialność byłego członka zarządu za zaległości podatkowe spółki powstaje, jeśli w okresie pełnienia funkcji nie został we właściwym czasie złożony wniosek o ogłoszenie upadłości, a brak takiego wniosku nie wynikał z braku winy członka zarządu.

Do administracyjnych kar pieniężnych za niedotrzymanie terminów realizacji działań określonych w programach ochrony powietrza, zastosowanie mają przepisy dotyczące przedawnienia zawarte w kodeksie postępowania administracyjnego, a nie w Ordynacji podatkowej.

Informacje wytworzone w ramach działalności organu władzy publicznej, takie jak notatki służbowe czy nagrania z interwencji Policji, stanowią informację publiczną i podlegają udostępnieniu niezależnie od tego, czy wniosek o ich udostępnienie jest związany z prywatnym interesem wnioskodawcy.

Dla stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania istotne jest dokładne ustalenie daty doręczenia decyzji stronie oraz pełne wyjaśnienie wszelkich wątpliwości co do tej kwestii, nawet jeśli podważają dokument urzędowy.

Pracodawca zatrudniający więcej niż 100 pracowników jest zobowiązany do utworzenia służby bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy i nie może powierzyć wykonywania zadań tej służby specjalistom spoza zakładu pracy zgodnie z art. 23711 § 1 K.p.

Zaświadczenie o zgodności zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego wymaga, aby zamierzony sposób użytkowania spełniał normatywne wymogi dla form usług przewidzianych w planie, a w przypadku usług hotelarskich jako hotelu, obiekt musi spełniać wymogi określone w ustawie o usługach hotelarskich.

Gmina, realizując zadania w sferze imperium, powinna ograniczyć swoją działalność do przypisanego jej terytorium, ponieważ nadanie statutu jednostce organizacyjnej położonej na terenie innej gminy jest zgodne z zasadą terytorialności i przepisami prawa materialnego.

Przewoźnik jest obowiązany zapewnić przekazywanie aktualnych danych geolokalizacyjnych w trakcie całej trasy przewozu towaru objętego zgłoszeniem w systemie SENT-GEO, a nieprzekazanie tych danych stanowi naruszenie ustawy SENT, które uzasadnia nałożenie kary pieniężnej, bez względu na winę przewoźnika i bez względu na brak uszczuplenia należności Skarbu Państwa.